Што му фали на мојот карактер (самокритика)

Да искажувам повеќе чувства и да знам да ја проголтам гордоста кога навистина треба.
Да не анализирам многу, многу.
Да не бидам толку ладна и дрска.
Да не ме држи толку инат.
Малку помалку сарказам затоа што понекогаш несвесно знам некој да навредам, иако немам таква намера.

 

Е баш тоа му фали да не бидам самокритична да терам свој филм како што ми одговара мене и тоa е тоa!! Повеќе самодоверба дефинитивно и помалку емоции. Ама тоа во другиот живот

 

На мојот карактер му фали да знае кога да заќути, кога да збори.

 

Исто и кај мене. Кога треба најмногу да зборувам јас молчам, а кога треба да замолчам тогаш зборувам. За некои работи и многу избрзувам и на крај ми е криво кога кажам или направам нешто кое не сум требала.

 

Трпение

 

Премногу трпелива сум. Некогаш треба да избувнам и да им кажам на другите кај им е местото. Се тешам оти досега на сите што ми згрешиле се им се вратило без да направам речам... ама многу им ќутам на многу луѓе.

Веројатно оти мајка ми ми викаше, со еден збор знаеш душата да му ја скршиш на човек. Затоа ќутам.

 

Храброст

 

Hrabrosta se steknuva so vezhbanje hrabrost. Kolku povekje se obiduvas da bides hrabra, tolku pohrabra stanuvas. Ne mora odma na visoki meti da odis, pocni po malku i ke vidis rezultati.

 

Да ама и брзо се разочарувам.

 

Pa nema fajde od razocaruvanjeto, samo te vrakja za da ne mozes da odis napred. Inaku se ke se sredi, samo razocaruvanjeto i sekiraciite ke ti ostanat bakshizh.

 

*Незгодна сум кога ќе се изнервирам.Ми се гаси сјаличката не знам што правам.
*Знам да избрзам кога кажувам нешто.
*Препреголем инает сум ако наумам нешто одам до крај, покрај се.
*Тврдоглава без трпение.

 

Повеќе самодоверба, повеќе воздржување, игнорирање на небитни озборувања и едно најважно ТРПЕНИЕ СПАСЕНИЕ!

 

Треба да научам да кажувам НЕ почесто и на луѓето што ги сакам, понекогаш се чувствувам искористено баш поради тоа...

 

Истооо истооо

 

Храброст да му кажам на некој во лице што ми смета. Повеќе мислам да не ги повредам другите, ама така се повредувам себе си.

 

da prekinam da nareduvam

 

Итрина, самодоверба, да не почнувам да се чувствувам несигурна или помалку вредна ако во близина дојде друга убава девојка, да бидам свесна за својата убавина и интелегенција, да не бидам толку самокритична, да не мислам веќе на работи кои што поминале одамна, моменти кога сум се обрукала, а на кои веќе никој не се сеќава, да не мислам како тоа луѓето ме гледаат мене, дали им се допаѓам, дали ги исполнувам нивните стандарди, туку обратно дали тие ги исполнуваат моите стандарди!

 

Плескам се во фаца

 

- Агилност. Да не ги правам работите во 5 до 12.
- Да не ја истурам нервозата на најблиските и да кажувам зборови за кои подоцна се каам.
- Да престанам да ги анализирам премногу работите затоа што ми делуваат на одлучноста и храброста.
- (Само)контрола при шопинг

* Многу сум толерантна, добра и помагам на луѓе кои не го ценат и заслужуваат тоа(карактер+ професија),ама за среќа,се опаметив,станав малку посебична и ставив граница(како тие со мене,така и јас со нив).И,фала Богу,научив да кажувам НЕ!

 

Веројатно цврстина му фали на мојот карактер лесно попуштам иако потоа се каам заради тоа ама бадијала е.