„Ја дадовме” - местото на жената по стапување во брак

Затоа и го пишав тоа Стока купена од пазар. Ама некои не сфаќаат дека младите формираат ново семејство. Мислат дека снаата треба да се покаже пред нив. Срамота е ако не ја бива.

 

Се надевам ќе се искоренат таквите мислења за некоја деценија. Ниту снаата треба да се покаже пред родителите на сопругот ниту тој на нејзините родители. Човечки е да се помогне, но да се третира снаата како слуга сосема не е во ред. Па уште кога ќе видам дека мамо и тато ги вика родителите на сопругот.....
Има и случаи каде што и мажот оди кај родителите на сопругата па работи се и сешто како амал, имам и таков случај видено.

 

Случка од мојата веридба. Откако излеговме од кај мене, отидовме кај мм. Јас очекував таму да бидат само најблиските роднини. Што да видам. Скоро цело село дошло. Ми идеше да пропаднам во земја. Застанале во двор и ме гледаат. Срамотилаци. Кога го прашав маж ми зошто имаше толку народ, он ми одговори - Да те видат каква си. Ништо не му одговорив. Не знам дали ова ќе се искорени.

 

Ова мене ме прашуваш? Ако да тогаш да, тогаш поима немам зошто. Јас од кога памтам мајка ми работи и јас бев во градинка како мала, исто и свекрва ми работи од кога знам. Јас работев до скоро и тоа одев на работа и плус работев од дома. Моментално се дообразувам па не работам, одамна имав желба да добијам и друга диплома па сега работам на тоа.

 

Можам да замислам... Како на турски филм. Се надевам ќе се искорени за една до две децении.

 

Не е ни до турците ни до селата. Мајка ми е образована македонка, па пак мисли дека жената кога ќе се омажи, кај родителите веќе не и' е дома. Нема проблем да одам и да останам со спиење, не е дека не живее со сопругот мој, јас не се согласувам со нејзините ставови. Чисто се сомневам дека ако се разведам, би ме примила во таа куќа (не дека би ми требало таму да живеам и да се разведам), бидејќи таа куќа му припаѓа на брат ми, а јас ќе си барам 'кај мажот'.

Воопшто не ми беше проблем да го земам неговото презиме и да ги викам неговите 'мамо' и 'тато', знам кои ми се родители, ама знам и дека фамилија (ни мојата, ни на сопругот), не избираме, туку ги добиваме од раѓање. Долго се чувствував како црна овца, насекаде, додека не го запознав мажот ми и не увидов, дека и има и други црни овци и дека всушност, се подобри од белите.

 

Не претерувајте до толку со политичка коректност во врска со град/село, @SummerGirl ништо лошо и навредливо не пиша. Факт е дека во руралните средини кај нас (иако не е само таму и не мора да е и во секое семејство таму) најмногу опстојуваат овие традиционални обичаи посебно околу бракот. Можеби е од милост, но со време обичаиве стануваат застарени и излитени.

Девојката не се „дава“, кога се мажи и фамилијата/домот во која е родена се нејзини и секогаш ќе бидат, исто како и на машко кога се жени.
А кога сѐ уште не ја „дале“ после одредена возраст – стара мома е (наспроти машкото ерген и фраер), биолошкиот саат ѝ поминува... мех

Ако се мажам во иднина, ќе си го задржам и своето презиме пред новото. А свекор и свекрва не ми паѓа на памет да викам тато/мамо.
Против овие обичаи сум.

 

И јас сум моментално дома, ама планирам да работам. Претходно имам работено. Имам добивано коментари дека треба да седам дома, а маж ми да работи. Не ги разбирам. Сакам и јас да допринесувам во домот.

Фацата моја тогаш не се опишуваше. Конкретно, ако снаата не ја бива, срамот ќе го кркаат свекорот и свекрвата. Ќе излезе дека стоката што ја земал синот е расипана. А ако синот се разведе, е тоа ќе биде скандал.

@Lella татко на другарка моја го препиша имотот на брат и, затоа што само машкото имало право да наследи.

