Што им е потребно на младите за да останат во Македонија?

Најмногу желба ми доаѓа за бегање од тука кога знам дека имам капацитет за нешто а не можам да напредувам затоа што некој таму со години лепел плакати за партијата и сега мора да му се оддолжат, а два чисти нема во глава, благодарение на партијата и само на партијата тој си се качува нагоре, повисоко место, повисока плата, јас тапкам во место поради тоа што немам грб и не одам по партии и покрај се тоа јас му ја работам работата, а тој ги добива сите заслуги. Секаде и секогаш случај со мене. Со 9 000 ќе преживеам цел месец, ама од ова ќе се разболам.

 

Први реформи да се направат во образованието, да се исчисти ситемот, на сите на кои не им е местото таму да им се забрани пристап на соодветен начин. Почнувајќи од просветители, завршувајќи со ученици и студенти.
Не секој е за некаде/секаде.
Сметам дека со образованието правопропорционално ќе оди и менталитетот.
За да дојде до промени во нашето општество, треба да пораснат новите генерации за да ги спроведат. Е како ќе порансат, тое е главниот проблем.

Да се прекине со девизата "вујко владика", врскарење и секакво подмитување. Треба секој да почене да си ја врши работата за која е таму по правила и прописи.
За да има еднакви можности за сите.

И да преќинеме да си играме држава, туку стварно да сме. Политиката од главна движечка сила, треба да стане последна.
Да се уреди хаосот во сите гранки, здравството како примерна.
Да се оживеат и другите градови освен Скопје.
Повеќе паметни инвестиции за нови работни места.
Да се направи и баланс со платите, да нема толкава разлика во сталежите, бидејќи сега такво ни е уреддувањето, или си "богат", или си "сиромав". Која професија, за која работа, колку треба да биде платена.

Тоа за почеток.

 

Човекот што си ја знае вредноста во вакво нездраво општество ништо нема да може да го спречи да замине. Туку напротив, ќе го мотивира да кидне што побрзо. Зборам од личност искуство и како набљудувач од страна.

Ме вади од такт кога само ќе ми спомне некој во смисла дека во странство не тече мед и млеко, тешко ќе ми било, луѓето се ладни, итн, итн. Значи ај полека.
Кој рече дека тече мед и млеко? Не сум глупа да мислам дека на танца све ќе ми биде сервирано. И те како сум свесна дека животот од темел ќе ми се измести, дека јас ќе треба да излезам од комфорната зона и да се сменам и прилагодам на средината.

Тоа мене ми е предизвик, не ме плаши. Ништо нема да ми биде тешко ако живеам во нормална држава.
Што дека живеам у Македонијава и на сѐ сум навикната, а нема што да ме бутка понатаму?
Што дека тука луѓето се навидум блиски едни со други, многу се сакаат, а позади грб пцујат све до трето колено и очи неќат да си видат?
Глумат нешто што не се само затоа што се плашат да бидат она што се.
Се плашат да бидат свои. Кај странците во најголем дел ова го нема.
Не е да генерализирам, нормално, не се сите исти ама во голеееем дел се многу поразлични од нас.
Спротивното од нас се.

Сведок сум како на учителки/професори им се купуваат дрангулии по разни поводи, некогаш и без причина. Не го оправдувам тоа и е крајно мизерен чин за мене затоа што прво се смета за поткуп затоа што е материјално нешто.
Патем, наместо ташна и ланчиња од Сваровски, не може ли една обично писмо да се напише за квалитетите на самата личност и по што ќе биде запамтена таа? Тоа ланче не мора да биде ланче, нека се замени со една ружа и доволно е.

А да, кога одам во природа стварно не би сакала да слушам сељачишта што урлаат по своите деца и се расфрлани со пикници и отпадоци околу себе. Сум дошла да се одморам, не да слушам некој да ми труби над глава.

Тука побогу....се чувствувам како некој freak. Човек не смее вистински емоции да покаже, ако си down и не ти се збори, не ти е денот - ти си намќор. Ако не глумиш и не се умилкуваш си ладно створење.
Ако ти треба време сам со себе и се одделиш од другите си ненормален. Се делиш.
Други рипаат у Вардар, ќе рипаш и ти.

