Уште си истатааа, не е изгубена таа весела девојка една одлука и почнуваш да се враќаш... Ќе ја вратиш таа девојка што танцуваше по цели денови... додека учеше, додека готвеше, додека чистеше. Ќе ја вратиш
Се гордеам со тебе!!! За секое утро што стануваше со потечени очи, ќе станеше, ќе влезеше под туш како да сакаше секоја солза да ја измиеш од себе, ќе си ја направеше косата, ќе се нашминкаше да ги сокриеш очите, ќе се насмевнеше пред огледало, ќе се прснеше парфем за да мирисаш најубаво и ќе заминеше наработа. Работа која бараше од тебе да си смирена, трпелива, мила, насмеана, љубезна, културна... успеваше во тоа кога ти беше најтешко, сега ти е како песна. Никој нема поим колку сила ти требеше да издржуваш по цели денови така а во себе имаше бура. Кога престана да се шминкаш наутро значеше и дека нема што да криеш веќе, никакво чувство не те расплакуваше, немаше чувства веќе... знаеш кога престана тоа чувство? Тоа утро кога освен расплаканите очи мораше да сокриеш и една модринка... никој, никогаш не дозна дека имаше модринка тогаш. Многу работи се собраа... ама ти докажа сека си силна женска. Уште да почнеш да јадеш... сушка стана, не дека не си згодна, хаха напротив. Ама мораш да се спасиш од сите тие анализи за крвта... ако некогаш одиш во тој град да биде за шетање, не на лекар...ајде, од денес! Ако треба залак по залак...
Ти си научи како да кажеш „извини“ на други кога сметаш дека е правилно да кажеш, а не кога ќе ти побараат. Сега ти фали уште да научиш редовно да кажуваш „извини“ на самата себе. Тебе најмногу ти треба.
Дали само се залажуваш(е) дека сè е толку добро, убаво и бајковито? Дали не ја перцепираш добро реалноста каква што е, и потпадна под влијанија? Можеби треба да собереш храброст и да пресечеш, па што биде нека биде. Добро во моментов секако не ти е. Можеби залудно страдаш и си го губиш здравјето. Можеби ова не е тоа што го бараш, не е тоа за тебе. Предупредувањата вриштат, а ти се правиш дека не ги слушаш.. ДАЈ ОСВЕСТИ СЕ ГЛУПАЧО!!!!!!!!!!!!!!!
На овој датум пред две години да знаев каква лавина драми ќе произлезе ради непромисленост од моја страна ќе си го пресечев јазикот. Скапо ја платив цената заради ,,јазикот" а сепак ништо сторено во реалноста. Да знаев дека тоа ќе ми донесе три годишен немир ќе бев присутна во моментот и избришев сѐ. Иронијата е што на речиси две недели претходна разделеност конечно беше тука, а јас бев толку среќна. Со мерак направив сѐ за ноќта да е магична, посебна, како и утрото потоа. Лично се потрудив со многу детали, а сепак ми се врати како што ми се врати. Сум кажала, добри луѓе како мене, злоупотребени, обвинети, кои не знаат да постават граници само за да угодат на други не треба да постојат. We're еrror.
