до сега незнам колку кеси стара облека моја, на брат ми, на моите покојни баба и дедо, имам однесено во црква, можеби 20 кеси, ако не и повеке дури и комплетот што го носев за полуматура го дадов во црква, без да приметам, иако беше од Фард или некоја од познативе марки и чинеше 6000 денари(блузичка и панталончиња) не ми е жал, а другото (мои малечки комплетжиња отидоа кај една моја помала внука. ако можам на некој да му помогнам да се стопли со мојата облека , не ми е жал дури и последното парталче да го дадам ама има 2-3 парталчиња што ептен ми се за срце прираснати како фустанчето за Апсолвентката вечер од Папилон-тоа не го давам и неколку други
Да бидам искрена, ја фрлам. Порано ја собирав, некогаш ја давав во црка, па после ја пакував и чекав да најдам време да отидам да ја однесам некаде, и сега веќе ја фрлам. Ако има некоја организирана акција за собирање стара облека кај мене во маало, тогаш ја носам таму. Облеката од децата ја давам по другарки со мали деца, а тоа што е исфлекано или износено го фрлам. Понекогаш имаат акции за собирање во градинките и школите, па ја носам таму.
Едноставно ја чувам. Кога има и за неа место во мојот плакар.. Т.е. моите плакари, секако дека си ја чувам. Но некоја ептен стара облека, ја носиме на село,во викендичката се додека не дојде друга генерација и не и ја дадам.
Старата облека секогаш ја подарувам на помалите братучетки^^ ако им е точна и ако им се свиѓа, зошто да не?
па порано ја дававме на една фамилија кои не беа со добри примања и сите наши алишта што ни беа мали,но сепак здрави за носење завршуваа кај нив.. во основно се секавам организираа некои акции за собирање на облека преку школото, па и таму имам однесено некои парчиња облека од брат ми им ги давам на внучињата од првите братучеди ( сите се машки само различни генерации се) и така некои панталони или тренерки кружат во фамилијарните води а за некои мои алишта што премногу си ги сакам и не ми се даваат на било кој, чекам да ми се роди некоја внукичка,па неа сите пакети облека и би ги дала.. а ако нема таква, ке си ги чувам за моето дете
Или ја давам на некого (ако веќе нема шанси да ја носам), или пак ја преправам со машина за шиење. Имав неколку пара фармерки што беа ѕвонарки, ама не беа многу носени и беа здрави, па кога дојде модата за цефка - ајт на машина и сега ги носам како цефка. Само ако дојде пак мода да се носат ѕвонарки, не знам што ќе им правам
Жал ми е да ја фрлам, а со оглед на тоа дека модата се менува и на некој начин се врти во круг, некои подобри парчиња ги чувам,а имам работи од мајка ми што ги носам. Гардеробата од детето таа што не е исфлекана, ја чувам за друго дете или за внуче.
Нели сега брзо на А1 дадоа едно семејство на кое му помагаа.Па јас и моите родители отидовме таму и им дадовме околку 8 кеси облека, моја и од мама некоја , од тато. А некои поубавки блузички на роднини
Ене ја - стои набувтана во 3 милиони кеси... И не некои парчиња стари 2-3-4 години, туку и сите алишта од бебе па наваму. Ццц, ми доаѓа, а стварно незнам зошто не ја однесам да ја подарам некаде..
Ја чувам, така фино лепо спакувана во кутија. Патам од тоа дека мајка ми се што имала или фрлала или давала и имам преку сила 3-4 парчиња што ги задржала и ги носам сега :'( Сите другарки имаат облека од своите мајки, само јас не! Здравје ако имам ќерки бар ќе бидат горди на облеката од мама ! Оние парчиња од кога сум била малечка сите ги дадовме на ромите, во еден дел од градов живеат и немате поим колку се израдуваа иако сега можам да си ги замислам чевличките и фустанчињата парталави и калливи
Јас ја давам во Црвен Крст. Обично купувам облека на која не и’ поминува лесно модата, бидејќи се водам по правилото keep it simple, па навистина ја износувам до крај, но и таква може некому да му послужи. Порано во Црвен Крст бараа облеката да е испрана и испеглана. Да бидам искрена, испрана е, но да ја пеглам немам живци. Сега дадов облека која мајка ми ја чувала уште од кога бев малечка, таа не ја исправ, само ја дадов . Но сепак ќе му послужи некому, греота е да се фрла.
Аххх,имам некои парчиња стара гардероба што толку многу си ги сакам што неможам да се оделам од нив па си ги чувам-ете така за гледање Инаку кога од време на време ке оделиме веќе стара облека,ако им се допаѓа на моите помали братучетки им ја давам,ако не ја носам во црвен крст.Убаво е чувството кога на некој што нема ке му подариш нешто...
Најчесто ја давам на братучетка ми, или пак мајка ми ја носи во црква од каде што ја даваат на некој што нема.
ете разбуричкав во плакарот најдов некои постари парчиња облека (3 кеси) па кога ке поминам покрај црквата ке ги оставам да ги носи некое девојче на кои би му затребале, и ке му се најдат да го стоплат зимава мајка ми приметува од време на време па се лути нека се лути ама знам дека сум хумана и самам да стоплам нечие срце оваа зима па макар и со облека
Искрено кажано, не давам. Малите алишта на помали братучетки ми се дадени, а облеката во тинејџерските години не ја давам
Ја чувам во еден плакар во ходник (модата се враќа па кој знае што ќе ми затреба еден ден) Она што е ептен кич и знам со сигурност дека нема да го облечам никогаш, го користам многу паметно. Во последно време од таквата гардероба си одбирам интересни материјали и си прават стегачи, украси кои ги ставам на обични шнолички и венчиња и со еден збор од ништо си правам нешто.
Јас не давам,мајка ми го прави тоа место мене.Најчесто им ја дава на помалите деца од комшии или па на циганчиња.Сепак си имам некои парчиња во кои сум заљубена и не би ги дала за ништо
Имам носено во црвен крст еднаш досега,си ја чувам во кутии нешто и давам ама имам гардероба која во одреден период убаво сум си ја износила,гардероба која ме потсетува на некој времиња,гардероба која сум ја добила на поклон и се така јас сум се емотивно врзала за неа просто си ја сакам и не ми се дава.
Кога ми се собра многу стара облека мајка ми ја сппакува во не знам коллку пакети и ја дадовме на едни наши пријатли што имаат 3-4 деца