Што всушност го подобри вашето ментално здравје? Конвенционално или неконвенционално мислење

Порано се нервирав кога луѓето ми збореа, пиј вода, спиј повеќе, доручкувај....
Епааааа.... Очигледно биле во право. Не само што ми помага да водам поздрава рутина, едноставно ме расположува и денот ми е мнг подобар! Исто и со вежбање, пешачење по 30 мин до саат време, и спијам мнг подобро.
Исто така почнав да извегнувам луѓе кои ме исцрпуваат со безкорисни муабети и жалби.

Кои се вашите совети?

 

Хмм, се подрасмислувам на прашањево, дали нешто има долгорочно решение, или сепак НЕ?

Пак ќе кажам според мене долгорочно решение за менталното здравје нема, треба секогаш да се стремиме кон повисоки цели, да го одржуваме на некој начин, да прифатиме некои работи и да продолжиме напред, да сфатиме што ни е тригер во целовкупниот процес, и да се стремиме успешно да преминеме преку него.

А лично за себеси, најголемо подобрување видов кога се посветив повеќе на себеси, кога си дадов "свое време" и свои навики.

Вежбање, пешачење, собиранки со луѓе, дружење, разговор со психолог, разговор со пријател, добар сон, и за мене готвење, и чистење по дома, зошто не знам, ама тоа ме смирува и ми ги оттргува лошите мисли.

Важно е да си го намалитр стресот и нервозата, знам дека е тешко ама е успешно, да ги пуштите работите да се случуваат колку нештото и да ве нервира, пуштете и оставете позади себе, не пробувајте да се објаснувате со никого, колку и да сте во право.

Научете да се спротиставите на вашите стравови, јас се уште сосема не го научив ова, ама се стремам да го постигнам, иако најмногу ме "јаде" психа за здравје, и ја анализирам секоја точка кај себеси.

 

Избегнувам негативни луѓе. Сфатив дека ми прават само штета. Го намалив кругот на пријатели. Не можам и не сакам да се дружам со секој. Си посветувам повеќе време на себе. Најмногу ме опушта кога ќе слушам музика. Дома секојдневно пуштам песни.

 

Моите совети за подобрување на менталното здравје се исклучиво фокусирање на себеси.
Мене најмн. ми го подобри и подобрува вложувањето во едукација и поквалитетното посветување на раб. задачи, што придонесува за зголемување на приходите и подобрување на финансиската состојба. Така можам да си приуштам да се разгалувам себеси и најблиските што најмн. ми значат со купување на ситници или позначајни раб. што ме исполнуваат и задоволуваат и нив исто така.

Друго исто значајно е стекнување на добри животни навики, утринска рутина, вечерна рутина, добар диететски режим и last but not least редовно спортување, вежбање.
Ова последново повеќе го преферирам на отворено во природа, но ако не допуштаат временските услови вежбам и на затворено. Важно редовно да се практикува и позитивните резултати никогаш нема да недостасуваат. Иако резултатите првенствено се забележуваат на физичко ниво, понатаму следат подобри резултати и на ниво на менталното здравје, значително го подобруваат.

Работете работи што ве исполнуваат и опкружувајте се со луѓе кои ве мотивираат да бидете подобра верзија од себеси секој нов ден. Зборувам за константно опкружување, дека во секојдневието особено на раб. секогаш не можеме да бидеме опкружени со позитивци, понекогаш ќе ги има и оние другите

 

Јас да ви кажам право почнав малку во еден друг правец да се заземам за своето ментално здравје.
Почнав да бидам остра со тие токсичните луѓе што ги викате, не само да ги игнорирам, зошто некои не можеш да ги избегнеш. Почнав да кажувам многу почесто не, почнував да си го кажувам гласно своето мислење и кога не им се допаѓа на другите.
Ставам граници без пардон.
Ако некој претера ќе му кажам.
Порано си премолчував ако некој ме критикува, а не е критичен за себе.