Кај и да излезам гледам улични животни и згора на тоа некој дебилен ропак со мозок на медуза што се дрзнал да ги малтретира. Ги имам веќе две дома од улица и уште помагам на улични, ама нема крај. Не е лошо за промена владава да преземе нешто, наместо споменици да се плескаат на секој чекор и што според најнови вести околу 260.000 евра ќе се потрошеле за да се украси Скопјенцево наше до Нова година.
Ај што сме натрупани со животни, уште малце и прљава вода ќе немаме, а воздухов ни е секојдневие.

За образованието само ќе кажам дека бев подучувана дека во социологијата хомосексуалноста се девијантно однесување.Толку.

Си ја сакам, почитувам земјава и тоа многу и целата крвава историја, ама секако трајно планирам да се селам. Ништо не ме држи тука. Ќе бегам таму каде што нормалните се вистински сметани за нормални, а не каде што нормалните се уствари „ненормални“.

 

Не можам да кажам дека, како странец, не доживувам културолошки шок секој пат кога доаѓам во МК, главно поради фактот дека самиот државен систем и менталитетот драстично се разликуваат од стејтот и општествената психологија во кој сум пораснала.
Со други зборови, доживувањето на непознат начин на живот, би рекла дека има одредено влијание врз моите психолошки когнации поради тоа што јас како поединец сум лично погодена од многубројни културни контрасти.

Така, и покрај тоа што јас можеби не сум целосно компетентна да одговорам на оваа тема, сепак истовремено забележав како сите коментари поврзани со имиграција насочуваат кон општествениот феномен за несоодејствувањето на националниот идентитет на младите во МК како индивидуален аспект од една страна, и концептот за национална психологија како генерален аспект од друга страна.

Имено, примарната критика за концептот за национална психологија е тоа што и покрај фактот дека многу луѓе во една земја имаат заедничка психолошка или биолошка карактеристика, други луѓе во таа земја воопшто не можат да ја делат таа карактеристика. Односно, начините според кои луѓето се разликуваат можат лесно да ги надминат заедничките карактеристики.

Главната причина за овој контраст лежи во конструктивната природа на националниот идентитет кој не претставува вродена особина и во суштина е продукт на социјална конструкција.
Дополнително, имиграцијата се смета како основен "непријател" на националниот идентитет со тоа што државите во кои сакате да се преселите ќе им биде предизвик да ги сочуваат нивните национални идентитети и сместувањето на имигрантите.

Ова е особено застапено и во мојата држава бидејќи според статистичките податоци, Канада има највисоки стапки на постојана имиграција во светот. Како последица на ова, Канадската влада ги охрабрува имигрантите да градат чувство на припадност кон Канада и поттикнаа поинклузивен концепт за национален идентитет, кои истовремено ги вклучува и луѓето родени во Канада и имигранитите.

Со други зборови, ова претставува обид за културолошка асимилација и од лично искуство знам на какви начини се спроведува бидејќи и јас сум била подложена од кога се сеќавам за себеси, се со цел за Канадските државјани да ги перцепираат имигрантите како свои ко-државјани, и обратно, за имигрантите да се чувствуваат како еднакви Канадски државјани од психолошки аспект.

 

Денес ми се случи она за кое што погоре пишував... Во еден процес, наместо транспарентно да се оценува знаењето и способностите за говор, изборот беше направен Сите избрани подредени по ред (од бр.7 до бр.17), а во нив квалитетни само двајца. Со оглед на тоа дека долги години сум во поле на говорништво, ми беше под секое ниво што сум се пријавила за таков настан. Ми дојде да се смеам какви говорници одбраа. Од друга страна криво ми е, знам дека сум покомпетна од нив. Сум работела подолго, си ги знам способностите, и знам дека не се соодветни за настан од таков калибар. Ако утре некој вака го оценува моето знаење, нема што би ме задржало овде. Ми пречи, и сметав дека е соодветно за во темава. Нетранспарентно одлучување и намерно исклучување Срам ми е што се валка името на еминентна личност, ме понижија и мене и менторите. Некаде може повеќе ќе ми го ценат трудот и ораторските способности. Овде попусто на хартија се прават промени, во практика е хаос

 

Не сум спремна да ја напуштам државава за стално. За Македонија ме врзува сликата што ја имав за неа како дете.
Земја во којашто секој со секој е пријател, се чувствуваш дома насекаде.
Бидете реални, народот тука е многу "потопол" од тој во земјите со повисоки стандарди.
Работата е што не е доволно за да сакаш да останеш.

