Што мислите за вашите другари/другарки?

Сакав дружби,другарки како што има мајка ми,татко ми...но сега тоа не е во мода. Ми се гади кога седи со мене и кафе пија а ја оговара таа со која пијала кафе пред 2-3 дена. Е не можам ми се гади! Не сакам завист лицемерие омраза!
Најдобра другарка така мислев дека е ме убедуваше да не бидам со дечко ми бидејќи нема мајка! Здрав разум ова не го кажува! Почна да му ѕвони на тел да го прашува како е а као демек заѕвонила по грешка. Да ми врзува муабети дека мене магија ми направил затоа сум со него.
А заедно лебот го делевме,секогаш кога и требаше човек за арно за лошо се оставав да и се најдам. Не ми треба таква?

Другата откако и се заозбили врската не ме ни побара барем за кафе ако ниш др. Не ми треба таква!
И третата откако замина Германија се нема јавено,кога ќе си дојди овде нема речено на кафе да појдиме . и реков рече ќе се дог повеќе не велам.
Сега има мколешки од фах ако пијаме некогаш кафе и уште 2 други. Најдобра другарка нема!

 

има луѓе кои сакаат вистински,без разлика дали е пријателка,другарка,роднина итн,само треба да ја најдеш вистинската личност .

 

Да има не велам не. Ама сепак еднаш два пати три пати ќе се изгориш и да сакаш после нема да можиш да бидиш истиот. Еве повеќето сум со овие двеве другарки ама не е тоа чувство на опуштеност слобода и не верувам на никого.

 

Мислам дека сум благословена.

Едната ми е сродна душа, другата разум, третата трпение и четвртата збир од се’ ова.

Ги обожавам.

 

ќе сретнеш ,ќе бараш луѓе со исти погледи на живот како тебе ,постојат верувај ми

 

Ги имам повеќе, ама така поблиски ми се само 4, од кои на една многу и верувам и сите тајни и ги кажувам исто и она на мене, и другите две ми се супер. Значи секаде одиме заедно, нема ден а да не се видиме, а ако не можеме да се видиме тогаш се гледаме преку камера и си правиме муабет на разни теми. Искачаме заедно и многу ни е забавно. Си ги сакам многу.

 

Многу ретко ми се нашле. Исклучок ми е една другарка и еден другар. Најреалните совети сум ги добила од другар.

Во последно прекинав многу другарства и почнав да го менувам кругот на луѓе. Ми се смачи да трпам лицемерие и неодговорност.

 

Кој ги е*е? Само да се вртело за глупости и за услуги, ни како си, ни бутур.

 

Малку се, но вредни ми се.
Штом избирам да се дружам со некого, значи дека се согласуваме и дека можеме да си ги поднесеме и недостатоците, без тоа да влијае на нашата комуникација.
Толерантни се ако ми е потребно време само за себе и ако ги одбијам за излегување... Тоа многу ми значи. Ако некој не ми ја почитува приватноста, не можеме да комуницираме, а не па да се дружиме.

 

Само ова ќе го речам сите се од корист во ова ужасно денешно време.

 

Овие сега што ги имам се бројат на прстите од едната рака (сметајќи го и дм како другар), ама ми значат сѐ и му даваат смисла на мојов живот. Сродни души ми се, премногу си ги сакам, бубрег би дала за нив. Не се гледаме премногу често ама тоа не ја намалува љубовта моја кон нив.
Конечно сум среќна со луѓето околу мене после долги години поминати со токсични ликови што не ми мислеа ништо добро.

 

Мислам дека го имам најдоброто друштво што може да постои.
Сите за знаеме уште од забавиште и еве 15-16 години сеуште сме истото друштво.
Секаде сме заедно, заедно испаѓаме , заедно на одмори, на прошетки ,на екскурзии ,на забави буквално сегде сме заедно. Заедно во исто училиште учевме , скоро сите живееме блиску во исто мало.
Ниту ситуацијава со коронава не не спречува да бидеме заедно затоа што сме 8-9 души.
Имало недоразбирања и несогласности , но брзо сме ги решавале и не сме се разделиле.
Секогаш сме биле еден за друг кога ни требало помош.
Не можам да замислам подобро друштво...