Ова особено да го практикуваат тие што трпат за атер на тоа да нема конфликти и што премолчуваат. Некогаш треба, ама некогаш не треба да се премолчи.

И да, вежбање фитнес, јога, возење точак, природа, сон, редовна и здрава храна.. знаете вообичаените работи.
Ама ова се е џабе и е само површински, ако не се заземеш за себе.

 

1. Скратив на кафе
2. Скратив на токсични говеда
3. Пешачење сама мин 30-40 мин
4. Си средив коа отприлика да станувам и легнувам.
Иам уште работа

 

Намалив круг на пријатели. Работата на себе е важна. Подобро да изгледаш денес филм, ќе се едуцираш, подобро да прочиташ книга, ќе збогатиш речник, поарно да слушаш музика, ќе те опушти, отколку да слушаш жалопојки како некоја имала проблеми со дечко, маж, свекрва, па истите кога ќе почнат да ти делат совети, само гледаат да те скршнат од позитивните работи што ги правиш, да те опструираат и да те демотивираат.

Камо среќа ова некој одамна да ми го кажеше, еххе, еден јазик плус ќе научев темелно, може ќе се преквалификував итн.

 

Прво, треба да се сфати дека ако не сакаме да си помогнеме самите себе никој нема да може да ни помогне, дека нашата најголема моќ иди од главата. Никој нема да дојди да те спаси и свести ако ти не сакаш. Нити е должен. Буквално сѐ почнува со твој прв чекор. Дека има трауми, неубави случки, има, но не смееш да дозволиш тоа да те влече назад долго време.

Второ, да се работи на подобрување на физичкото здравје. Поздрав начин на исхрана и повеќе движење, повеќе поминување време надвор наместо затворени во четири ѕида со чипс и омилените филмови/серии. Тоа треба да е награда, а не рутина. Исто така тргање од токсични луѓе (кои цело време ти сеат негатива, вечито незадоволни и критички настроени кон тебе, енергетски вампири), ќе останат малку ама вистински. Да се најди некоја активност што навистина те исполнува, не само ради реда да ја правиш. Тоа може да е ново хоби, спорт и сл. Или повеќе работи во комбинација. Животот не треба да стагнира многу долго време, промените се клучни. Предолго време во иста комфорна зона е токсично за секој.

Трето, да се избегнува негатива од надвор. Негативни новости, негативни луѓе. Овде не мислам на да ставиш розеви очила и да се преправаш дека е сѐ океј. Ама треба малце филтер на тоа какви информации читаме секој ден. Исто така, да се сфати дека не сите луѓе се добри и не треба да си земаш при срце буквално сѐ, особено она што не ни има врска со тебе. Ментално силните личности не дозволуваат да се повредени од све и свашта. Ако сѐ те допира толку многу ништо не можиш да постигниш во животот.

Ова се некои од работите кои сум ги сфатила во последно. Секако, уште немам стигнато да применувам сѐ, ама полека ова ми станува филозофија.

 

Сѐ уште имам доста ups and downs, поради различни фактори, али давам сѐ од себе да не им дозволам на некои фактори да ми влијаат негативно.
Прво, контактот со токсичната средина го сведов на минимум, односно сум во нивно присуство само онолку колку што во моментов "морам" да бидам. Апсолутно не ме интересира туѓо мислење и "совети" и не дозволувам да ми влијае врз сопствените цели и планови. Секогаш ќе повторувам, твојата негатива задржи си ја за себе.
Малку здрава храна, повеќе физичка активност (без разлика колку сум изморена од работа), и време поминато сами со детето. Си дозволив да запознаам нови луѓе, но не и да се потпирам на други и да потпаѓам под туѓо влијае.

