Што постоело пред Big Bang?

Да, во видеото (од четврта минута и деветта секунда) научникот вели дека најголемиот дел од материјата се наоѓа во огромните структури на темната материја. Сепак станува збор за видео од 2011 година.

 

Да, и јас претпоставував дека е така

 

@Briar Rose ќе те цитирам тебе, ама ќе реплицирам на тезите на овој Steven Schafersman, немој да ме сфаќаш лично

Просторот и времето опфаќаат само 4 димензии. Денес повеќето астрономи и космолози веруваат во повеќе димензии, во стринг теоријата итн.

Протоните, неутроните, електроните и другите елементарни честички, водени од слепите сили на природата, тешко дека можат да создадат информации, интелект, учебник по математика или физика и слични интелигентни творби. Еве за да го покажам тоа те замолив и тебе @Briar Rose да ја пресметаш математичката веројатност за самонастанување на еден минимален ензим кој што е синџир на само 200 амино киселини дури и ако сите 20 есенцијални амино киселини ги имаме веќе создадени и на купче каде што може да се рекомбинираат. Повели пиши ја бројката, па да дискутираме научноста на натурализмот

Магионичари во лабораториски мантили ја поистоветија науката со натурализам, а потоа го прогласија натурализамот за вистина по научен основ. Која циркуларна логика, зарем не?
Но всушност овие две се сосема различни. Додека науката е метод за истражување на природниот свет, натурализмот е филозофија која вели дека природниот свет е сè што постои.

Иначе, кога станува збор за филозофијата, vо античка Грција, генерално циркулирале два основни светогледи за универзумот.

• Првиот вели дека материјата и енергијата е сè што постои и сите работи и појави мора да се објаснат преку нив. Не постои трансцендентност, Бог, духовен свет и сл. Тоа е филозофскиот материјализам или натурализам. Така учеле Демокрит, Епикур, Лукрециј, Левкип итн.
• Вториот светоглед, пак, вели дека материјата и енергијата не се сè што постои и дека има нешто и над материјалниот свет. Тоа е натприродниот светоглед.
  Филозофот Кит Вард (Keith Ward) го дава следново резиме: „Речиси сите големи класични филозофи, а особено Платон, Аристотел, Рене Декарт, Готфрид Лајбниц, Спиноза, Емануел Кант, Хегел, Џон Лок, Џорџ Беркли – го гледале потеклото на Универзумот во трансцеденталната (натприродна) реалност. Тие имале различни специфични идеи за оваа реалност и различни начини на кој и пристапувале, но сите биле согласни во тоа дека Универзумот не е објаснив сам по себе и дека бара некое објаснување над него (трансцедентно)“.

Прашањето што би му го поставил на Steven Schafersman е следново:
Како точно твоето истражување на природниот свет те донесе до заклучокот дека природниот свет е сè што постои? Ако нешто друго или надвор од природата постои, нема ли тоа, по дефиниција, да биде надвор од доменот на она што науката го истражува?

 

Гледам дека ја спомнавте темната материја. Таа се нарекува „темна“ затоа што не може да се види ниту со око, ниту со инструментите. Научниците само претпоставуваат дека постои некоја темна материја, материја која не испушта ниту рефлектира светлина, а која е причинител за забрзаната експанзија на Универзумот. Интересно е како истиве овие верници во темната материја велат дека не веруваат во Бог само затоа што тој не може да се види

Космичката константа е воведена од Алберт Ајнштајн и ја претставува густината на енергијата во вакумот или позната како темна енергија. Нејзината вредност е околу Λ = 0.00000000000000000000000000000000002036 (или 2.036 × 10 на степен од -35)

Физичарот Стивен Вајнберг (нобеловец), кој иако не е верник (заради предрасуди кон организираните религии), сепак бил зачуден колку оваа константа е добро нагодена во наша полза. Тој вели:

„Ако е голема и позитивна, космичката константа ќе делува како одбивна сила која ќе се зголемува со растојанието. Таквата сила во раниот универзум би ја спречила материјата да се состави, а тоа е процес којшто е првиот чекор во формирањето на галаксиите, ѕвездите, планетите, луѓето. Ако е голема и негативна, таа би делувала како привлечна сила што се зголемува со растојанието, сила која речиси моментално би го свртела назад ширењето на Универзумот и би предизвикала да се збие како на почетокот.“

 

Да, ова е точно. Но треба да споменеш исто така дека има на Земјата лаборатории поставено длабоко во рудници напуштени кои исто така служат како заштита од космичкото зрачење или пак други попречувачки фактори.
Исто така има индиции дека постои темната материја а сега тоа треба да го открие конечно детекторот кој се гради во Италија. Инаку индициите биле откриени во Америка, според Шпигел:

http://www.spiegel.de/wissenschaft/...an-sasso-soll-nachweis-bringen-a-1062482.html

https://arxiv.org/abs/0912.3592

Сè уште не е докажано ништо како и да е.