Никогаш не би си заминала, да беа наредниве работи ко што треба:

1. Рамноправност. Најголемите проблеми потекнуваат од врски, фаворитизам, непотизам..
2. Повеќе вложување во државното - здравство, образование, суд итн.
3. Полицијата да е заштита, а не страв. Сеуште ми е страв од полицајци, многу често дејствуваат кај шти не треба, а при криминал мижат.
4. Платите ќе беа океј, да не стагнираа додека цените на се живо и диво се качуваат.
5. Мерки за загадувањево. Џабе 1000 евра или се друго скоцкано, ако дишам 5 од 12 месеци црнила.

За менталитетот ќе преќутам. Сегде има секакви, едноставно тие што не ми се допаѓа како размислуваат, ги игнорирам.

 

Kako lice koe naskoro kje se preseli vo stranstvo I kje ja napushti rodnata zemja, smetam deka mozam da se izjasnam.
1.Osven moite baba, dedo, vujko I drugarkite, nishto drugo ne me drzi tuka. Bi se vrakjala samo poradi niv.
2.Zoshto napushtam? Zatoa shto ovde nemam licen razvoj, prezivuvam od den za den kako I najgolemiot del od lugjeto vo cela drzava, nemame solidno zdravstvo, obrazovanie, ekonomska stabilnost, se uspeva samo so vrski I zgora na se-mentalitetot ni e edno 5 veka nazad a lugjeto kje se izedat megjusebno (toa I na forumov se gleda).
3.Ne deka kje mu bidi lesno vo stranstvo, ne ocekuvam da cvetaat rozi i definitivno kje mi fali domot, ama znam deka kje se kaam do krajot na zivotot ako ostanam vo ovaa nishtozna drzava.
Sekoj koj zaminal od ovde so dobra pricina zaminal. Da beshe ubavo nikoj nemashe da bega.

 

На младите им треба временска машина за да можат да ја мрднат земјава еден век понапред.
Ама кој знае и тоа дали ќе помогне, зошто човекот можеби во блиска иднина ќе се пресели на друга планета, а Македонецот уште ќе разговара дали треба пруга, пат, мост, парк ...

 

Да сакаат да не бидат ко нивните родители и подалечни предци.
Да не крадат, да не бараат работа преку партија, да се одговорни на своите работни места, да пријавуваат криминал, да се грижат за животната средина... итн..

Од нас зависи ... ако не...
Минатите генерации не ги биваше, наредниве дали ќе ги бива.. ќе видиме.

 

Главниот аргумент "за" Македонија, топлината на луѓето е нешто што мене многу ме нервира тука. Под таа топлина подразбирам мешање во туѓи манџи и негледање на своја работа. Тие кафиња мафиња и терање шеми со последните пари во џеб ми се ужас. И јас исто би си заминала од тука, но моментално тоа е тешко изводливо, што не значи дека губам надеж за во иднина.
Тука ми смета тоа што се луѓето едноставно без основна култура, си дозволуваат се да кажат и на кого стигнат. Да не ги споменувам екстремните ситуации на труење животни и демолирање на се што не е нивно.
Немаме инфрастуктура никаква, немаме добар јавен превоз, институции, ништо. Животот ни е усложнет до максимум и полн со ситни нервози од пропуштање на автобуси, тискање во гужви и трчање маратони од шалтер на шалтер, плаќање казни за паркинг кога ништо тука не е регулирано. Фали ред, пишани правила и следење на истите.
Го мразам концептот на напредок во кариера што се води тука; квалификации никој не гледа. Доволно е само да имаш мамичка во институција па да те пикне и тебе, да одиш во партија или евентуално да кодошиш. Индивидуалност и свое мислење и став во овие случаеви е строго забрането. Само не знам дали луѓево воопшто не ги поседуваат или ги потиснуваат. Второво мене би ме убило на долги патеки.
Здравството исто да не го спомнувам. И за крај, најмногу ја мразам изјавата: вие младите барате преку леб погача, па дали мислите дека во странство е подобро. Да, подобро е не само од финансиски аспект, туку од секој можен друг животен аспект. Подобро е зошто вие се задоволувате со трошки и сакате тоа да ни го префрлите нам. Затоа што мислите дека одење на одмор и можност да млад човек живее сам е луксуз. Епа не е, тоа се основни права што треба секој да ги ужива. Ако продолжам да редам, нема да престанам така да доволно е.