 

Бевме 6 другарки во друштво, најпрво. Сега останавме само 2.
Понекогаш жалам, понекогаш сметам дека и покрај сите заеднички моменти, можеби подобро што излезе вака. Барем сме на чисто, знаеме што било вистинско, што фејк...
Секој нека биде онаму и со оној каде се чувствува најдобро.

 

Мојава другарка е патолошки лажго.
Уште ме смета за наивна дека и верувам на се што ќе каже.
Со друга се слушам само по потреба.
Накратко немам среќа со другаркиве.
Имам надеж само за едно девојче што го запознав дека е добра али и она ако ме разочара незнам дали ќе можам пак да верувам во други. Ми остави добар впечаток, па ќе видиме понатака. После моите искуства многу тешко се отварам пред други.

 

Absolutno te razbiraaam. I mene taka mi se slucuva. Mi se ima sluceno da sme izlezeni dvete vecerno vreme, muabeti smea setanje ja bara random decko, i taa vika prodolzi so ti jas odam so X masko. Ama nekako si velev ajde ne sum postojano vo rodniot grad na fakultet barem mi e pogodeno I retko se vrakav doma, no sega otkako predavanjata se online so majka mi imam najgolema blizina. Ne e isto virtuelno druzenje I vo zivo.

Kolku godini imas od koj grad si?

 

Во детството имав другарки и другари но покасно се расипаа после од средно до факултет имав некое мало друштво па подоцна пак се расипаа во карактерите и така јас разбрав колку не вреди да се губи време со другарки кои ти прават лице, кои се лицемерни и кои те бараат од корист. Од сега на факултет кога почнав после долго време имам добро друштво, баш какво што треба да имам и сѐ си оди како што треба. Ни ми пречат нити оговараат премногу. Многу супер се за дружење. Така си ја сфатив таа лекција кој чека ќе дочека. И сега ги сакам другарките што ги имам дека сепак вредело да се чека до моментот кога ќе се најдат. Малку жалам што не ги запознав некако од порано ама ете сега се дружам со тие две-три другарки. Имам барем да зборувам со некого кога ми е досадно, кога сакам да се слушнеме. Задоволна сум и скромна во друштво. Не пребарувам ама бирам со кого да се дружам затоа што не прифаќам повеќе да си играат со мене. И гледам да уживам со тие што се дружам.

 

Порано имав повеќе, бевме друштво од 5-6 девојчиња,се скараа меѓу себе 3 па се поделивме, некој со некој повеќе, некој помалку и така.
Ама од тие ми останаа две стварно добри.
Со едната се дружам 14 години, со другата 17години, непрекинато(од маало ми се)

Имам и други но овие се тие со кои се слушам често, се гледам и ги сметам за ептен блиски
И останатите ми се долги пријателства, 11години, 12години и такаа

Имам и една братучетка ко мали многу се дружевме, па нашите се потскараа па не се гледавме, кога пораснавме пак си се споивме и со нејзе сум си супер константно во последниве 5-6 години.

Вака откако напишав се осетив среќно, немам многу налетано на лоши другарки, ниту сум грешела премногу, нути некоја премногу ми згрешила.

 

Имам една што ми остана, комуницираме и пишуваме секој ден, и драго ми е што ми остана другарка за цел живот, и што е тука за мене секогаш и во добро и во лошо

 

Ги немам.
Сите се од корист.

 

Ако таа тајна е премногу важна за тебе, мислам дека би било добро да ја сочуваш бидејќи и јас имав другарка со која делев се, спиевме една кај друга но сепак на крај ме остави, но ти си знаеш секако