Ах, таа вода... На сред пораѓај од што јагледв чешмата од спротива , когаo почнав за капка вода да молам,офтика. Ништо не реков лошо , но се сеќавам надвор кога шетав со мм под рака и кога имав болки многу силни хаха цело време го стискав за раце и за рамената може модрици доби и кога ми рече-"Дојди , седни овде ако ти е мака толку , а тоа беше големабетонска саксија еееее ми идеше да го отепамДа можев да седнам со 7-8 прсти отворена арно ќе беше. Другите ми велеа као не ми биле јаки болките , не сум била уште за раѓање , а зошто? Зошто не викав и пискав Се преседав цели болки во двор под рака со љубави и кога почуствував сами нагони за туркање се освестив да одам внатре и едвај се најде еден стажирант да ме прегледа за да одам да се пораѓам, конечно. Бабицата исто така ја молев,преколнував сама да не ме остава на бокс, но не беше успешно. Паника ипол, додатно. Имаше една мајка со мене , е таа ќе ги доведеше до лудило цел персонл. Цело одделение го вознемируваше и освен- " Умирам, мамо" и урлње не се слушна друго.
Со првото уста не отворив , на една и се искомплицира до мене во предродилна соба што лежеше па отидов викнав сестри а јас во ходник искочив да не гледам циркусот , одкако ми го пукнаа водењакот имав ужасни хорор болки во колковите и опашката па мораше да ме "отрујат" со инекцииза да не ме фатат грчеви во карлицата при раѓање , ама се си ќутев и стискав во себе , срам ми беше да викам , по втор пат кога раѓав уста не отворив исто од срам дури и пред време се извинив и кажав да ми простат ако нешто ми се испушти во случај ако не сум се испразнила како што треба , а тие ме погледнаа и ми викаат не бе душо не се извинувај тоа е нормална работа , и да има нешто ич да не се срамиш само давај напон како да си во веце и како едвај чекаш да се искакаш и така ги послушав па со два напорна се родија и првото и второто ама можам да замислам колку и беше "интересно" само дрндав глупости ја засмејував хахаха А за третиот пат здравје наскоро ќе видиме како ќе биде
Jas koga go ragjav sinko , relativno mlada i uplashena ni a ni b ne rekov . Duri me pofalija poslushna rodilka sum bila .Edna sto ragjase 5 minuti pred mene , se iznavika , a treto i bese . Sestrata koga spomna deka i e treto na devojkata jas i rekov,ako vaka e tesko za treto , kojznae jas kolku kje vikam so prvo . Koga se porodiv , nikoj od prisutnite ne znaese dodeka ne im kaza doktorot . Za vtoroto ( znaev sto me ceka ) , ne vikav za poroduvanje , ama zatoa koga me shiea pishtev , urlav . Kaj me cekaa sama da ispukam , uste mi veli doktorkata :" Sramota e , anestezija ti stavivme " , a ne ni poceka da deluva , vednas fati da me shie . Mm , zel kolega i drugar so nego , i vatrena publika skroz nadvor na vlezna vrata se derele : "Izdrziiiiii , ajde jaka si tiiiii " ,ama koj gi slusnal . Samo sto me izvadija , nadvor me precekaa kolegata ,mm i drugarot .Pa edno nezgodno mi padna koga gi vidov nadvor kolegata i drugarov . Ne deka taze porodena ,ama od so se derev . Sigurno sum gi isplashila , koj znae sto se im preletalo vo mozok vo tie momenti P . S . So dvete si otidov na rutinski pregled , so 5 dena plus od termin , i so dvete nemav indikacii za poroduvanje , pa doktorite odea so provokacija .Srekja , se dobro pomina i dobro se zavrshi .
Кревав глава за да видам како ќе сечат. Ме караа хахахах. Докторот им вели остајте ја не се плаши она. Нека гледа ако успее да се крене. Слушавме музика и чат пат по некоја заебанција. Немаше ни ах ни оф ни ау. Живела анестезија
Јас не сум пишала за второто гледам. За првото имам пишано оти викав и тресев зелени. За второто знаев што ме чека и мудро си молчев. Ништо не реков ни во предродилна ни на бокс. Дури ме прашуваа дали имам болки оти гледаа дека имам јаки контракции. А јас додека бев во предродилна си кулирав и си го разгледував наоколу веќе познатиот простор и ми беше толку убаво па си помислив во себе: Ќе дојдам ли некогаш тука и трет пат?! Носталгија ме фати Не знам за другите, ама мене двете бремености и породувања ми се едни од најубавите моменти кои ми се случиле во животот и покрај болките.