 

Мислам дека 4D простор е математичко проширување на концептот на три-димензионален или 3D простор. Тридимензионалниот простор ги генерализира на наједноставен начин потребите на секојдневниот свет со само три бројки (димензии). И со димензиите се опишуваат локациите, односно големините на објектите во светот.
Всушност, ова ме потсети на книгата Elements напишана од страна на Грчкиот математичар Euclid која имала влијание дури и врз научниците како Nicolaus Copernicus, Johannes Kepler, Galileo Galilei, и Isaac Newton.

Кога ние го набљудуваме ноќното небо, ние гледаме ѕвезди, планети, месечината која свети преку длабоката темна позадина на вселената.
Кога астрономерите гледааат кон небото со моќни телескопи, некои од нив можат да детектираат светлина која нашите очи не можат, и многу повеќе ѕвезди и галаксии се појавуваат.



Сите тие светли објекти кои и ние и астрономерите ги гледаат се создадени од материја. Ние знаеме дека сета материја ја привлекува целата друга материја преку силата наречена гравитација.
Гравитационата сила на Земјата е она што не чува прицврстена на почвата, бидејќи и самите ние сме создадени од материја.
Лифтовите, авионите и ракетите мора да работат напорно за да ја надминат силата на гравитацијата.
Истата сила што не држи сите на Земјината површина исто така ги држат вселенските летала кои орбитираат околу Земјата, па дури и Месечината, нашиот единствен природен сателит, да одлебдат.
Гравитацијата на Сонцето ја држи Земјата и сите други планети, комети и астероиди во нашиот сончев систем во нивните орбити околу него.
Научниците разбираат како точно објектите се однесуваат кога се влечени од гравитацијата.
Тие имаат математички формули да ги пресметаат орбитите и движењето на објектите кои се привлекуваат едни со други.
Вака тие можат и да пратат вселенско летало да се сретне со одредена комета во одреден момент во времето, или точно да предвидат кога Марс ќе биде најблиску до Земјата.





Сега, кога астрономерите внимателно набљудуваат една галаксија, тие можат да измерат колку брзо ѕвездите во таа галаксија се движат.
Движењата на ѕвездите се резултат на гравитационите сили од целата друга материја во галаксијата.
Но овде има еден клучен проблем : Кога астрономите ја собираат целата материја во сите ѕвезди, а гас и прашина видливи кај сите различни телескопи, тоа не е доволно приближно за да ги објаснат движењата што ги набљудуваат.
Ѕвездите се движат многу побрзо отколку што би требало да се движат, или со други зборови, сета материја што ние може да ја видиме не е доволна да ја произведе гравитација која ги влече нештата наоколу.
Овој проблем се појавува повторно и повторно скоро секаде, каде и да погледнеме во универзумот.
Не само што ѕвездите во галаксиите се движат наоколу побрзо отколку што се очекува, но и галаксиите внатре во групите на галаксии го прават истото.
Во сите случаи, мора да има, односно да постои нешто друго, нешто што не можеме да го видиме, нешто темно.
Ова несогласување помеѓу тоа што го гледаме и она што знаеме дека мора да биде таму присутно ни се чини многу мистериозно, но не е ни тешко да се замисли.
Сите ние знаеме дека луѓето не можат едноставно да лебдат во чист воздух, па така, ако видиме нешто што изгледа како некој човек го прави токму тоа, ние веднаш ќе знаеме дека мора да постојат жици кои го држат нагоре, дури и кога не можеме да ги видиме.