 

Прво е најважно да се отарасиш од негативците, а нив овде ги има многу и кога ќе сакаш да ги откачиш, немаат осет, напротив може да ти прават проблеми, да шират разни муабети за тебе, оти веќе те немаат под контрола како на офингер да си им, може и да ти се одмаздат. Средина со добри луѓе те прави подобар човек, а јас овде одамна немам сретнато некој инспиративен пример, во смисла да видам некој што е самостоен од млади години, креативен, паметен, способен, напротив гледам луѓе што безделничат по кафулиња или седат на клупи и сите се со цигара во рака. Гледам жена што објавува фотографија „Моето се“, сликана со мажот и детето, а потоа доаѓа кај нас дома и кажува дека мажот е гастарбајтер, ама него детето и таа не го интересираат, се чуди како да преживее, оти пари не праќа. Лаги и глумење на среќен живот колку сакаш, ама тоа е гола вода, нема ништо од тоа.

„Добра си ти, барем внуци си имаш“, „Ааа, се снајде ти, а моево дете дреме дома без работа“, „Еее, кој веруваше дека син ти толкава куќа ќе направи“, „Што ако има стан, работа и факултет, се мажи на 33 години, па јас сум свесна, таа сега нема време за дете“, „Многу веселење на свадба и пукање не е на арно, еве гледаш си се развел веднаш“, „Кој штеди пари, џабе му е, губат вредност“, „Многу работи тетка ми, ќе добие удар, ќе види таа“, е ова се мубети што овде ги кажува народот, не само што ги мисли, туку јавно ги кажува. Што очекуваш од тој народ? Не е тоа психопатски така да кажеш некому, да покажеш ситење или да му набиваш чувство на вина оти нешто направил? Ајде може сте пошетани од мене, во која земја сте сретнале народ што употребува вакви изрази?

 

Има многу работи со кои се сложувам погоре затоа нема да ги повторувам, врз тоа додавам лично за себе:

- For the lack of a better word, спиритуалност. Читање и подлабоко навлегување во законот на привлекување, од искуството со него имам вера во универзумот / во Бог. Ова ми неизмерно помага со анксиозноста, да знам дека не постојат грешки, дека секогаш сум чувана, дека се е со причина. Особено како некој што беше хипохондрик, ми помогна да се опуштам, да си кажам дека е ако е време да умрам - ќе умрам, и едноставно се "предавам".

- Self-compassion, ух. Менување на монологот во мојата глава да биде нежен, емпатичен, стрплив спрема самата себе. Да сум нежна кога нема да си ги исполнам своите очекувања, да си ги валидирам чувствата и слично.

- Не следам и гледам вознемирувачки содржини, не читам вести, не гледам fucked up филмови. Ова ми го драстично промени животот. Не значи дека никогаш не знам што се случува, но социјалните мрежи не ми се исполнети со одвратни вести. Особено пазам што гледам и читам, на моето ментално здравје ептен влијаат содржини во врска со силувања, педофилија, малтретирање на деца, затоа избегнувам филмови и серии кај што го има тоа. Мислам дека секој треба да си ги знае границите каква содржина може да поднесе и да си ги почитува истите, не падајте на работи што се trauma porn по цена на вашето ментално здравје.

 

Хелексот .

Се шалам, не пијам веќе апчиња.
Менталното здравје ми се подобри кога ги отргнав негативните и токсичните луѓе од мојот живот.

 

Откако ги отргнав сите токсични роднини и пријатели, и кога почнав да им кажувам се што ми смета, многу ми е гајле дали ќе се налутат или не, нека се нервираат тие.

 

1. Тргнав од животот секој кој ми влијаеше токсично.
2. Повеќе се посветив на читање, спорт, прошетки во природа.
3. Си направив утринска и вечерна рутина за разубавување.
4. Повеќе време поминувам на театар, галерии и останати културни настани одколку на журки.
5. Водам дневник.
6. Медитација и јога.

