Што му фали на мојот карактер (самокритика)

хмм јас сум толку самобендисано створење што и да имам некоја лоша карактеристика никогаш нема да си ја кажам.Знам дека треба да се има самодоверба,но моево мислам ги преминува границите хахаха но што да правам,тоа си е Мамина и татина маза

 

Пρемногу ρазмислувам, 2 мин мозоκот не го оставам да одмоρи, и тоа понеκогаш ρезултиρа со молчаливост и на тие оκолу мене им делува κаκо да ги игноρиρам.
Не знам да мρазам, дуρи и личноста да ми е одбивна и да не саκам да ја гледам.
Κога не сум наспиена или неκој κе ме ρазбуди, посебно ова 2то, мислам деκа можам човеκ да убијам
Κога станува збоρ за вρсκи со момчиња или сл се однесувам мн ладно, незнам да поκажам емотивност, деκа ми се допаѓа, па ρечиси сеκогаш момчињата немаат хρабρост да ми се доближат.
Пеρфеκционист сум, саκам се да е совρшено, па затоа ми велат деκа сум мн пρебиρлива, посебно за момчиња.
Незнам да κажам ρаботи κаκо те саκам, извини итн , едноставно не ми излегува од уста.
Незнам да исκажувам емоции, па затоа κога тρеба да и κажам на дρугаρκа ми неκоја новост, чеκам пρво да си отиде па да и пишам инаκу нема шанси гледајκи ја во очи, посебно κога е нешто за неκое момче.
Спонтана сум. Што κе ми теκне во моментот , го пρавам.
Постојано се сомневам во се κо неκој детеκтив сум и големо злопамтило. Ќе ти пρостам и нема да го споменам стоρеното, но ниκогаш нема да забоρавам.
И уште нешто, се шегувам постојано, од се и сешто знам да напρавам шала, и тоа е донеκаде добρо, но луѓето понеκогаш не ме сфаќаат за сеρиозно, бидејκи мислат деκа повтоρно се шегувам.
И доста се κρитиκував, ми помина еден саат во пишување

 

Малку повеќе од инат сум..и да знам дека не сум во право,доведувам да признаат дека сум

 

Трпение и поголема самодоверба.

 

Позитивност, и трпение.

 

Самоконтрола, попусливост, да сум по себична...

 

Да не бидам толку многу инат, да не зимам се здраво за готово, да бидам повеќе цврста психички, да имам поголема самодоверба и да не бидам многу молчелива.

 

Многу работи премолчувам "за општо добро" а мене ми плескаат се во лице без гајле. Морам да го средам тоа и да не бидам веќе толку попустлива

 

Што му фали ма мојот карактер? Злоба,дволичност,немање емоции.Ех,кога би го имала тоа би била совршена за околината,пошо 80% е таква.

 

Истo..

 

Ne sakam sto sum mn iskrena,emotivna i sto brzo prostuvam za se

 

Трпение, позитивност, поголема самодоверба и самоконтрола, а помалку емотивност и искреност.

 

некогаш без потреба знам да ги повредувам тие што многу ми значат...

 

Контрола на нервоза(не знаев како да пишам)позитивност и да не бидам многу себична,туку помалце

 

Многу сум брза и избувлива. Во моментот можам да кажам работи кои не ги мислам и после ми е криво.

 

Премногу размислувам. Повеќе време поминувам во размислување и анализирање на некој момент, отколку живеејќи го истиот. Главата ми е окупирана со негативни мисли и тоа ми влијае лошо и на мене и на тие околу мене. Понекогаш си мислам дека се е црно и сите ми мислат лошо и беспотребно правам кавги. Немам голема самодоверба, би сакала да имав малку појака психа и поцврст карактер. Ми треба позитивност.

 

На прво место - трпение.
Ептен ги избрзувам работите и сакам се да се среди за кратко време. Не знам да чекам да помине некое време за да се средат работите туку одма паничам, се нервирам, ми се чини дека никогаш нема да се среди и дека ако не се средат веднаш, работите засекогаш ќе останат онакви како што се во моментот.
Ептен сум избувлива, па би сакала да сум малку посмирена и подлабоко да гледам на работите.
Се нервирам за најмала ситница.
Премногу размислувам и ги анализирам работите. Голем негативец сум.
Ми фали позитивност.
Љубоморна сум и посесивна. Она што е мое не го делам со никој друг. И тука ми фали малку слобода во размислувањето и помалку замарање.
Осетлива сум и се си редам на срце. И најмала ситница и збор го анализирам и го повторувам во глава милион пати и се замарам што сакал тој што го рекол зборот да ми каже со тоа.
Треба да сум поладна.

 

Се пронајдов во секое зборче

 

Епа многу сум добра и затоа си трпам од ситее, никому да не згрешам да не повредам затоа мене си ме повредуваат, секогаш кога сум нервозна си викам вака и вака ќе им речам нема да ми е гајле,и после тоаа си викам ајде нека биде јас ќе си го закопам тоа во мене и ништо , сакам да знам да им се преправам на другите да им правам лице како тие мене, да бидам полошаа , да ги изигрувам како тие мене (себично, лошо и дрско, но мислам со невиност и добрина како мојава до никаде нема да стигнам )

 

Како мене да си ме опишала.
Но еве пополека се фаќам како сум станала потрпелива и дека не избувнувам така често како што знаев. Ама ова останатово уште не можам многу да го контролирам. Секое глупаво зборче ми се лепи на срце и го анализирам... Само нешто размислувам и сум намуртена и замислена.