Што му фали на мојот карактер (самокритика)

Давам премногу шанси, некогаш се граничам и со наивност.

 

Премногу сум пребирлив, за храна, за се. Самокритичен сум, сакам се да направам како што треба, не си опростувам грешки и за секоја грешка сум многу груб и строг кон себе.
Голем инает. Не простувам, не давам шанси, кога ќе ставам крај на нешто, нема назад.
Кога сакам, сакам многу, лесно може да сум повреден ако некој ми ја искористи љубовта.

 

Одлучност.

 

одлучност, давам шанси кај што не треба и простувам

 

Неодлучна сум премногу, многу брзо и лесно се врзувам за луѓе..

 

Наивност

 

Премногу им давам значење на луѓето во мојот живот

 

премногу размислувам за нешто што се случило во минатото, немам трпение и избрзувам во некои ситуации а потоа се каам.

 

Не можам да глумам емоции, одма ми се приметува и кога се осеќам лошо или убаво. Да можев бар малку повеќе да имам фаца мртваца ќе беше подобро лично за мене.
И друго премногу сум попустлива и најмногу што мразам неодлучноста.

 

Охооо... шо не му фали.

Секогаш може подобро.

 

Трпение….

 

Ништо. Супер сум си сама на себе

 

Ух тоа порано колку ми фалеше само трпение спасение ми кажуваа.

Да дополнам си ја мразам и избувливоста, за секунда можам да пламнам и за исто толку кратко да се смирам како ништо да не ни било. Ама многу ме нервираат тешки глупости и одма да помогнам некому. Сега сум потрпелива, седи си раат настрана си велам и си уживам.

 

Да не верува на секого и да не се припушта и приврзува за нештата. И повеќе страст за критика, мисли критички.

 

Mnogu razmisluvam pred da napravam ili da kazham neshto, isto taka imam golema samokontrola, znam da se vozdrzhuvam i da ostanam smirena, shto e ubavo, no ne ti e bash od korist koga rastesh vo zemja kade site se nervozni i mnogumina se skloni kon ispadi, sakaat da ispadnat vo pravo po sekoja cena iako ne se itn.