Моментално немам другарки. Само школски ми се. Сепак, на една од нив можам целосно да ѝ се доверам, иако во последно време сме некако оддалечени. Секако, таа си има друштво. Нема веројатно да седи со мене цело време или да се допишува со мене. Инаку е верна, ведра, понекогаш политичар , знае да направи разговор. Ми има напишано "рефератче", но сепак не .. хм. Не можам да се изразам. Немам зборови . Порано, до четврто одделение се дружевме со едно девојче. Сѐ ѝ кажував, дури и повеќе од што ѝ кажувам на сегашната школска. Речиси цело лето пред петто одделение се дружевме. Потоа, никако не бевме во контакт. Таа отиде во еден клас, јас во друг и се разделивме. Сега, преку форумов се најдовме. Не контактираме многу, речиси воопшто не контактираме во живо, но тоа е. Времињата се менуваат, а исто и луѓето. Се си е во ред. Никому не се лутам. Немам ни причина да се лутам. Едноставно, се случило. Вие две, ако го читате ова, најголем поздрав до вас
До пред некоја година немав најдобри другарки,а сега сега имам 2 сестри кои иако не се на исто место со мене иако се километри подалеку се гледаме колку што можеме па и за што постојат и овој интернет и телефонитее . За нив ќе кажам се најдобро на нив човек може да им каже што сака а да не те издадат никогаш тие се најпрекрасните личности што ги знам и преееееевише ги сакам.Викаат неможат да се 3 другарки напротив ние сме 3 и никоја на никоја лошо не си мислиме секогаш во се си помагаме колку што можеме една со друга сме искрени и никогаш не се лутиме за ништо и не дозволувам никој да ги повредува МААААА ГИИ САКАМММ НАЈПРЕВИШЕЕЕЕЕЕ
Ај и јас да си искоментирам за моите другарки, хахаха.Па и јас немам некои којзнае какви другарки.Имам друштво да, но не онакво какво што посакувам.Немам намера да ги навредувам, да ги нарекувам со погрди зборови иако 2 од нив го имаат направемо тоа за мене.Едната од нив ми е најблиска, немам слушната да каже некој лош збор за мене, но колку дрдори тоа е невозможно да се опише.Добро е и самата што е свесна за тоа.Како што спомнав во една тема ,,поштар,, - прав поштар.Се што ќе и кажеш ќе разнесе на сите или ќе те уценува за тоа ако не и одиш по кејф.Само за едно нешто ме нема издадено и ако го стори и тоа жими се незнам што ќе и сторам.Но морам да признаам дека е и поштар во добра смисла.Ми кажува се што ќе кажат другите 2 другарки за мене.Никогаш немаат кажано нешто убаво за мене, секогаш поградни зборови.Ама ако, не ми смета тоа, затоа што за нив секој е грд и секој е глупав.А и уште од почетокот не чувствував дека тие се вистинските за мене.Ај сега уште еден поздрав до lighting123, јас бев таа што и напиша реферат ама како што кажа и таа се оддалечивме, а инаку бев спремна да и ја кажам мојата најголеа тајна-кој сакам.Ама сепак решив да остане за мене и на никој да не ја кажувам.Се надевам нема да се налути за тоа.Па тоа е, до четврто се дружев со сите од одделението, немав оформено некое друштво, но еве како растам така и менувам другарки, само што едниствена мана ми е што тешко се вклопувам во некое друштво.
Имам еден куп другарки, но искрено со ниедна немам онакво пријателство какво што сум замислувала и посакувала. Една е завидлива, на друга често знае да и се “испушти“ нешто, друга ми е премногу блиска и со неа можам буквално да зборувам за се, но за жал е премногу зафатена и има премногу обврски па не можеме често да се гледаме. Друга премногу зборува и не можам да дојдам на ред од нејзе. Друга другарка што и да и кажам, ама буквално за се ми вика: - Еми не знам, ти најубаво си знаеш. И да не ги набројувам, имам еден куп другарки, со некои од нив сум и од малечка, но до сега не сум имала другарка за која би можела да речам дека е вистинска. Според мене, единствени вистински „другарки“ ни се дефинитивно мајките кои секогаш го мислат најдоброто за нас, кои никогаш нема да не издадат, секогаш ќе не сослушаат и ќе се направат се за да ни помогнат.