 

Дневник, медитација и стоицизам. Клучни беа за средување на мојата психа и менталитет, а сега за одржување на цврста, стабилна и позитивна.
Е сеа само така набројани не кажуваат многу. Па малце подетално, ама во кратки црти:

Преку дневник одржувам блиска конекција со себе. Се "проверувам", како се осеќам, што мислам, анализирам случки и искуства, емоции и реакции, мисли и дејствувања, пратам дневни навики, пратам прогрес низ активности, итн.
Преку медитација исто така одржувам блиска конекција со себе, ама на друг начин. Пред сè ми помага да бидам повеќе присутна во моментот. Ме смирува. Ми разбиструва ум. Ме "спушта доле", ме прави понизна, ми го припитомува егото. Ме прави благодарна. Ми го зголемува трпението. И фокусот и концентрацијата. Ми го подобрува спиењето. И многу други нешта.
Стоицизамот ми го промени менталитетот и перспективата кон светот, животот, себе си и луѓето. Ме просветли дека животот е премногу краток, времето бесценето кое треба да се користи паметно. Ми ја врежа важноста да се биде присутен. Ме натера да сфатам дека речиси врз ништо немам контрола, па да бидам благодарна за секој убав момент моментално поштедена од универзумот. Ме научи да се опуштам, да не ги сфаќам нештата толку сериозно, да се движам низ животот момент по момент како што се случуваат. Ме научи да бидам поиздржлива и да не се откажувам ментално дур проаѓам низ тешките случувања. Ме научи дека ако нешто не ми се допаѓа, да се трудам да го сменам, а ако не можам да го сменам, да најдам начин да го прифатам. Ме научи да ги оставам луѓето да бидат такви какви што се, а да се фокусирам на тоа каква сум јас. Ме научи апсолутно максимално да не ми значат ништо туѓите мислења, па дури ни зборови, а да се фокусирам јас позитивно и квалитетно да мислам и зборувам. Ме научи да не се споредувам со други, нема поента, секој има свој живот за живеење и нема ништо подобро од тоа да бидеш ти автентичниот ти.

Можам книга да напишам, ама веќе предолг ми е коментарот како и да е, па ќе скратам. Сите овие активности и методи, буквално ме сменија целосно, на многу позитивен начин. Ко ќе ми текне дека пред 6/7 години мислев дека сите глумат, дека никој не е среќен и дека не постои позитивност, сега пресмешно ми е, ко да е некој друг човек во прашање.

И секако, во склоп на сето ова особено внимание и труд посветувам на добра исхрана, што е можно повеќе физичка активност и спиење, што е можно помалку социјални мрежи, што е можно повеќе читање книги и слушање корисни подкасти. Кога вложуваш во себе со здрави навики, ем се осеќаш физички добро, ем си задоволен сам од себе поради сето корисно што си го правиш.

 

1. После години пауза, наоѓање на стручно лице кое има волја да слуша долго.
2. Следење совет да бидам малку себична. Тоа не е моја особина, но сфаќам дека морам да постапувам така во одредени сфери за да исклучам туѓи влијанија.
3. Прошетки со добри луѓе и дистанцирање од лоши.
4. Одење против својот стандарден тек. Соочување со стравови.

 

Моето ментално здравје го одржувам така што:

1.Си посветувам повеќњ време на самата себе.

2.Шетам и пешачам.

3.Читам книги.

4.Не ме засега што мислат другите за мене.

5.Прекинувам контакти со лицимери,луѓе кои сакаат да прибаваат корист од мене,кои ми се мешаат во мојот живот.

6.На сите в лице и дирекно им кажувам што ми смета.

 

Фокусот кон себе, фамилијата, детето, љубовта раѓа љубов тоа ми е најбитно и тоа ментално ме прави многу јака, силна.

 

Вежбање, пешачење дружба со луѓе, со роднини, разговор со психолог, поставување на цели исполнување, балансирање на работа и одмор. Исто така многу помага магнезиум околу регулирање на некој начин на анксиозноста и опуштање.


Од страна на чекори други што ги презедов јас е што е можно помала интеракција и контакт со негативни, напорни луѓе.
Да не си земам при срце.
Ако не се сакам себе си и да се гледам јас , никој не може да ме сака или помогни..