Почнуваш да крвариш и да се гушиш. Се плашиш и дека нема да издржиш. Се плашиш да зборуваш, да се бориш зашто не знаеш кој е исходот. Ама се сеќаваш ли што си вети? Дека колку и да боли ќе стиснеш заби, ќе продолжиш напред. А сега си скоро до крајот. Уште малку ќе дишеш. Уште малку ќе ги живееш едни од најубавите денови. Тогаш ќе си речеш "Еве вредеше".
Биди умна,стој настрана од некои луѓе и ситуации... Биди мудра, не кажувај повеќе отколку што треба да знаат...
Така терај. Кога еден ден ќе те снема, кога ќе ги оставиш сите нечујно тек тогаш ќе им биде жал што сјебале.
Незнам зошто помислив дека она има некаков удел у ова по муабетиве шо ви ги читам (надвор од 40ка,таму не ви ги знам)
Кога викендов со сите натанкарени обврски издржа се... ќе успееш и те како! Дете (целодневна обврска) , родител со удар кој само има некоја желба, 6 кучиња на 2 саати храни (среќа твоето не ти е обврска голем е), друга досаѓа цело вр на тел зашо кучето не и јадело од терапијата, трета за беснило досаѓа (и најодвратното прашање, колку пари е), секако, спремање ужасно тежок испит за утрово уз пат на сето тоа. Несоница... Глеј златна бубамара ќе се опуштиш. Дремка малце бар. Стани рано однеси дете, сплети ја косата и оди у друг град полагај... Уз пат и тие што сто год не се јавиле (па и бившиот дури) се јавија на СРЕД ИСПИТ. Пораки .. Вибер... Чат... Маму вам јебем марфи на најјако се уклучил. Сеа лежи како попарена. ако нешто ми е мило е што му рече-Не. Што стандардите се сменија и ништо не е веќе така лесно после се. Конечно и тебе ти дое памет.
Не знам ни што сакаш, ни што очекуваш. Како сакаш да си среќна, ако постојано се враќаш на местото кај што беше најнесреќна? Зошто упорно се жалиш на клетата судбина, ко сама си ја кроиш? Што ти недостигаше? Прашањата и обвинувањата без основа, кавгите без причина или љубомората можeби? Убаво се осеќаш да си болна без органска причина? Тажна си ако има друга? Зошто? Зошто друга жртва ќе биде на твое место? Или може конечно ќе најде некоја која заслужува тој да е добар... На реторичките прашања, одговорот е еден. Доста е.
