Дружење со оние што сакам,само поради едно дете и се уште го правам истото,не знам зашто не можам да престанам!
Бев трето одделение и наеднонеделна екскурзија во Претор запознав едно дете. Се заљубив. Пред да си одиме го прашав како се вика и ми рече Орхан. После тоа никогаш не го видов. Понекогаш се прашувам како би изгледал сега, дали би имало нешто меѓу нас, едноставно што би било кога би било. Ме фаќа носталгија понекогаш..
Имам пропуштено многу работи, што да го вратам времето подруго би постапила во некои ситуации , но што е тоа е...Се надевам ке има подобри прилики во иднина
Кога имаше натпревар во фудбал Македонија-Шпанија ии од Шпанија билее сите јас што сакам да ги видам аа не отидов зашто тогаш не гледав фудбал -.- а сега ми е сон тоаа и кога ќе си помислам дека биле тука незнам
Многу ми е криво што не отидов во Лондон кога имав шанса, а исто така и што не отидов на апсолвентска екскурзија на факс... Немаше никаква организација, скоро никој не отиде од мојот факултет Многу сакав, ама немаше со кого, никој од колешкиве не сакаше да оди
Пропуштив да се мувам летово со личност која многу ми значеше и сеуште ми значи а и јас на него му значам но не сме во иста држава. Ех камо да се смував тогаш иако требаше пред едно 10 души ама тоа е сега. Животот продолжува понатаму.
Пропуштив односно испуштив од раце човек кој ме сака, за човек кого јас сакам. Бев ставена на вага помеѓу љубовта и страста... Го одбрав злото На крајот на краиштата од грешките се учи, но болката не се заборава.
Пропуштив нешто минатото лето и премногу ми е криво...но ете така можеби требало да биде... А да беше како што требаше.....којзнае што ли ќе беше сега,многу поинаку...
Треба ли да кажувам понатака ??? Дефинитивно се пронаоѓам во постов само што јас не му кажав дека ми се свиѓа а тој ми симнуваше ѕвезди а јас ладнокрвната е сеа ке си плачам.... ама тоа е сеа кога ќе дојде пак го мувам па со сака нека биде