Што му фали на мојот карактер (самокритика)

Простувам многу лесно, поради страв да не ја изгубам личноста,иако во многу случаи знае да ја злоупотреби мојата љубов.

Избувнувам во одредени ситуации,посебно баш тогаш кога треба да бидам смирена.

Тешко се врзувам за луѓето,посебно во љубовта.Страв ми е да се препуштам,за да не излезам повредена.

 

Леле Ели исто осетливоста успев да ја искоренам барем да не ми идат солзи пред други ама со бременоста некако пак ми се врати ама ќе ја избркам уште малку.И ни фали храброст за во моментот да кажиме шо ми пречи оти ако ни се собери се кога ќе отвориме уста да дуваат и да бегаат од нас

 

Премногу сум добро воспитана тоа е мојата маана Не си дозволувам спема никој да се однесувам дрско и неучтиво па и колку да имам право на тоа, секогаш се трудам да им помогнам на другите без да очекувам ништо за возврат а подоцна кога ќе ми треба помош се срамам да побарам. Многу лесно се помирувам со некои ситуации и колку да постои неправда со цел да избегнам конфликти и поради тоа многу мислат дека сум наивна и глупава. Тоа е она што ми фали повеќе смелост и ароганција, со овој свет раководат баш тие таквите а не добро воспитаните.

 

Од кај да почнам со пишување..

-Нервозна сум се ме нервира ми смета.
-Избувлива сум, знам во момент на нервоза да кажам тоа што не треба и после се каам ама џабе е се.
- Премногу очекувам и се надевам на нешто и кога нема да се случи тоа се разочарувам, паѓам во депресии, плачам.
- Премногу анализирам, планирам, размислувам.
-Премногу сум емотивна, Недај Боже некој да ме погледне на страна или да ми рече нешто, со денови ќе цмиздрам.
-Другите ги ставам пред себе (ова ми е најголема грешка дефинитивно!) значи за друг да е среќен, да му биде се како што треба, да не се нервира, јас се нервирам, одбирам јас да страдам за другите да се задоволни и среќни.
-Најголемата плачка на светот сум јас, си плачам за све и свашта на филмови, книги, музика, знам како што седам да ми текне на некоја случка од порано и да се расплачам.
-Срамежлива и затворена сум, премногу ми е тешко да се опуштам пред непознати, од дома многу ретко излегувам, ако некој ме праша нешто ќе одговорам и тоа што е можно пократок одговор, ако не ќе си ќутам.
-Немам самодоворба ама ич, срам ми е да одам на базент, да носам кратко, да носам тесни фустанчиња, да носам разголено, сметам дека не ми одговараат и дека изгледам смешно и глупаво.

 

Многу сум горделива и многу имам изгубено поради тоа

 

Би сакала да не се грижев толку за сите бидејќи немаат заслужено,да не сфаќав се' здраво за готово,да не им давам многу шанси на другите да поправат нешто кое многу ме повредило,да не се приврзувам премногу,и да размислувам повеќе пред да си ги отворам чувствата пред некого.

 

Знам да претерам со мојата ироничност.
Магарешки инает,гордост до небо.
Не можам да се испокарам на раат,одма ми навираат солзи и ми го снемува гласот.
Премногу сум дива со тие што премноу ги сакам (i can't say i love you its not in my dna)

самобендисана.брзо се лутам,уште побрзо ми поминува.
Некогаш сум премногу преокупирана само со себе.
Мрза сум,често одложувам обврски.
Не можам да глумам среќна и насмеана,ако душата ми плаче.
Сите можат да ја приметат мојата тага.

 

Импулсивност, промена на расположението, неорганизираност....

 

...ако би сменила нешто е тоа што би сакала да не плачам да не сум толкав емотивец за се со треба и не треба, избувливоста и да не ставам се при срце...светот се мења жалела ти или не,никој нема да те праша како ти е или да се засекира за тоа што ти е така па зашто па ти тогаш да трескаш глава нели ? логично )

 

