Што пропуштивте, а не требаше?

концертот на каролина, ќе се изедам, имав карта дома ама сестра ми отиде јас немав со кој

 

Пред да се запишам на факултет, не бев воопшто свесна за ова што сега ме мачи...Бев сигурна дека го одбрав вистинскиот факултет, дека тоа е тоа што ме исполнува. Но, во последно време ми се клатат овие убедувања. Малку од поодамна, пред некоја година/две си најдов ново поле на интерес: Медицината. Почна суптилно, спонтано, како барање решение за некои мои проблеми, а подоцна се фатив самата себе како уживам додека истражувам.
И сега, кога несреќата ни зачука на вратата(дај боже да е замината за секогаш и се да се одвива како што треба), мојот интерес за медицината уште повеќе се зголеми. И како се повеќе читам, се фаќам себеси како ја голтам секоја напишана буква, секој збор, сакам се да знам, се да научам...
Жал ми е да кажам, но мислам дека згрешив при изборот на професија Некако повеќе се пронаоѓам во медицината отколку во економијата. Многу повеќе.

Ми светна идеа да се запишам на Медицина сега, им кажав и на моите, ми рекоа - одлучи си ти...
Но, не знам дали е баш моментот. Мислам дека сега е прекасно за тоа Проста причина, не верувам дека ќе можам истовремено да работам и да одам на предавања од сабајле до кај 3-4, а сепак да имам енергија за да седнам дома и да учам, после напорниот ден. А не можам и не сакам повеќе да живеам на грб на моите родители. Сметам дека доволно направија за мене, моја е грешката што не ја открив оваа моја желба навреме...Сама си го одбрав тоа што го студирав.

Кога ќе се сетам дека моите ме убедуваа да се запишам во средно медицинско. Ех, како не сум ги послушала тогаш Да сум ги послушала, потоа сигурно би продолжила во истата насока и се би било поинаку.
Ете, некогаш и преголема автономност на децата не е добра. Не секогаш детето знае што сака...
Но, да не се разбереме погрешно, во никој случај не ги обвинувам моите родители, па зар би можела? Беа и повеќе од прекрасни родители...

 

^ Мајгрл, би ти рекла дека голем дел од младите кај нас се во ситуација да сметаат дека не го избрале вистинскиот факултет за себеси. Причини има повеќе -

- добро е кога некој од мали нозе има и огромна љубов и афинитети кон одредена професија, меѓутоа добар дел барем од оние кои се одлучуваат за гимназиски насоки немаат точна претстава и рачунаат дека со тек на време ќе се издиференцира сама потребата и желбата за одреден факултет, што може и да не се случи. Плус, 18 или 19 год. возраст и не е најидеална за креирање на толку голема животна одлука посебно бидејќи едно, до тогаш се скоро сите во прилично заштитениот свет во кој не се ни носат некои крупни одлуки или истите биле препуштени на родителите и второ, на таа возраст и не се согледува баш целосно сликата во целина од сите агли - перспективата на факултетот наспроти желбата, тежината наспроти можностите, дали постојат кај нас услови за специјализација и многу др. фактори;

- дел од оние што се запишуваат пак со желба можат да се разочараат дополнително од сопствениот избор - материјалот или професорите или нешто сосема десетто да не соодветствуваат ни најмалку со замислата;

- има и како твојот случај што дополнително имаат потреба од преориентирање и се презапишуваат на други факултети или помируваат со изборот, јас познавам девојка која од трета година студии на медицина се запиша и заврши англиски јазик, таа не се помируваше со фактот дека е доцна . Имам и другарка која дипломира Бугарија и ми тврдеше дека таму не е како кај нас да се форсира на некој начин уписот на факултет веднаш после завршувањето на средно туку има луѓе на било која возраст кои запишуваат факултети;

- има па и такви кои со огромна желба се запишале на саканиот факултет и со уште поголем ентузијазам го завршиле истиот, ама се разочаруваат бидејќи со години може по дипломирањето да немаат работа.

Инаку он топик - долго се мислев и не ми паѓа на памет нешто покрупно што сметам или се каам што сум го пропуштила, не дека секогаш ми било совршено се‘ далеку од тоа, ама мислам дека нема нешто по што жалам што ете е пропуштено - ако се тоа извесни љубови веројатно и не биле толку големи штом не опстоиле, оној дел од младоста кога максимално се ужива во неа го поминав повеќе од задоволително со шетање и ништо не ми недостасувало, околу изборот на факултет и јас сум имала дилеми ама не сум ни толку незадоволна, работа баш по желба и не сум пропуштила бидејќи и не ми била понудена таква, туку сум бирала повеќе раководена од др. причини. Не знам ако дочекам вистинска старост веројатно тогаш ќе дадам достоен одговор на прашањево.

 

Теодора, работата не е во тоа дека јас се плашам дека не можам да го завршам или слично...Туку, мене ми остана само уште дипломска да спремам...Значи 4 години моите ме финансираа, се трудеа да ми овозможат се што ми треба, на некој начин вложиле многу во мене. Затоа и мислам дека е касно. Реално, се нема време и за работа и за фзкултет, ако сакам да ги полагам предметите на колоквиуми. А да очекувам да ме финансираат за да започнам одново, никако Не сум од некоја богата фамилија за да можам да си ги менувам желбите како ќе ми текне...
Јас не велам дека не сум добра во ова што го стгудирав, всушност, можам да кажам дека сум и многу добра, но мислам дека никогаш нема да го вложам целиот свој потенцијал во ова поле, барем не сега откако почнаа да ми се појавуваат нови интереси, кога знам дека постои нешто што повеќе ме интересира, а не можам да го работам.

