Секогаш кога имаш лош период мислиш дека или си непоправливо оштетена или се оштетуваш непоправливо, дека мора нешто да се залечи и среди. Можеби не е тоа поентата, туку таквиот начин на размислување те враќа во дупката од којашто пробуваш да излезеш, каде како дел од ехо слушаш дека нешто не си во ред. Можеби едноставно треба да ја издржиш неудобноста без да ѝ придаваш значење, затоа што и онака даваш претерано значење на безначајни работи.
Еден дел од патот го изоде. Другиот дел останува и допрва ќе го одиш. Правиш сѐ што можеш. Ама знај дека не зависи сѐ од тебе. Некогаш треба малку среќа. Затоа нема да направиш ништо ако се казнуваш секој ден. Ама баш ништо. Знај и дека не секогаш ќе оди така како што си планирала. Некогаш ќе мораш да скршнеш и тоа е во ред, научи да ги прифаќаш тие "кривини" Твое е да продолжиш да одиш.
Штета што некои лекции не се учат од прв пат . Сепак, има утеха во тоа да знаеш дека колку-толку си поблиску до научување од вчера .
Дај бе престани во рандом времиња да ти текнуваат ситуации кои те изнервирале или повредиле и потоа да се опседнуваш со тие мисли . Ко за човек со лоша меморија, дури и предолго се држиш за спомени кои не ти користат за ништо освен стрес и нервоза .
Kasljas a? Ako taka ti treba,ti rekoa deka se bolni da ne ti doagat vo poseta,ti neeeee dojte da se videme ke mi prija drustvo,epa sea neka ti prijaa i kaslicata i na sekoj 20 min idenje u wc so shtaki
Ги обожавам моментите/деновите кога се чувствуваш способно, кога добиваш енергија дека сѐ можеш да издржиш и постигнеш . Тогаш си и најпродуктивна и со самото тоа што си го потврдуваш тоа, го продолжуваш циклусот на длабока мотивираност, што е најважно .