За водата јас имав во собата 4 шишиња вода и ми рекоа да ги испијам сите.Дека детето ми е вознемирено оти сум дехидрирана.Беше жешко 27 степени без клима болницата.Во Северна Германија е жешко и спарно на 27.Јас бев со провокација .Болките кога ме фатија ми беа на минута ипол и две.Одма силни над 100 беа.Седев на цтг и морав да пијам вода ама немав кога.Му велев на мм да ми прави смеи.Ми правеше ама мене цтг ужасно ме нервираше да ме пуштеа да шетам без анестезија ќе ме породев.Ама оти непиев вода ми приклучија инфизија .Не викав само дишев .Многу се тресев, а цтг ужасно ме нервираше зедов и го тргнав.На секоја болка му велев на мм да ме лади оти неможев од жешко ме фаќаше паника.Сестрата дојде виде дека се тресам ми облече чорапи .Ладно ти еИ пак цтг си имав. Побарав епидурална.До дека прочитав 5 листа , па анестезологот до дека дојде па збореше нешто 10 мин. И кога требаше да ми ја стават веќе бев преморена со болки на 1 мин ја гушнав помошничката на анестологот и и велев не можам веќе .А бабицата и помошничката ми велеа ќе бидеш добро за брзу.Ми ја стави анестезијата пола ме испрска мене и со пола.Ама делуваше.Ми се одеше во веце ама не ме пуштија оти сум била 10прста отворена .Напони биле.Од анестезијата ми ги снема напоните.Па ми даваа провокација.Не можев да напнам.Па мм ми кажуваше како оти има 10 родено.Кога се породив реков фала богу. Не траеше долго од 21 од 1 ама многу јаки болки со кратки паузи.Не се дерев само издишуваш ниту го вреѓав мм, само го стегав за раката еднаш дури го уапавНа крајот мм беше толку преморен што заспа на столот ,а јас останав со бебето и инфузијата на бокс
Јас колку што знам треба да си гладен и жеден во случај да треба анестезија. Тоа е единствената причина. Јас им кажав на пример дека воопшто не сум јадена цел ден а имам инсулинемија, рекоа ок и ми дадоа гликоза во инфузијата. Он топик, не се сеќавам дека викав ама ги замолив да не лежам и да шетам. Така ми беше полесно. Кој да памти одамна беше
Ништо не кажав, а и немав време. Стигнав во болница и во рок од пола саат ме спремија за во сала. Само во сала сакав да и кажам на анестезиологот да не зборува толку. Таа кутрата пренос ми правеше што прави докторот во тие моменти, а јас само чекав да завршат за да го видам синко.
Ништо не викав. На договорен царски. Припремена психички, иако во прв момент ми беше шок. Без збор со маж влеговме во болница, он по упрпан од мене. Кога ме извадија од сала он како шашардисан од среќа, му олеснило и него ми вика сега е време за ќерка. Аха ти ако ја раѓаш. Туку да не ги плашам трудниците, нема ништо страшно, во тој момент така ми дојде. Уште во шок. Веќе сакам едно ќерче за бато. Недела дена после пород.
И мене вода не ми даваа. Пред да влезам на бокс, сестрата ми рече ако ти се пие многу, оди на чешма само навлажнија устата, не голтај. 9 цм отворена се довлечкав до чешмата и ја одмив устата. Чуство ужас. Како да те носат преку река, а не ти даваат капка вода. Инаку гледам повеќето храбри, глас не сте пуштиле. Јас урлав и не ми беше гајле дали некој ме слуша или не. На бокс некоја минутка викав и кога видов дека така губам сила, се стишив и само се стегав со рацете за нозе. Модрици имав од што сум се стегала.
Плачев поприлично многу кога ми ставаа спинал. Нешто чат-пат си зборнавме со анестезиологот ама не се сеќавам, а гинекологот го прашав дали бебето случајно е свртено со главчето (да се најдам во муабет не дека е битно нешто)
Interesna tema Lele koga ke mi tekne, trpev nekade do kaj 5 prsti posle veke ne mozev na ctg 2, 3 pati povrativ od bolka. Edno vreme im vikav na sestrite napravete nesto ne mozam veke dajte nesto za bolka... Na boks doktorot samar mi udri valjda sum se pogubila se dere toj vikam jas Abe komedija... Taa drugata posle mene ne zucna... Im barav voda pa bolnicrkata mi ja namokri ustata so voda. Posle toa koga mu se javiv na maz mi da mu kazam mu rekov drug pat vrski baraj praj sto prais ama bez epidural ne ragam veke.
Ама апслутно ниту еднаш не вреснав ни писнав ниту пак зборував храбра бев до крај само знам дека на последниот напон прашав дали уште многу и ми рече бабицата ами како сакаш ти одма уште многу и само и се испулив и реков неможам појќе доста е готово хахаха и ми вика ајде ќе го задушиш бебето уште еднаш само треба без многу пискање викање и непотребно зборување само тие зборуваа јас чутев и напнував многу лесен пораѓај имав ги следев нивните упатства за 10 минути се породив . А пред да се породам само на сестрата на цтг знам таа рече ее немаш болки ии викам абе чупе имам како немам неможам да стојам а тоа цтг се изместило не било убо наместено и не покажуваше болки а на 2 мин ги имав јаки па од после се погодивме хаха ама арогантно и се испонашав шо не сум ич таква личност ама ме изнервира оти ми рече ее немаш болки кај имаш ич немаш хаахаха ај се надевам дека од ко виде дека имав болки заборајла на арогантноста моја во моментот :/ :/ Лелее.. зошто така мене ме прашаа сестрите дали ти се пија вода и дојдоа тие ми донесоа чаша со вода и ми рекоа само навлажнија устата не пијај или ако пијаш капка само и после пораѓај исто ми рекоа сакаш водичка да ти донесам и ми донесе пак исто чаша ми рече можиш неколку голтки да се напијаш и така напрајв и дури лежев на бокс ми рече ако ти треба нешто само викни одма ќе дојдам во собата тука си беше дури и друштво дојдоа две беа на смена ми праеа дури лежев муабет си праевме зависи какви ќе ти се погодат :/ :/
Само викав дека ќе умрам. И на мм му се јавував да му кажам да ме носи на приватно . Толку јаки болки што си удирав глава од зид. Не ми е воопшто срам што сум викала како и на тие што не им е срам да не стават епидурал во денешно време.
