дали се разочарувате?

Дали и од кого се разочарувате? Јас од многу луѓе и во последно време гледам дека се е од корист. И пријатели и дечко, и претпоставени. Најдобро човек да може брзо да ги преболува разочарувањата.

 

Секој ден се повеќе и повеќе

 

Еле нема да е интересно ако не се најдат такви луѓе на патот да те пореметат
Meне разочарувањето ми е лекција, а не крај на светот.

 

Секогаш постои личност која те разочарува и повредува!

 

Па да и јас таак, колку повеќе очекувам, помалку добивам од луѓето и се разочарувам. Или таман некого ќе го пофалам дека е добар, коректен, на крај ќе ми докаже дека не е така, дека е баш спротивно. Многу се менуваат меѓучовечките односи, ама на полошо.

 

Да.
И понекогаш,тооолку многу што мислам дека е крај на светот.

 

Никогаш не се разочарувам- ниту од луѓето околу мене, нивните постапки, ниту од денешницата, или пак од било што друго... Едноставно никогаш не очекувам ништо од никого- а кога не очекуваш ништо, не можеш да се разочараш... Го живеам животот без многу да размислувам за другите и да очекувам било што од нив...
Никогаш се немам разочарано ниту од самата себе, точно знам кои ми се можностите и знам што и како правам...

 

Во последно време,ептен сум разочарана.
А најмногу болки тоа разочарување што е од блиските луѓе.

 

Многу често се разочарувам, таква сум. Не знам, можеби е заради тоа што животот ми доделил многу неприлики, па понекогаш ми е дојдено преку глава од се. Колку и да викам дека не треба така, сепак потклекнувам. Од кој се разочарувам, најчесто од небитни, и затоа највеќе се нервирам што сум таква.

 

Личност сум која секогаш премногу очекува и во повеќето случаи не испаднало онака како што сум очекувала. Така да безброј пати сум се разочарала.
Од се и од секој. Било да е дечко,пријател,член на семејството...
И мислам дека не постои начин да се преболи за брзо и да се соочиш со вистината. Со тек на време поминува се, па така и разочарувањето.
Времето лечи се, нели?
Од една страна е тешко, но од друга и тоа е еден вид искуство во животот. Еден вид на лекција која животот ни ја дава, за подоцна да бидеме посилни и полесно да ги препознаваме работите и луѓето и да не очекуваме премногу.

 

Да. Порано многу повеке за разлика од сега. Како што минува времето така се повеке ги согледуваме вистинските намери на луѓето. За тоа сега гледам и слушам се, но тоа некако не допира до мене повеке