Името кое научниците и го дале на таа материја која недостасува е "темна материја".
Ние можеме да ја видиме светлата материја, како што се ѕвездите, ама ние знаеме дека некоја одруга материја постои таму поради тоа како ја влече светлата материја.
Црната позадина на вселената која ние настојуваме да ја игнорираме кога уживаме во прекрасните погледи на ноќното небо не е толку празна колку што ние мислиме дека е.
Колку и да е изненадувачко, има повеќе од 50 пати потемна материја отколку што има светла материја во универзумот.
Ако се прашуваме од што точно е направена темната материја?
Црните дупки и предметите кои се премногу мали (па не можат да создадат соптвена светлина), сочинуваат дел од неа.
Но, сето тоа придонесува за помалку од една петтина од вкупната количина на темна материја што мора да биде таму.
Ние веруваме дека поголемиот дел од темната материја е составена од нови честички помали од атомите кои се различни од она кое научниците досега го откриле и го проучиле.
Се чини дека самата суштина на поголемиот дел од материјата во универзумот е различна од она што сите луѓе, карпите, дрвјата, земјата и сонцето се направени.

 

Со @Briar Rose во приватни пораки заедно ја пресметавме веројатноста за самонастанување на еден најпрост ензим кој во својот синџир содржи само 200 амино киселини.
Бидејќи 20 различни амино киселини (колку што има во живите организми), можат да варираат на 200 различни места и исто така тие можат да се повторуваат, станува збор за варијации со повторување кои лесно се пресметуваат со формулата:

Доколку вашиот калкулатор не подржува пресметки на толку големи броеви, можете да го користите сајтот: www.wolframalpha.com За операцијата степенување се користи следниов знак: ^ Пример за горната пресметка пишете: 20^200

Според научниците, за една жива клетка да ги врши основните метаболички процеси, неопходни и се барем 36 ензими. За споредба во човековото тело има околу 2700 ензими. Која е веројатноста за самонастанување на овие 36 ензими? Бидејќи станува збор за независни случувања и варијации, горните варијации ќе треба да се помножат сами по себе 36 пати и тоа:

Оттука веројатноста за случајното настанување на само овие 36 ензими, во најпрост облик е:

Колку е голем овој астрономски број: 10 на степен 9367 ? Тој број има 9367 нули. Доколку го напишете на тетратка со квадратчиња и во секое квадратче пишувате по една нула, тој број ќе биде долг 46.8 метри. Вкупниот број на атоми во Универзумот т.е. во сите галаксии видливи со најмоќните телескопи се проценува околу 10 на степен 80 (единица со 80 нули после неа).

Некој можеби ќе приговори: „Ама можеби има уште милијарда планети како нашата кои имаат услови за живот, аминокиселини, вода и се што е потребно?“ Во ред. Еве да претпоставиме дека не постојат милијарда, туку дека постојат буквално на секој атом од Универзумов по една планета идентична како нашата планета. Дали знаете колку тоа ќе ја зголеми веројатноста за случајно настанување на 36-те ензими? Еве:


Доколку дополнително претпоставиме дека постојат милијарди милијарди Универзуми како нашиов, кои исто така на секој нивен атом имаат по една планета иста како нашата, веројатноста за случајно настанување на 36-те горе спомнати ензими во тој случај би била (земете длабоко воздух):


Бреееј ама се инаетливи овие астрономски броеви. Дели ги со милиони, милијарди, трилиони, никако да се намалат значително. Без разлика какви претпоставки ќе направиме, астрономскиот број ќе остане со 9000 нули или еве дури нека бидат и 8000 нули. Овде не станува збор за практична неверојатност, туку за теоретска неверојатност за случајно настанување на тие 36 хипотетички ензими, наспроти 2700-те ензими кои денес се наоѓаат во човековото тело и секој од нив си има уникатна и целисходна функција која е зависна од точната и уникатна подреденост на амино киселините во него.
И да потсетам дека овде ја разгледуваме само веројатноста за самонастанување на 36 ензими, а каде е тука РНК, ДНК, јадро, мембрана, органели, митохондрии... сите овие мора да ги има за да функционира клетката. А каде е поволната околина и услови за да таа опстојува, се размножува итн?

