Породилната болка се вбројува во најболните нешта што една жена ги поминува во животот. Тоа е момент на агонија, момент кога „се соочуваме со смртта“, момент кој да не би имал толку голема причина да се помине, секоја жена би го прескокнала. И откако ќе го земеме бебето во прегратка- се се заборава! ...какви се реченици Ви имаат кажано дека кажале, или кои беа вашите реченици? Моја: Ахх...у брзо време ја овде никад више. Каде си сега да видиш што ми се дешава. Готово ќе умрам, ја за ова не сум.
Додека се пораѓав со постариот син, најмногу што зборував беше: - Ме боли, - Не можам повеќе, - Пораѓајте ме со царски. Цело време го пцуев маж ми во себе. А кога се пораѓав со помалиот син молчев кога имав болки, се до 20 минути пред да се породам. Тогаш зборував само: - Не можам повеќе.
Hihi jas veke neznam sano pamtam deka pcuev mnogu I koga se porodiv rekov nikogas pojke sigurno site toa go rekle pa pak imale zelba za drugo dete
Vo tie momenti najveke kazuvav-ne jas nemozam nema da mozam pravete carski secete delete ama nemozam veke na mm mu vikav molci bre ako bre molci davaj toa rakata vamu Sega se smeeme ama togas bese tesko
Интересна тема Да, после првото реков дека второ ќе родам само со царски и после 5 години , а додека имав болки пола саат пред порагај им се развикав на другите кои само кутеа на цтг: а бе нели ве боли вас, што ќутите вие? И добив одговор дека немаат болки уште никакви.. И цело време: оффф леле мајко.
Јас сум породена со царски и тоа без болки па не можам да кажам ништо лично на темава. Ама откако се породив и ме ставија во шок соба ја слушав жената која беше 2 дена со болки а никако не и правеа Царски. „Да ти се плукнам во докторите. Дојди ваму да те плукнам!!! Два дена бебево не излегува а вие ме мачите. Сите органи ќе ми излезат а бебето го нема! Правете ме Царски, не можам да издржам веќе!„ А некоја друга родилка и вика „Е добро бре жено и јас раѓам, па не ги плукам докторите за тоа што мм ме напумпал„ Толку слатко сум се смеела, не можам да ви објаснам. Тие мака си имаа ама ете смешен ми беше муабетот. Истата мајка ја ставија во мојата соба откако се породи и 4 дена плукаше по докторите.
jaka tema .. uf jas imav slini bolki skoro 24 casa pred da se porodam pa mozete da zamislite sto se imam iznakazano,osven da se deram na mm mi,da panicam,da placam i vikam i se so red.. lele koga ke mi tekneahaha i jas rekov deka nejkam vttoro,dosta e samo edno oti imav mn silni bolki ..a koga se poragav bev polna so energija i edvaj cekav bebus da si go vidam !!!! no ete pominaa tri meseci skoro i zaboraviv na tie bolki ama nejkam vtoro ahahaha
Interesna tema...iskreno kako niz magla mi e poroduvanjeto,iako bese pred samo pet meseci."Majko majcice,boliii,aloooo vodaaa a be dajte mi voda umiram" ovie nekolku zbora gi vrtev non-stop,i deka ustata mi bese barut suva od derenje i zamor,prejdov na grizenje raka haha sega mi e smesno a togas rekov gotovo ke se umre iako sinko se rodi za dva saata,najskolski I demek lesen poragjaj,tska mi zborea...a jas si znam kako mi bese I jas sum od tie,vtoro?ne,blagodaram P.S.koleska moja vikala"ke vikam policija" haha,nema bolje
Јас завршив на царски со првото, ама сите болки си ги истерав до крај. Многу бев смешна, јас бев настроена кон себебодрење. Ајде, уште малку, сите се родиле можеш и ти, не бе, не те боли, за еден саат е готово, ветувам. На кого ли му ветував црна јас, си се расправав со некој внатрешен глас. После погоѓај, иста бев. Ајде, можеш ти да станеш, ајде, сврти се, ајде до кај сестрите пешки, и такви ми ти глупости. Кога ќе ми текне, се смеам ко блесава. Сега за второто, се надевам дека ќе бидам исто така бодречки настроена, нема ваљда да зблесавам па полиција да им векам.
Леле кога ги читам коментариве страв ме фаќа Иначе мене рано ми е за тоа но еве една убава мисла во врска темава : Болката и маката на мајката при породувањето се ништо срема чувството кога прв пат ќе го земе своето дете во прегратка.
Ме болеше мноогу го стискав чаршавот со сета сила кога ќе осетев контракција и викав леле неможам повеќе , се обидував да не плачам , викам колку што можев и цело време им повторував на докториве дајте ми вода , вода ,водаа!!!!! зашто устата се сушеше ненормално а не даваат вода кога треба да се пораѓаш, mislam deka ova so vodava najgoлем проблем ми беше
И со првото и со второто знам дека си пцуев во себе, ама уште на почетокот сама на себе си ветив дека нема да изустам ,,Не можам'', си викав ,,Мечка страв,мене не страв''
хахха јака тема браво ! Сеа се смеам додека ги читав коментариве и додека ми се враќа филмот за тоа како „урлав„ на болница. Се сеќавам дека барав вода цело време. Пред самиот крај мислев дека умирам и го преколнував докторот „Сакам анестезијааааа„
Збор не изустив. Не знам дали мојата болка била неспоредливо помала од онаа на останатите или имам некој превисок праг на толеранција. Знам само дека се спремав за трето напнување кога сестрата рече: -Готово, браво мајка! -Готово? WTF?
Neznam dali e do koncentracijata, pragot na tolerancija na bolkata ili pak sum imala srekja - no jas imav relativno lesen poragjaj...onie jaki bolki gi imav 3 casa no iskreno ocekuvav da bide postrasno...znam samo deka mnogu pati napnav i edno vreme pocnav da vikam aman ke izleze li nekad sin mi Koga se rodi prestana sekoja bolka
Хахаха јас им викав на тие таму “Вие не знаете како боли“ и они ми се изнасмеаја и само рекоа “Да, ние не ги родивме нашите, нас штркот ни ги донесе“.
Jas od mnogu bolki pocnav da gi vregam glupavi vakvi nakvi i babicata mi se naluti barav voda vikav da me nosat na carski ke platam so treba duri ke gi castam i na kraj poslednite pet min se izgubiv pocnav nesto da bladam i slusav vikaa sestrive so se zakuti ovaa bruk nevideni se nadevam koga ke imam vtoro podobro ke pominam...
Се изнасмеав... Јас не кажував ништо зашто се породив царски меѓутоа имав толку многу тешка и лоша бременост што секоја мин ја броев до пораѓај и си викав дека раѓањето ке ми биде најлесно на сета мака што ја поминав... И додека бев трудна и отпосле си викав дека следните 10 години не сакам пак да го поминамм истото А сега... сакам уште едно
