Што за вас претставува „нормално“ и што за вас претставува „нормалност“?

Ау Демонке тлдр. . Лажам. Нормалност е за мене спектар . И тоа широк. Оти секако има работи кои не се нормални пример- педофилија , ИСИС, Тед Банди , методите на мексичките картели и сличните. Ненормални се и оние кои се насилни, било во семејството , психички, физички , кон деца и животни. И "ненормалноста" е спектар. За некого лгбт не се нормални, за мене - се нормални.
Човек со шизофренија е болен човек, но сепак уште од детство не задојуваат дека луге со психички проблеми се ненормални. Или особи со хромозомски аберации. Пример Даун син. не ги гледам како ненормални. Алкохоличар е исто зависен и болен човек, но за мене нефункционален алкохоличар е "ненормален" зашто нема баш многу од личноста која бил пред да пие. Хемиско соединение му доминира со синапсите.
Депресивен е исто со психичка тешкотија и болест, но ЗА МЕНЕ не е ненормален. Иако и кај него хемиски супстанци се во дисбаланс.
Сума сумарум : ненормално е она што не го сакам близу до себе, што го презирам или се плашам. Нормално е се друго.
Баш ме брига дали некој ме става во категорија на ненормални или нормални Едноставно не размислувам за тоа.
За достојноста или недостојноста на поимите, не би да разглабам зашто не ги посматрам како навреда, туку моја лична констатација со која ваљда некои и нема да се сложат. Повеке ми е како аларм од што да се пазам при близок контакт.

 

Зависи во кој контекст зборуваме за нормалност, дали во медицина, дали во филозофија итн...

Вака разговорно, секојдневно, за мене нормалност е многу проста дефиниција - она што се појавува најчесто, она што е стандард и е општо прифатено.Значи е релативна и променлива работа.

Не мешам нормалност со добро и лошо.Си има посебни придавки за кога треба да се означи што е етички правилно, морално, здраво/нездраво, продуктивно/непродуктивно, штетно/корисно, добро/зло, а (не)нормалноста сама по себе не мора да означува ниедна од овие работи(иако неретко се преклопуваат поимите).

Инаку, да речеме една средина може да наложува малолетнички бракови.Во друга средина децата може воглавно да се одгледуваат со насилство.Во трета, на децата им се дозволува да го менуваат полот.
Во сите овие средини наведените примери се нормални и прифатени, ама дали треба да е така е секундарна дискусија.

Затоа, и јас ќе се согласам дека (не)нормалност не може да биде силен аргумент бидејќи не кажува ништо суштински, туку е само една површна констатација каков е просекот во дадено време и место.

 

Тоа што за некој е нормално, за друг може да е ненормално и обратно. Нема правила, секоја индивидуа различно го дефинира поимот нормалност. Така да, малку е залудно да се лута во објаснување.

 

Се согласувам со @Angie1432. Кога ќе споменеме нормално, обично мислиме на нешто стандардно, просечно и општоприфатено во соодветната средина и заедница. Секако, тоа нешто не е по дифолт добро или лошо.

Ова од аспект на заедницата. Од друга страна, како што кажа @eliesaab, за секој поединец има индивидуално нормално.

 

Темата води кон конфликт. Така секој/а си има свој став, па кога ќе се спуштаат сите..

 

Хмм не знам. Нормално би значело тоа што е нормата, односно нормалност како просек, како што имаш пишано погоре.

Ненормално секогаш се користи како вид на навреда, па јас повеќе би рекла "невообичаено", "несекојдневно" или нешто слично.
Се наоѓам често во категорија на ненормални, па би рекла you just gotta embrace it. Иако знам дека тоа ненормално го кажуваат често како навреда, не ми влијае многу. Ако човек сам со себе расчисти дека не мора се да е во ист калап и дека различноста не значи дека е лоша, тогаш нема да ја сфаќа таа класификација како навредлива, туку како нешто сосема ок.

Мислам дека луѓето генерално сакаат да се во својата удобна зона, па се што им е различно и што може да носи промени не го прифаќаат од страв и често ја користат ненормалноста како аргумент.

За второто, не сум сигурна. Можно е. Обично при читање/слушање вести за нешто одвратно како убиства, силување, често знаеме да си кажеме "како може да постојат волку ненормални луѓе" или нешто слично. Пошто сочувствуваме со жртвата и емпатијата ни е таму насочена, не кон тој што го сторил делото. Иако објективно гледано, секако може да разглабаме и дојдеме до заклучок од кај им се навува тој нагон за извршување одвратни дела.
Не сметам ни дека е во ред, ни дека не е во ред. Сметам дека едноставно тоа е моментална човечка реакција.

Нормално не сметам дека е достоен аргумент. Се што е различно, не значи дека е лошо. Ако не наштетува никому, нема зошто да не се прифаќа. А доколку наштетува некому (силувачи, сериски убијци на пример), мислам дека пак подобро е да се обидеме да разбереме што ги натерало на тоа. Не за да ги оправдаме, туку за да најдеме начин дали може да се спречи или контролира тоа.

Мислењево ми се однесува за луѓе, затоа што најчесто за опишување луѓе или за некое однесување на луѓето се користи ненормалноста.

 

Не би рекла.