Мој заклучок на ова е дека нема математички теоретски шанси животот сам да настанал преку низа случајности, а со тоа и Универзумот. За да верува некој дека Универзумот и животот настанале случајно, треба да има фанатичка вера во натурализмот и случајностите, а пред се во атеизмот како светоглед.
Не фала, јас немам толкава вера и затоа верувам во она логичното и научното: дека нашиов Универзум е создаден од Интелигентно битие кои ние го нарекуваме Бог. И затоа на прашањето што постоело пред Биг Бенг, би одговорил: Бог и се она што Бог создал пред Биг Бенг

 

Тој што ве чита ќе му пружам рака...уффф..што сторивте бе луѓе

 

@EvAngelos @Briar Rose

Искрено ова се премногу математики за мојот мозок али интересно е објаснето, браво.

@Briar Rose

Да не го цитирам целосно твојот коментар. Велиш црните дупки имаат исто така црна материја? Од тоа што мене ми е познато е дека тие имаат премногу густа маса, доволно густа и моќна да го „превитка“ просторот а исто така не може да избега од неа ниту времето ниту пак светлината. И знам дека има два типа на црни дупки а тие се: супермасивни и нормални црни дупки. Супермасивните се наоѓаат во центарот на секоја галаксија.

Мислам дека ова е познато исто како и „Slingshot“ а тоа е кога се користи гравитацијата на одредена планета за да се забрза брзината на некоја вселенска сонда. Така ?!

Инаку составот на црната материја сè уште не е познат и научниците си „кршат“ глава околу ова прашање. Али има индиции дека постои и се на добар пат да откријат нешто. Еве нешто друго, од статија од 2014 година. На вселенската станица ISS со помош на алфа магнетиот спектрометар (AMS) биле откриени показатели во космичкото зрачење за честичка по име „Неутралино“, која се тврди дека припаѓа кон темната материја.
http://www.spiegel.de/wissenschaft/...ach-dem-mysterioesen-neutralino-a-992615.html

Како и да е, малку ми е чудно едно нешто од статијава. Во статијава се вели (што нели е точно) космичкото зрачење е штетно за човекот и атмосферата на Земјата го штити човекот од ова зрачење ама мене едно нешто не ми е логично.

Темната материја може најдобро да се открие на места кои нудат доволна изолација од ваквиот тип на зрачење, а на Земјата пак е тоа минимално благодарение на атмосферата.
Како е тогаш можно да откријат ваков тип на честичка кога зрачењето надвор од Земјата е многу поголемо? Не сфаќам искрено.

 

Ne zafrkavaj interesno e, ne mozes bez zezanje . Neli temava bese tvoja ili gresam ?

 

Не зафркавај, јас не отварам вакви тешки теми, знам дека никој нема нерви да се замара..чичко Гугле е тука за зорт ...ама чему ми се

 

Темната материја е најобемната форма на маса во нашиот Универзум.
Дури и ако треба да ги додадам сите ѕвезди, планети, гас, формите на живот, прашината и останатите познати материи од кои нашиот универзум се состои, сепак би се сметало како околу 15-17% од целосна гравитација што ја гледаме.
Останатата маса, која ја надминува нормалната материја со сооднос од 5: 1, мора да биде целосно невидлива, што значи дека воопшто не апсорбира или испушта светлина.
Но и покрај тоа, мора да одговара гравитационално со цел да може да формира големи структури во универзумот и да ги одржува галаксиите заедно. Ама не може да формира црни дупки, односно во црните дупки нема темна материја.

Црните дупки не се единственото нешто што темната материја не може да формира - исто така не може да создаде ѕвезди од темна материја, планети или темни атоми.

Ако замислиме дека универзумот, хипотетски речено, би можел да се врати како што бил и тоа пред многу многу рани фази, не би имало црни дупки, ѕвезди, планети или атоми.



Раниот (млад) универзум изобилувал со материја и со радијација и исто така бил многу густ, односно имал густина и бил мошне жежок, па така кварките (било кој од голем број субатомски честички кои носат фракционо електрично полнење, претставено како градежни блокови на адроните) и глуоните (субатомска честичка од класа која се смета дека заедно ги поврзува кварките) не се формирале во поединечни фотони и неутрони;

Така, според ова, на почетокот имало само едно големо пространство на материја која се ширела, заедно со повеќе видови на зрачења (радијација).
Сепак важно е да се каже дека биле присутни и атомските јадра, електрони, фотони, неутрони, како и темната материја.

Како што имам коментирано претходно за брзината на нештата во вселената и тоа потврдено со теоријата на Ајштајн, се доаѓа до заклучок дека горенаведенит се движеле низ универзумот со голема брзина, ама имале и меѓусебно влијание - и реагирале на гравитационите сили.



