Надвор е облачно, дува ладно ветре... Да седам у тренерки на оган на плажа у Маврово, и да пијам ракија или вино со другарка ми. И после начукана да идам да јадам тоа скарата што останала од ручек, и да си легнам у шатор испод ќебе.
У куќа у планина мир и тишина седнат у фотелја свртена кон прозор глетка накај шума дрвја по некое чаша виски пирка ветренце у посадина некој џез блуз мхммм даа
Никогаш никаде сами не сме биле со другарка ми. Додека бевме немажени хаха. А ете колку многу така си се собираат по вили, за викенди, бегаат од реалноста. Ете за тоа многу жалам. Сега ми е потребна таа, долг муабет со неа некаде далеку од сите и од се...