 

За мене нормално семејство подразбира врска во која и двајцата партнери се чувствуваат исполнето и сакано, ги споделуваат обврските во домот, заедно придонесуваат финансиски без разлика дали тоа е маж со маж или жена со жена, или маж со жена. Основното нормално за мене е разбирање, помагање, еднаквост. Ако не може од некој причини семејството да има деца дали поради здравствени проблеми или затоа што физички не е возможно тогаш нека посвојат дете и тоа е нормално за мене. Во однос на прашањето што е нормално кај нас е нормално жената да ја омажат со песни од типот Ти донесов млада невеста, да ми раѓа деца како беше не знам, што за мене е лично понижување како прво кон жената како единка и потенцира дека жената треба да се користи како приплод но добро сепак зборуваме за нашето нормално, после жената да раѓа деца и да ги чува, секоја чест на татковци кој еднакво се грижат за децата исто како и мајката, кога ќе дојде мајката и таткото од работа мајката прави јадење и чисти додека таткото лежи на кревет и гледа тв, нели уморен е од работа а женава нема врска таа цел ден лежела на работа сигурно.. После иде нашиот типичен менталитет на свекрва, кој секоја снаа мора да го трпи особено ако не живеат посебно "Жена си, ќути малку."

 

Се согласувам со @Bezimenka90 дека тоа што отстапува од нормалното е ненормално, меѓутоа постојат работи за кои сите мислиме (со ретки исклучоци) дека се ненормални како педофилија, насилство, вознемирување, убиство и многу други работи. Нормално е широк поим и да бидам искрена и можеби е дефиниција за нешто што е општо прифатено и вообичаено. Сите правиме и/или имаме нешто што некој друг смета дека не е нормално.

Се согласувам и со @eliesaab, а пишав и јас погоре дека некои работи што ги правиме ние за другите се невообичаени, а има и работи кои другите ги прават, а за нас се невообичаени. Што е нормално е многу дискутабилно.

 

Интересна тема. Мислам дека се' што е гледано како нормално е само резултат на моментален контекст и перцепција. Нема нормално, само минато, сегашност и иднина. Не е универзален коцепт. Никогаш не го сакав зборот инаку, ваљда зашто сме растени во прилично ограничен контекст каде различен = ненормален. Се согласувам со @Bezimenka90, за се има поконкретни зборови, за било која ситуација. Нормалност како утопија, односно тој нормативен пристап ми има многу повеќе смисла ама со оглед на тоа дека е далеку overshadowed од нормалноста како просек, и нормалноста како алатка за ограничување и претопување во тој просек, се држам до тоа да најдам посоодветни зборови. Од друга страна, утопија лесно може да забега кон диктатура... тешко се бега од субјективноста, бар на индивидуално ниво. Затоа ваљда и не ни постои утопија, а ни па нормалност како универзален коцепт.

 

Според мене, нормално би било се она што ни предизвикува среќа и убаво чувство.
АМА!
На некои луѓе убаво чувство им создава малтретирање, убивање, силување. А, тоа не е нормално.
Затоа би рекла дека нормално е се она што ни предизвикува среќа и убаво чувство, без да се предизвика штета на некој друг.

Има една изрека, вели: Ниедно зло не може да биде добро, само затоа што мнозинството го прифаќа. Јас би рекла дека може и обратно- доброто не значи дека е лошо ако мнозинството не го прифаќа.

Секој има различна перцепција за нормалност, ама се додека не е на штета на некој друг.

 

„Нормалното е илузија. Она што е нормално за пајакот е хаос за мувата.“

 

Нормално = просечно, вообичаено, очекувано во одредени околности, време и општествена средина/систем. Тоа не мора да значи дека е и корисно, хумано, (единствено) правилно... иако длабоко е навлезена дури и јазично како навреда „ненормалноста“ по сопствени дефиниции.
Сосема неутрална и субјективна категорија всушност, која често се злоупотребува за поделба и изолирање по секакви основи.

 

Според мене, 'нормално' е се' што се појавува во природата.
Секое однесување, секоја состојба.

'Правилно' и 'Нормално', се два различни поими.

 

Потпис.

Веќе погоре се наведени дефинициите што е нормално. Нешто стандардно и општоприфатено во средината во која живееш.

Глуп пример во врска со уште поглупавата корона: Во Вухан е нормално да јадеш лилјаци, овде не е.
Пиша некој погоре за средини каде е нормално малолетни деца да стапуваат во брак, овде не е.

 

Нормално е она што е типично,што се вклопува во некаква шема како стандард и (може да) подлежи на правила.Некој ќе рече и она што е природно и очекувано.
Различни луѓе имаат различни перцепции.
На пример,јас и ти за едно нешто имаме исти ставови,за друго нешто различни.Тоа што за мене е нормално,за тебе е ненормално,а тоа што за мене е ненормално,за тебе е нормално.
Ставовите може и да се сменат.Она што во сегашноста се смета за нормално,во иднината може ќе се смета за ненормално.И обратното ќе биде можно секако.
Ако постои нешто што го сметам за нормално,не значи дека спротивното нешто што постои е ненормално.И обратно,сепак човековата перцепција зависи од тоа за што станува збор.
Порано повеќе ме погодуваше што мислат другите за моите постапки,сега не толку.Јас си се познавам најдобро и задоволна сум од себеси.
Иако слаб без поткрепа, „нормално“ е достоен аргумент бидејќи е став на кој имаме право според слободата на говор дадена од Уставот.Секако дека е подобар аргумент кога е поткрепен со пошироко објаснување што му додава тежина,ама не сме секогаш должни да трошиме време на тоа,барем не во неформални средини.