Ми се оди некаде кај што нема никој, па да се изнаразвикам, да се изнадерам колку што ме држи глас, па да си поплачам и да ми олесни и после тоа да ја нема целава оваа тежина што ми е во душава .
...да ви напраи нешо мастерот за ручкање, бебенца мои мили фемининкини...цмок цмок цмок... ...мене ми се иде у тоалет...(раце ке измијам обавезно послем)
Ми се чита некоја убава поезија , средно љубовна , никако папучарска и тинеџерско коменрицјална ... и после сакам убаво да ме погоди и убаво да се исплачам , не заради себе , туку да ми ги пренесе емоциите да ме наполни и испразни ...