Едит: И воздухот загаден и тоа што никој од институциите не се залага да го поправи тоа ме убива исто. Страв ми е за моите деца утре, за нивното здравје и иднина. И ова е огромен мотив за размислување за селидба.

 

Еве отворено, наместо поединци да лапаат огромни суми на пари за буквално никаков труд, на младите им требаат пари, сите си заминуваат заради тоа, не дека некој сака од ништо никаде да остави фамилија и пријатели и да си замине. Впрочем на државата и одговара да се носат пари од странство, ама тоа краткотрајно, додека не се отселат засекогаш.

 

Во право си. Еве јас неделава си бројам, првиот ден ми го расипа една жена која не работи, па ги потценува сите кои работат и се трудат, втор ден ми расипа една која не и одговорив наведнаш на фб оти имав работа, се извинив, но таа ме блокира, сум била арогантна, трет ден ми го расипува колешка, еден ден раат, и пак одновно друга колешка со некои си барања и фикс идеи. Народот за ништожна пара ќе се изеде овде. Мислам дека било каде да се отиде ќе биде подобро, овде нема напредок, само сатгнација, без разлика колку работиш, максимумот во некои случаи е минимум. Како да бидеш мотивиран? Никако. Однос никаков меѓу луѓето. Се на се една голема нула.

Ако овде остана, свесна сум дека помалку писмените кои пишуваат од типот подршка, сеуште, незнам, неможам, ќе ги носам на грб, ќе преживувам и ќе оболам од нив. Ова не е живот, преживување е.

 

*Морав да се самоцитирам. Мислев уште малце и прљава вода ќе почнеме да пиеме.

 

Да се смени целата атмосфера на безнадежност и апатија.

Сите знаеме како треба и што треба за тоа да се постигне, но за жал, не верувам дека има некој што ќе го стави доброто на земјата пред сопственото.

На моменти не ми се верува колку сум цинична и апатична и безнадежна и разочарана... а богами и бесна и огорчена кон се' и сум цврсто убедена дека тоа се должи на моето живеење и функционирање како возрасна единка во државичево.

Од луѓе што си прехрануваат фамилија со макарончиња од 13 денари од КАМ, до болни оставени да скапуваат со отворени рани по болници, луѓе што шутираат мачиња и кучиња скитници (баш некна бев сведок на ова), подгрбавени питачи пред пекари, луѓе намуртени и остарени и обесхрабрени облечени со излитени џакетчиња од 1983 оти детето му е студент, луѓе што се стискаат во една собичка оти таму е ќумбенцето на дрва... и да не набројувам.

Не знам за вас, ама мене сето ова многу ми влијае и ја убива и најмалата доза оптимизам што ја имам.

Едит - едитирам да додадам дека воопшто ама воопшто немам лош живот овде. Ама факт е дека цупкам и бројам денови до заминување одовде.

 

Плус многу голема неправда владее и тоа може секого да го снајде. Деновиве читав за Србин кој додека чекал документ од ПИОМ за тоа што 10 години има стаж во Македонија, живеел тука, поминало една година, и наместо да земе пензија, стаанл социјалец. Каде е тука правдата? Зашто работел тој човек? Никој не сноси одговорност, а работливиот човек си трпи.

 

Ova e edna mnogu bolna tema za mlada drzava kako Makedonija.Kakva e taa svetla idnina ako mladite masovno se selat od drzavata?Kako sto i pretpostaviv site go potenciraat materijalniot aspekt na problemot a go ignoriraat poznacajniot duhoven problem na nasata nacija i mladina.Ke postiram eden mnogu dobar tekst od prezviter Ivica Todorov koj e del od nasata sveta makedonska crkva.Golem intelektualec i golem rodoljub koj iskreno mnogu go cenam.

Како и каде понатаму како Македонија и Македонци?