Оваа слика е од Amanda Yoho, и мислам дека од овде може да се види дека, за време на раниот и жежок универзум, пред да се формираат неутрални атоми, фотоните се расфрлаат од електрони, истовремено пренесувајќи импулс.

Ако добро ме служи меморијата, мислам дека електроните и фотоните дејствуваат преку електромагнетната сила и отскокнуваат еден од друг и разменувајќи ја енергијата.
Додека е ова така, неутроните немаат електричен полнеж и поради тоа не дејствуваат преку електромагнетната сила.
Ако зборуваме за одредена местоположба во универзумот каде се присутни и други сили, вклучувајќи ја и гравитационата сила, неутроните дејствуваат со многу слаба сила - ова означува и поретки судири.

Ама, како што споменав претходно за темната материја и гравитацијата, темната материја дејствува преку гравитацијата а нема судири.
Така, според ова, целата темна материја може да е привлечена од сосема друг на материја.

Имаше едно едноставно објаснување во врска со нормалната материја, односно дека истата има судири што ја спречува да се распаднат гравитационални, формирајќи погусти купчиња.
Густината на темната материја, или моќна густа маса како што ти велиш, почнува да расте во прекумерните региони.
Но, тоа не се случува на начин на кој мислите дека се случува "колапс".

Гледав едно интересно видео каде еден гасен облак почнува да се распаѓа за да формира една ѕвезда.



Еве и слика од една небула:


Молекуларниот гас содржан во небулата започнува да дејствува преку гравитационата сила и на тој начин станува погуста, но материјата што го сочинува тој гас се држи заедно, дозволувајќи му да достигне погуста состојба.
Таа "лепливост" се случува само благодарение на електромагнетната сила и е причината зошто работите можат да се срушат за да произведат врзани предмети како ѕвезди и планети.

Знаејќи го ова, да претпоставиме сега дека електромагнетната сила не е присутна, односно ја немаме таа "лепливост".
Без електромагнетната сила ние и понатаму ќе имаме одредена смеса ама таа во поглед на нејзината структура ќе биде дифузна, лабаво одржана само преку гравитацијата.

Кога ќе подразмислиме, овие две видови на структури постојат низ целиот универзум, вклучувајќи ги нормалните галаксии, џуџестите галаксии итн. ама ако не е пристутна таа "леплива" сила (електромагнетната сила) за да држи се заедно, темната материја мора да остане во оваа мека состојба, за разлика од нормалната материја која може да формира строго врзани структури.

Со ова сакам да кажам дека гравитационата сила е само учесник, дел од една равенка која придонесува за планетите, ѕвездите, па и за црните дупки.

А што е уште поважно - бидејќи сум свесна дека сите барем од генерално знаење разбираат дека црните дупки се всушност цврсто врзани структири, а самата структура на темната материја, како што објаснив погоре, дефинитивно не е цврста, така се докажува дека само гравитацијата не е доволна за да се поврзе нешто цврсто заедно.

Всушност, дури и да направам споредба со гравитационите полиња на Земјата, или на другите планети барем во нашиот сончев систем, ќе сфатиме дека гравитацијата и не е толку силна како што некои замислуваат дека е - односно во наш поглед би изгледало скоро како илузија поради фактот што гравитационата стапка на земјата е доволно силна за да не одлебдиме од површината на земјата.

Ѕвездите и планетите ги сметам за масивни и за цврсти структури и ако треба да се создадат истите, гравитационата сила нема да биде доволна.

Крајниот заклучок што би го дала во врска со ова прашање би било дека темната материја не е доволно цврста за да се содржи во црна дупка и токму поради тоа, темната материја не може да биде содржината на една црна дупка, како и на една ѕвезда, планета или галаксија, односно потребно ни е многу повеќе од дејствувањето на гравитационата сила за да се постигне тоа.