Се најдобро Штом некој го прифатам како другар го прифаќам таков каков што е со неговите мани, се радувам на неговите успеси и му помагам кога ќе доживее неуспех, му дозволувам да се шегува на моја сметка.
имам две другарки од моето родно место за едната мислам дека е самобендисана и сака се да е понејзино а другата е подобра другрка кога ми требаше ми се најде
имам две најдобри и двете имаат ужасен живот со многу проблеми.. многу ми е убаво на душава кога сум во состојба и им помагам со совети со зборување со прошетки..се дружиме веќе 13 години и уште сме преблиски.
Ние сме 4 другарки од основно сме заедно.Кога едната плаче сите плачеме,кога едната се смее сите се смееме.Секој ден сме заедно,се заедно планираме,си помагаме се сакаме,сега сите во различен град на факултет,кога ќе помислам душата ми се кине
Немам блиски другарки ниту другари сите ми се просечни и тоа е добро ,не верувам секому не ни сакам не ми ни треба ,денеска сите сме со проблеми и обврски добро е ако можеш кафе и празен моабет да напраиш ,без да кажуваш трачеви ,моабети срања глупости проблеми затоа што хеј грл чекај малку не е се сјебано кај тебе и кај мене е,и она да си чиламе,е ја баш такви иам и фала на бога не барам ништо више.
Две ми се најблиски а имам уште неколку кои ми се онака блиски ама не мислам дека можам да им верувам толку, како да кажам само школски ми се тие иначе мислам дека не постои некој на кој можеш целосно да му веруваш во денешно време
Ништо не мислам, всушност не се замарам а и немам нешто посебно да мислам, кога можам да помогнам било како ќе ми биде најмило од се срце, за некој кој го заслужува тоа, но никогаш не посегнувам да одмогнам во било што. Ги обожавам и се чуствувам убаво во нивна близина, духовитост, доза бош муабети, смеење ..тоа е доволно за денешното друштво и воедно живот.
Од добри најдобри! Од срцки, најсрцки! Ги сакам наааааајмнооогу! Епа сонцки мои и когне сум со вас мислам на вас
Не знaев кaде дa гo пoстaвaм прaшaњетo, пa мислaм декa тукa е нaјсooдветнo. Вaкa, не мoжaм дa кaжaм декa имaм пријaтели, пoвеќе би рекoл пoзнaници. Бев вo друштвo oд 7-8 души вo кoе јaс не се вклoпувaв пa дури еднaш ме нaрекoa и "црнa oвцa у нaше друштвo". Еве зaштo, aкo некoј oд тие 7-8 не тукa тoгaш тoј се oзбoрувa, се нaвредувa, се плукa пo негo, aкo некoј друг пaк не е тукa истo и зa негo тaкa се збoри, a и кoгa јaс не сум бил тaму се збoрелo зa мене, a кoгa се присутни тoгaш се е кaкo штo требa, сo еден збoр прaвaт лице сaмo. Бaш вчерa трoјцa седнaле нa кaфе и ми се јaви еден и ми викa еве седиме нa кaфе, aкo мoжеш дoјди. Му рекoв не мoжaм сегa, некa кaже пoрaнo, a не oни пред тoa се дoгoвoриле пa јaс aкo мoжaм дa дoјдaм. Другo е штo вo мoе присуствo oгoвaрaaт некoј друг, нa пример види јa бе кaкви уши имa, кaкo се oблекувa, oвaa курвa е, oвoј мнoгу смрди и дoдекa гo збoрaт тoa се смеaт. Кaфетo сo пријaтели гo сфaќaм дa седнеш сo луѓе кoи ти знaчaт и дa гo тргнеш умoт oд прoблеми бaрем зa мoмент и дa спoделиш пo некoј прoблем пa и сoвет дa дaдеш, a oвие не. Ете oвa е муaбетoт нa кaфе зa нив. Еднoстaвнo ме испoлнувaaт сo негaтивнa енергијa. Не знaм веќе дaли дa ги oдбегнувaм или не? Вaше мислење?