Пишува: презвитер Ивица Тодоров

Почитувани мои пријатели и сонародници
со крајна сигурност ВЕ УВЕРУВАМ дека и без НАТО и ЕУ и со НАТО и ЕУ се ќе остане исто во Македонија ако и понатаму продолжиме да го негуваме уништувачкиот, корумпиран (расипан), себичен, завидлив, користољубив, површен, мрзелив, поданички, предавнички, БЕСКАРАКТЕРЕН, БЕСРАМЕН, БЕСДОСТОИНСТВЕН крајно неморален МАКЕДОНСКИ МЕНТАЛЕН СКЛОП!

Па со горенаведениот БОЛЕН мантален склоп, со горенаведениот начин на мислење и живеење и во РАЈОТ да влеземе истиот ќе го претвориме во ПЕКОЛ зашто нашиот ПЕКОЛ, нашата македонска трагедија и неуспех ние си ја носиме во нашето БЕЗУМИЕ, во нашите отровни мисли и дела, во нашата ОЗЛОБЕНОСТ, во нашиот внатрешен процес на САМОУНИШТУВАЊЕ!

БЕЗ ПРОМЕНА
на нашиот самоуништувачки ментален склоп ние како поединци, како народ, како држава
НЕ МОЖЕМЕ да се надеваме на напредок, просперитет, почит, уважување, победа, вистински ИЗБОР!

За да исчекориме од песимизмот на нашата реалност јас ја предлагам доленапишаната визија за ДЕМОКРАТИЈА ВО МАКЕДОНСКИ СТИЛ!
Тоа е модел за организирање на македонското општеството што ќе го искорени сегашниот уништувачки македонски ментален склоп. Еве, оваа визија нека поттикне, нека мотивира здрави македонски умови и срца да поработат на процесот за излекување на нашиот болен македонски организам за да се формира основа за вистински ИЗБОР и НАПРЕДОК.

ДЕМОКРАТИЈА ВО МАКЕДОНСКИ СТИЛ!

1. Демократијата, односно автентичниот општествен ангажман во македонски стил и за македонско добро НЕ Е за глупави, мрзливи, површни, незинтересирани, изманипулирани, купени, криминални, корумпирани, себични, завидливи и бескарактерни луѓе!

2. Демократијата во македонски стил е политички модел во кој АКО НЕ СЕ БОРИШ за ДОБРОТО и НОРМАЛНОТО ќе победи ЗЛОТО и НЕНОРМАЛНОТО! Зошто? Затоа што додека добрите и нормалните се занимаваат со себе или со ништо, оние другите се занимаваат со политика и стекнуваат организирана моќ!

Во светот нема празен простор,
нема непроменлива состојба! Или ќе управуваат ДОБРИТЕ во име на ДОБРОТО или ќе управуваат ЗЛИТЕ во име на ЗЛОТО!
РЕАЛНОСТА ни сведочи дека овој свет не е рајска градина, но, исто така, сознанитето за РЕАЛНОСТА може да ни помогне овој свет да не стане ПЕКОЛ туку пристојно место за живеење каде што ќе ја развиваме нашата ВЕРТИКАЛА (Богоподобност, духовност и етичност) и ХОРИЗОНТАЛА (разумен прогрес, организација, безбедност, просперитет).

3. Демократијата во македонски стил се темели на правилниот ИЗБОР на секој од нас!
Погрешен ИЗБОР води кон лоши резултати! Вистински ИЗБОР води кон полезни резултати!

ДЕМОКРАТИЈАТА во македонски стил ќе се препознава и по тоа што своите граѓани ќе ги просветува и созрева за слободен, зрел и одговорен ИЗБОР!
Лажната демократија се препознава по тоа што своите граѓани ги збунува и манипулира со митологизиран/ лажен популизам, нерационалност, извртени/ спин информации, непринципиелност, двојни стандарди, корупција и ЗЛОУПОТРЕБА!

4. Најдобар пријател на демократијата во македонски стил е КОНЗЕРВАТИВНОСТА разбрана како дефинирање на стандарди на квалитет и здрави модели на живеење кои се мерка за да не се пропаѓа надоле, туку да се напредува НАГОРЕ!
Духот и движечката сила на демократијата во македонски стил е ХРИСТИЈАНСТВОТО зашто тоа и дава смисла, вредност, мерка и насока и за ВЕРТИКАЛАТА (духовно – моралното и културно зреење) и за ХОРИЗОНТАЛАТА (општествено – образовно – здраствено – економското – технолошко – еколошко напредување)!