 

N

Znam Ne si ti po ovie temi so znam so mi tekna tocno e za Goole ama zavisi sto kje otvotis,a ovde Eden edno procital Dr drugo I pozanimlivo e. Zatoa I ova Se vika zaednica, ti nekako Se po individualizmot

 

Nesakam da citam takvi temi...ne mi e zabavno...imam popametni raboti...sto se odnesuva do individualizmot, pa DA...edinstvena baba sum ovde na forumov

 

Ok, ne citaj ti, ne e otvorena za tie sto ne sakaat da citaat neli ti teraj so tvoite temi dr so to a nim stom im Se dopagja. Kje ne karaat ne doprinesuvame na temava so razgovorov.Pozz

 

И јас си читам цели постови, интересна тематика за читање ми е астрономијата, иако не сум за вмешување пошто математиката лично не ми е многу јака страна, посебно вака виша математика
Браво за трудот, на @Briar Rose и @EvAngelos радо и на предавање би им отишла

 

Да, тоа е точно. Најчесто и јас самата слушам некои научници кога велат дека воделе одредена вселенска сонда покрај една или две планети на патот за да добијат ,, гравитациона асистенција,, (gravity assist) за да се забрза траекторијата.
Ама во врска со ова прашање, често сум замислувала за причината зошто сондата не забавува повторно како што ја поминува планетата и почнува да се оддалечува?

Всушност, сондата може да се забавува ама зависи до минус правецот на планетата од која тој slingshot е примен.
Да беше планетата стационарна ( да не се движеше), тогаш и силите би се изедначиле, ама бидејќи постои ротациона брзина на планетата околу сонцето, ова влијае на преостанатиот slingshot.

Сепак, треба да се земе предвид и самата насока на која сондата се приближува до планетата, ќе има одреден ефект односно ако сондата се приближува до планетата во иста насока како орбитата на планетата затоа ќе има долг ефект на повлекување од планетата.
Ако сондата се приближува кон планетата во спротивна насока на орбитата на планетата, ќе има само многу мал ефект на повлекување, а исто така и прилично долго забавувачки ефект врз сондата како што би поминувала покрај планетата.

 

Пред некое време прочитав едно многу интересно интервју со Stephen Hawking каде што го кажува својот одговор на прашањето "What was there before there was anything?"
Hawking всушност се потпира на теоријата "no-boundary proposal." за која според неа вели дека "The boundary condition of the universe ... is that it has no boundary,"

За подобро разбирање на теоријата, земете го универзалниот далечински управувач (т.е. вашиот далечински управувач кој го контролира универзумот), и притиснете Rewind. Како што сега знаат научниците, универзумот постојано се шири.
Како што се движите назад во времето, тогаш, универзумот се намалува.
Премотајте се доволно далеку (околу 13,8 милијарди години), а целиот универзум се намалува со големината на еден атом, вели тој.

Оваа субатомска топка на сè е позната како сингуларност (да не се меша со технолошката сингуларност за време на која вештачката интелигенција ќе ги престигне луѓето).
Внатре во оваа исклучително мала, масовно густа пупка на топлина и енергија, законите на физиката и времето како што ги познаваме престануваат да функционираат.
Кажано на друг начин, времето како што ние го разбираме буквално не постоело пред универзумот да се прошири.
Наместо тоа, стрелката на времето се намалува бесконечно како универзумот станува помал и помал, никогаш не достигнувајќи јасна почетна точка.

"Events before the Big Bang are simply not defined, because there's no way one could measure what happened at them," - Stephen Hawking

"Since events before the Big Bang have no observational consequences, one may as well cut them out of the theory, and say that time began at the Big Bang." - Stephen Hawking

Според ова, би рекла дека иако има голема логика, мислам дека многу луѓе а и физичари нема да се согласат со фактот дека буквално ништо не постоело, односно дека не е возможно од ништо да настане нешто.

Исто така, претпоставувам дека луѓето кои се мошне религиозни би рекле дека оваа теорија напротив докажува дека нивното верување е точно - дека сепак некоја натприродна сила била вмешана во создавањето на целиот универзум.

 

Ама тоа ќе значи дека всушност постоело нешто, самата натприродна сила.

 

Се зависи до самата перцепција за реалноста во која живее поединецот, односно во што верува тој кога станува збор за самото функционирање на планетата Земја, а и над тоа.

Иако е интересно да се знае за вистинското потекло на универзумот, сепак би коментирала дека можеби треба да обрнеме повеќе внимание на сегашноста и на иднината.

Луѓето како најинтелигентните суштества во овој сончев систем го имаат капациетот или да направат нешто кое ќе биде од неверојатно значење на нашиот напредок, или да го запечатат крајот на целиот човеков род.