 

Мене не ме нервираат само овие работи. Освен што ме нервира тоа што едвај чекаат нивната ќерка да се омажи и да им ослободи простор во куќата со нејзиното заминување, ме нервира и тој притисок врз неа да се омажи за да не остане стара мома. Не велам дека и на нас машките дома не ни трубат што побрзо да се ожениме, ама јас сум им рекол на моите вас ако некој ви правел притисок јас не сакам на мене да ми правите. Живееме во такво општество каде што родителите очекуваат од своите деца да прават како што ќе им кажат и да им исполнуваат желби. Често ги наметнуваат своите неостварени желби на нив, на пример доколку не биле успешни односно сакаат ти да бидеш успешен и да им ја исполниш желбата или доколку тие се успешни ти си приморан да бидеш успешен од нивна страна бидејќи доколку не си стануваш поинаков во нивните очи. Многу мразам кога ме споредуваат со други мои врсници и ќе ми кажат зошто не си како него и да си го средиш животот на ист начин. Јас на тоа одговарам дека ова е мој живот и не мора да значи дека мора да правам се како што прават моите врсници. Се додека не им се спротивставиме со зборови и да кажеме дека не може на таков начин да не третираат ќе се случува девојката да биде испратена со фразата ја дадовме. Инаку верувајте овие работи нема да се променат бидејќи така останало од старите .(барем моите дома така го велат ова)

 

Охоо, колку ги има такви. Демек ако имаш брат не можеш, ќерката омажена не може да спие кај родителите. Прости работи. Па и мојава свекрва има брат и ми вика: па што ќе одам толку често кај моите, да не сметам.

 

Многу сум среќна за моето семејство додека ја читам темава.
Никогаш немало поделба машко/ женско, и никогаш под default на никого не следувало имот, туку се што сум добила од моите било по заслуга. Нема што да очекувам да добијам стан ако не работам и лежам по цели денови, па без разлика дали имаат или немаат да ми препишат. Затоа што и за мене, и за брат ми, им било страв дека ќе пораснеме и ќе чекаме се на готово.

Така што, кога станав сериозна, одговорна и посветена на работа почнав да ја добивам целата слобода на светот, не само финансиски, туку и чувствувам дека имаат доверба во мене.

Никаков имот не ми е условен од тоа дали сум мажена, никаква финансиска помош не ми била скратена затоа што сум женско и научена сум да не чекам ништо од партнер, никогаш. Не би се ни мажела додека не можам самата да застанам на свои нозе, па и најбогат маж на свет да имам. Едноставно, така сум научена.

И да, моите двајцата се од село

 

Ете, за тоа зборувам, од село-од град, ич не прави разлика.

 

Калсичен пример за полова дискриминација. По оформувањето сопствена фамилија, партнерите не го губат својот идентитет. Тие се истите личности кои биле до тогаш. Тажно е што постојат луѓе кои размислуваат дека даваат нешто на некој друг.

Ниту некој на некој ќе ме даде, ниту па некој друг ќе ме прими. Сѐ што е мое пред брак, останува на мене.

А менењето презиме како постапка е друга приказна. Ме интересира, зошто жените го менат презимето за да го имаат истото на мажот кога имаат веќе свое презиме?

 

На мажот ми ми беше поубаво отколку моминското

 

А она ајде снашката да вари кафе. Откако дадовме збор, роднините на мм се затрчаа да видат какво кафе ќе сум сварела и да виделе дали ќе сум добра домаќинка. Па кога си отидоа им кажав и на мм и на мајка му дека мм не зел слугинка туку жена и нема што јас да настојувам на некои си таму. Прост и заостанат народ еј. А не живееме во село така што нема врска тоа.

 

Океј, тоа е твојот избор.

Јас никогаш нема да сменам презиме. Ниту да додам друго.

 

Ова зависи од нас/вас, дали ќе се промени.
Тие што си се со вакви сфаќања, не ги менуваш сега, на старост.

 

Нема да го сменам овој став, затоа што нема причина за тоа. Јас цело време сум snow star, нема никогаш да бидам sunny star или пак snow sunny star.

 

Не зборував за твојот став, зборував за оние луѓе кои женските деца ги сметаат за граѓани од втор ред.