5. ЗРЕЛА, организирана и одговорна демократија води кон човечна ЕКОНОМИЈА и одговорна ЕКОЛОГИЈА!

Демократијата во македонски стил е вистински ПРОГРЕСИВНА затоа што е втемелена на СЛОБОДА, ПРАВДА, ПОЧИТ, БОГОЉУБИЕ и ЧОВЕКОЉУБИЕ!
ДЕМОКРАТИЈА која е одговорна затоа што е конзервативна и христијанска!
Демократија МАКЕДОНСКА која интегрира без да асимилира!
Демократија СУВЕРЕНА која соработува со сојузници кои ПОЧИТУВААТ, а не УЦЕНУВААТ!
Демократија што БЕСКОМПРОМИСНО ќе се штити од сите кои ќе сакаат да ја ЗАТЕМНАТ, и од надвор и од внатре!

АКО НАВИСТИНА САКАМЕ ПОБЕДА ЗА МАКЕДОНИЈА
мора да го искорениме ситнодушното, себично, пресметливо, подло, завидливо, уплашено, поткупливо, заводливо, трчилажливо, разлигавено македонченце од нашите мисли, од нашите дела, од нашите меѓучовечки односи, од нашиот патриотизам, од нашата вера и од нашата борба!

Не мора да се многу оние што ќе бидат вистински МАКЕДОНЧИШТА, но од суштинска важност е во моментот ДА СЕ ИМА ПРИМЕР, жив пример, живо зрачење на енергија, мисла и делошто ќе мотивираат и мобилизаираат за ПОБЕДА, кои ќе поттикнуваат на враќање на самодовербата и достоинството!

Духот на човекот е извор на неговата сила! Народ чиј колективен дух е разбуден и насочен кон ПОБЕДА, тој народ ќе ја победи слабоста и незрелоста во себе и ќе ја оствари победата на самосебевреднувањето и почитувањето! Победата е пред нас, но само ако вистински ја посакуваме, а и знаеме да ја одржиме!

Историјата повторно ни дава шанса!
Историјата повторно ја фрла коцката!
Ајде да бидеме мудри, способни и обедните за секоја страна од коцката да биде добитна за Македонија!

СО НАДЕЖ ДЕКА СЕ РАЗБИРАМЕ

Da napomenam Ivica Todorov redovno organizira eko akcii vo Gjorce Petrov kade sobiraat otpadoci po ulicite,zelenite povrsini,detskite igralista i mnogu me impresionira edna negova misla a taa glasi:

Sovesta ja cisti dusata a odgovornosta - tatkovinata!

Slikite gi prevzemav od FB stranata na prevziter Ivica Todorov koi se javni.



Izvinete na podolgiot tekst no mislam deka vredi da se procita

 

Се е добро напишано, само што патриотите умреа и на никој не му паѓа на памет да се жртвува за други, тоа време умре. И да крене некој глас или ќе го прават луд или ќе го утепаат. За друго незнам. Впрочем што пишува дека сме станале мрзелив народ тоа е точно ама пак не е до нас. Не можеме да функционираме добро зошто немаме сила, а немаме сила зошто немаме здрав живот како што имале нашите предци. Денес постојано не трујат со се и сешто. И што е најбитно сме станале многу СЕБИЧЕН народ, луѓе што научиле само да се ситат на туѓа несреќа, а не сфаќаат дека еден ден на секого може нешто да го снајде. И на крај треба да научиме да си простуваме зошто сме луѓе и грешиме но без повторување на истите грешки.
Сепак годините си поминуваат и секој си е препуштен сам на себе да се снаоѓа во животот, за жал покрај ова брзо темпо се нема воопшто време да се прават било какви промени во општеството.

 

Не можам да читам коментари туку ќе споделам мое мислење. Значи ни треба функционална држава која ќе стои цврсто на законите. Одкако тоа ќе се случи ќе им се доведе на ред паметот на народот,нема деца на 14-15 години да возат коли пијани без возачки бидејќи се деца на директори. Држава која ќе воведе приемни испити пред да вработи некој во државна институција за да работат оние кои се утепувале од учење за да постигнат нешто пред оние кои уште од основно школо се знаело што ќе работат бидејќи се деца на директори. Подобро образование кое ќе го цени трудот на учениците и ќе поттикне заинтересираност на оние кои не напредуваат а не образование кое работи радиреда за пари а притоа не ваѓа добар образовен кадар на ученици. Подобро здравство ценење на работата и трудот на секој поединец.... И уште многу што ако се запишувам тука крај не ќе има.

