Еден убав есенски силен дожд. Да се наоблечам така убаво, да ми се стопли телото па и душата. Само есента може вистински да ме стопли. Лето оди си, не ме топлиш, ме прегоруваш.
Девојка да си ја пазам,чувам,третирам како принцеза и да ја направам центар на мојата Вселена.Да трчаме заедно низ прерии како пастув и кобила,необуздани,нескротливи и полетни...да и пишувам поезија и на најкреативни и красноречиви начини да и изразувам чувства во вид на љубовни изливи...да сме едно цело со мојата втора половинка,обединети во едно општо,длабоко и најмоќно чувство на светов наречено љубовда си ги завшуваме мислите еден со друг бидејќи толку добро се познаваме дури на ниво на телепатија кога веќе однапред знаеш што ќе каже пред да изусти...се заборавив на темава ама ме понесе,такво ми е расположението
Човек кој ќе ме разбере, сослуша. Некој кој ќе може бар да насети низ што поминувам, кој ќе биде безусловно покрај мене..
Во моментот би сакал да испијам 4-5 шота текила од нога и да гостирам 4-5 пива да се опијам до тој степен шо нема да знам ни што правам ни кај одам на тој начин се рестартирам