 

Мајгрл, јас наведов како и од кои причини доаѓа до неусогласеност со изборот на факултетот онака во целина укажав на тоа дека во повеќе наврати или фази доаѓа до различни разочарувања. Те разбирам совршено и не сугерирам ништо околу твојата одлука ни па помислив дека не си во состојба да завршиш далеку од тоа, факт е дека новите студии не само што чинат доста средства, туку и од лично искуство ти укажувам дека паралелно студирање и работа е пренапорно. Во крајна сметка секогаш може и самостојно да се надградуваме и надвор од институциите во врска со било која област научна или уметничка, знаењето и желбата за истото никој не може да ги ограничи, понекогаш луѓето се задоволни ако го најдат својот максимум на одредено поле со кое се занимаваат од потреба во слободно време, дури професијата им е сосема нешто спротивно. Добро е човек да не ги угасне сосема во себе сопствените потреби, да трага по она што го исполнува, па макар и не било ,,верифицирано,, со диплома, тоа ми е поентата, .

 

И јас те сфатив што сакаш да кажеш комплетно, но во мојов случај без диплома мојов интерес не може никако да ми стане професија, јас секако дека ќе се надополнувам, но нема да можам да придонесам многу со тоа...

 

Се надевам дека ова ќе ти биде минлива фаза, нормално е да посакаш и други работи во животот, и јас се покајував што не продолжив на медицина, па после ми текна дека сакам информатички науки, па криминалистика, па молекуларна биологија итн. ама со текот на времето се стабилизирав и сфатив дека немам уште 4 години од животот за трошење на полагање испити и седење без работа, морам да се фокусирам на професијата која ја одбрав а сите мои интересирања и желби нема да ги заборавам туку повеќе ќе си ги надоградувам знаењата бидејќи ме исполнува фактот што знам повеќе од тоа што сум го знаела вчера. Фокусирај се на дипломската, здравје боже кога ќе дипломираш ќе најдеш убава работа и ќе бидеш среќна со неа, зашто ако си добра нема да ти биде проблем да работиш во таа професија, а самиот успех ќе те прави уште повеќе среќна. И не се пре оптеретувај со желбите, негувај ги, дознавај повеќе но живеј во реалноста. Да беме како Парис Хилтон можевме цел живот да си ги исполнуваме желбите без да мислиме на пари, и на крај да нема никаков резултат тоа, заврши едно заврши друго а нула сработено на крај.
Така да уживај во животот и во твојот избор, ќе видиш дека пак ќе си ја засакаш професијата.
п.с. Јас жалам што не отидов на ниеден концерт на Тоше.

 

Што не си зедов од екскурзија барем уште 5-6 рала штикли !
Преефтини беа , во наши пари околу 500 денари а јас зедов само 2 рала ,ексик ептен ми е криво ..

 

Пропуштив шанса за работа , заради да одам во Грција . пропуштив нешто големоо А сепак можам да појдам во Грција уште многу ама работата што ја сонувам.

 

НАТПРЕВАРОТ ! Значи немав со кој да одам и не отидов. Само ѕирнав и се вратив.
Пречекот на кошаркарите, па ракометарите. Тато ме МОЛЕШЕ да ме носи, ама ја дегенка НЕ.
Многу работи пропуштив, али тоа ми е.

 

Пропуштив да кажам ТЕ САКАМ ... и тоа двапати

 

Пропуштив добра шанса за добро пријателство...И уште жалам за тоа.
Стварно незнам што ме натера да направам така.
Инаку имам уште други ситни работи..

 

Го пропуштив автобусот за Струга денес.
А исто, и да кажам те сакам, по 3 пат.

 

За работите што сме ги пропуштиле може да жалиме ама да сме ги прифателе можеби повеќе ќе сме се разочарале и тогаш би се жалеле зошто не ги испуштивме
Јас најмногу жалам што на 18-19 години не заминав од оваа земја да завршам факултет некаде во странство. Сега имам 23 години и знам дека сеуште сум млада ама сега во странство ќе треба од почеток да почнувам работи што требаше до сега да ги имам завршено. Како и да е никогаш не е касно

 

Жално е тоа што последниве 3 години сум пропуштала многу работи.. Ама повеќе не е така.Сега не дозволувам да ми помине животот.

 

Сонот сега имам главоболка.

 

моите најубави години требаше да ги поминам како што сакав а не како што сакаа упм

 

*Да аплицирам за Америка и знам дека сигурно ќе добиев
*Малку повеќе да се ангажирав да добијам стипендија за последипломски студии во странство
*Да отидам на последниот концерт на Тоше Проеки
*Повеќе време да поминувам со цимерките, а не да ги бројам деновите за да си отидам дома и ете сега сум дома и што?
Многу работи пропуштив, многу, а знам дека и сега пропуштам али тоа е живот...

 

Ахх колку нешта само сум пропуштила,а и самата го увидов тоа.
Колку само патувања,запознаства,излегувања...многу работи.
Искрено да ми е овој памет сега и да се вратам назад неколку години многу работи не би биле како што се сега...

 

~ да одам на White Dimension