 

Горе-долу и мојата амбиција за заминување од тука потекнува од веќе набројаните недостатоци во погорните постови.

Што ми е потребно?
Еве неколку подточки:

- Да можам да излезам од зградава без да се тостирам за да поминам помеѓу ѕидот и колата на комшијата заради глупиот нерегуларен паркинг;
- Да можам да преминам улица на зелено за пешаци и воедно и на пешачки, без притоа да му ја мислам дали некој има намера да ме собере накај дома (да, и ова ми се случи пред некоја недела);
- Да можам да користам градски и меѓуградски превоз без постојано да размислувам дали во текот на патувањето автобусот ќе се запали затоа што е од пред сто века, преврти затоа што е преполн или дали возачот ќе прикочи наеднаш со можност јас да се акнам од седиште или прозор во секој момент;
- Да не ми е страв да влезам во такси и да не морам да размислувам дали тој што вози е психолошки стабилна личност која безбедно ќе ме превезе до местото кај што одам;
- Да можам да отворам прозорец без да размислувам колку е загадено и колку мириса на се' освен на чисто;
- Да можам да отидам во здравствена установа со соодветни услови и персонал кој всушност ќе биде стручен за да ти одреди дијагноза со аргументи, а не на оф леле мајко (секако, со чест на исклучоци кои одговорно си ја извршуваат работата);
- Да можам да студирам и напредувам подеднакво со студенти во западните европски земји;
- Да имам можност да се чувствувам ценето и мотивирано за мојата струка;
- Да не слушам луѓе со муабети кои се под секое ниво на интелигенција и култура;
- Да не минувам секојдневно покрај луѓе што немаат финансии ни за леб, ниту за основна хигиена и за истите да знам дека се згрижени;
- Да се згрижуваат и животните скитници;
- Да не се вмешува политиката во секоја можна животна сфера;

...

И уште многу, многу подточки поради кои не се гледам себеси во иднина тука.

 

Потребен е прогрес
Потребни се создавања на здрави работи навики
Потребна се зголемувања на свесноста и совесноста
Потребно е да се тргне политиката од сфери кои што се битни за развивање на младите луѓе или евентуално да се подобри што мислам дека не е многу можно
Потребно е да се сменат многу генерации за да се подори цела држава бидејќи лошите ефекти се префрлаат генерациски во смисла
"Ако може тој така да прави ќе правам и јас"
Потребна е подобра животна средина, почиста и со покултурни луѓе кои знаат да ги почитуваат законите и сите да се исти пред законите
Она што најмногу ги фрустрира младите е тоа што нема правдина и сите да сме еднакви.
Послабата економија е битен критериум за иселувањето, но уште поголем критериум е правдината.
Односно, едноставните, обичните луѓе како мене кои немаат милион познаници, врски се чувствуваат исфрустрирано, без никаква поддршка од државата, без мотивација и остали ствари. Џабе ти е се и труд и имвестиција во образование и свашта кога секогаш има над тебе некој помоќен и ти не си битен. Не дека во странство е најубо и така паѓаат пари од небо туку многу битна работа е културата кај народот, цивилизацијата и почитувањето на законите.
Исто голем ефект врз иселувањето има тоа што моментално е тренд и е многу влијаетелно, во смисла почнаа да се иселуваат луѓе кои тука и немаат некои финансиски проблеми туку едноставно слушаат муабети дека таму е добро, дека имаат каде и на што да се трошат парите и и тие си заминуваат.
Јас искрено сум оптимист еве се трудам да успеам, со сопствен труд најдов работа и покрај сите мислења од околу дека нема работа, дека е претешко дека ќе си одат странство и да си барам решение и јас.
Да, тешко е, минимална ми е платата ама некако се гледам дека тука ќе успеам за одреден период и еве давам шанса..сепак ова е моја држава и само тука секогаш ќе се осеќам како дома