Многу сум емотивна,тешко се приврзувам за луѓе ама кога тоа еднаш ќе се случи е цврсто и трајно. И после што и да се случува и колку и да се негативни кон мене,јас сум како со супер лепак прилепена.Исто така ме фаќа паника и неизмерна тага од разделби,дури и да станува збор за 2 месеци одмор некаде.
Плачка сум огромна,се може да ме растажи и многу лесно можат луѓето да ме фатат на емоции.
Премногу размислувам што мислат другите. До скоро не знаев да кажам не на желбите на блиски луѓе,колку и да се тешки за мене.
При запознавање со нови луѓе сум многу молчалива и другите тоа го интерпретираат како арогантност.
Секогаш кога се гледа крајот на некоја работа за која сум вложила премногу труд јас се откажувам. Веќе не ми е интересна,откако е речиси целосно осознаена.
Знам многу да повредам со зборови и после тоа да ми е жал за кажаното.
Ако нешто некогаш мене ме повредило,збор,ситуација,било што,невиден мазохист сум и си ја повторувам во глава до бесконечност и тоа во главно пред спиење и после не можам да заспијам.
Мразам да превземам ризици,се што правам мора да е искалкулирано до максимум и со безбедносна мрежа под мене и со триста резервни планови во случај нешто да тргне наопаку. Огромен паничар сум,особено кога станува збор за факултетот.

 

Многу сум тврдоглава не простувам лесно не сум голем емотивец и не ми доаѓат солзите на лицето толку лесно. Многу сум избувлива на моменти и тешко можам да се смирам,секогаш сакам да биде по мое
Но си го сакам мојт карактер исто така сум многу ладнокрва

 

*Premnogu sum inaet i memozam nisto protiv toa kolku i da rabotam na sebe ete toa e karakter
* premnogu se grizam za drigite zboram bliska fam. Sto se stavam sebe vo vtor plan makar toa da mi steti na zdravje zivot .... da pojasnam na pr se sto sakas moze da dobies jas ne baram nisto nosto ne mi treba. Ako e nesto pksledno za jadenje i da mi se jade ne go jadam za na nekoj ne mu se prijade pa ke mi e krivo ako sum go izela. Znam zvuci ludo.
* premnogu sum posesivna po deteto nemozam da svatam deka e moe imam strav deka nekoj ke mi go otrgne. Tuka veke mi nema pomos osven bardovci. Znam deka treba da rabotam na sebe rabotam da si gi popravam manite i se nadevam deka le uspeam

 

Најчесто сум прилично затворена и срамежлива при нови познанства, ми треба време да се опуштам. Понекогаш сум премногу попустлива и се каам што кога ми бараат услуга не умеам да бидам отсечна и да кажам не, додека пак во обратна ситуација мене ми е незгодно да ја побарам истата.
Знам да се задлабочам во анализи и overthinking, премногу сум сентиментална и носталгична.
Паничарка сум за обврски поврзани со рокови, плашлива да излезам од комфорната зона наспроти желбата за промени.
И за крај неодлучна, прокрастинатор и мрза светска...

 

Во последно време права плачка оф како мразам да цимолам,многу сум посесивна и љубоморна ,а богами и мрзелива

 

Се сложувам со @MayDiamonds, исто е и кај мене. Ми фали повеќе дрскост во карактерот за да знаат луѓето околу мене до каде им е границата и повеќе да ме почитуваат, а не да мислат дека не знам што се случува околу мене. Морам некако да ја применам оваа особина.

 

Некогаш знам да истолерирам нешто и да попуштам, иако сум свесна дека не треба. Знам да бидам и малку бунтовна, мрзелива, себична, љубоморна ..

 

-Mрзлива
-Со високи очекувања секогаш. (што не е реално)
-Неодговорна (знам да одовлекувам обврски ехеее с годинама што би рекле)
-Многу емотивна (све ме погаѓа бе (таму негде у пич мајчин некоја трагедија се десила а мене солзи ми течат, затоа избегнувам црни хроники)
-Теоретски сум набилдана ама пракса послабо (а треба обратно да биде џабе ја да знам некои ствари ако не ги применуем)
-Комплицирана (не озбилно, не сум у реду нешто)
-Непостојана (не знаев како да се изразим за состојбава ама еве може и непредвидлива мене ако ми речеш од нигде никаде "ај идеме у дизниленд сега у 3 имаме лет " ја оставам све обавезе брате и летам а у меѓувреме сум имала триста обавези)
Доволно изнакажав на никој да не му текне да ме задружи

 

Не знам како да сум дволична како сите, неможам да му правам лице на никој ако не го сакам, не го сакам и тоа е факт. Премногу верувам на сите и помагам колку што можам за на крај да не ти кажат ни благодарам епа тоа е она вистинското ...

 

malku poveke samodoverba...