Еј, не.. jaс не сум од тие. Моја химна увек била.... here i go again on my own going down on the only road i've ever known
Ne mora da se prebroime Onaka mi tekna da otvoram edna vakva tema. Sugurno se osekate malku zgazeni (vo brojka) od mladinava na forumov, pa i nie da si se sobereme vo edno kose Temi ima eden kup. Kade iskacate, vo koj grad ste , kakov e zivotot tamu, na sto gi trosite parite i sl
29 (сингл) и даље ме жеље ! Шала на страна, колку и да не сакаме да признаеме полека полека почнува да се осеќаат годините во некои работи. Ако порано возбуда ми било петок и сабота да искочам и да заглавам во град до сабајле сеа се прибирам во 1 со очите на пола копје желна да се изнаспијам за викенд, ако порано ми било возбуда да идам на одмор исполнет со журки и пијанки сеа бараме мирни места каде раат ќе се печеме на сонце 10 дена, ако порано на врските си гледал наивно и не ти било гајле дали ке раскинеш после 2 месеци сега гледаш да најдеш стабилна личност со која ќе градиш врска која ке трае повеќе од од тоа и која ќе води кон брак, ако порано едина окупација во животот ти била дали да седенеш да научиш 10 страни за на испит сега се напињаш со ситуации на работа. Од друга страна што знам убав е животот, независен си колку- толку, доволно созреан да знаеш што сакаш и што не сакаш, не пагаш лесно под туѓи влијанија, знаеш дека повеќе вредат 2ца другари кои се секогаш тука за тебе околку 10 само колку да имаш со кого да дремеш у диско. Стареењето најмногу почнав да го осекам последниве 2 години кога нагло повеќето во моја околина почнаа со свадбите и децата па свативме дека полека , полека почна да се намалува кругот на сингл луге со кои си дремел низ град на пијачки. Среќа повеќето и трудни во 8ми месец имаат воља да искачаат и да се дружат иако нормално ограничено ама сепак тука се не е дека се земаа родија деца и ги снема, што е стварно голема пофалба кон нив . Се трудам да не подпаднам под влијание на околината и муабетите - Што чекаш не се мажиш годините ти летаат, уживам во животот колку можам , среќа не сум единствена па да немам со кого да излезам и да морам дома да седам а врската и бракот ќе си дојдат кад- тад. Кај некој порано кај некој покасно. Во мегу време се трудам да си го исполнам продуктивно времето со активности, до дообразување, со работа, со трошење на финансиите на свои ќејфови, со шетања по одмори и викенди и сл. Не велам не, понекогаш фали да имаш некој покрај себе ама со сила убавина не бидува, така да гледам да не се оптоварувам многу со фактот дека имам 29 години а сум сингл.
Може и една анкета горе да ставиш, чисто ради статистика Е па над 30 и сингл...Веќе си зрела личност, знаеш што сакаш, знаеш колку вредиш и не правиш компромиси по секоја цена. На оваа возраст повеќето го имаат оформено образованието и работат. Имаш свој буџет и ги трошиш парите за своја душа, шминки, штикли, облека и тракатанци за себе. Не си толку оптеретен дали има за сметки, храна и слично. Спиеш на раат и не ги подредуваш своите потреби и обврски на некој друг. Седнуваш со кој сакаш на кафе и не мораш никому да објаснуваш со кого и зошто.
Јас не сум во групава но сакам да пишам дека има и позитивни страни секако, т.е. исто е , секоја ситуација со свои предности и мани. За мнг работи ви завидувам сигурно за нешто и вие на тие ко мене. Сакав да пишам дека имам примери од блиски другарки роднини кои психолошки малку паднаа после 30 години дека биле сингл во смисол самодоверба ниска, прифаќаат кој било за дечко, депресија, фруистрианост а навистина нема потреба од ништо такво. Како прво 30 до 40 год е мнг номален и долг период за наоѓање партнер и раѓање. Второ а зошто па тоа да ни е цел и да не формира или дефинира како личности? Мислам на бракот и децата. Зошто ако си среќен вака да мора да вклопуваш во социјалните идеали?
Помислив да ставам, ама ај си реков да не излезе неуспешна, со мала излезеност . Е, па добро. Тогаш и јас да се „пофалам“ за брзо ќе полнам 30 и самошто завршив една долга врска , но тоа е тоа life goes on.
Само што видов дека има тема „стара мома“, па се замислив дали да пишам тука или таму. Годините се само бројка, најбитно е дека се осеќам (и во тело и во дух) ко да иам 24.
Ццц, стара мома бе, кој ретро назив! Стари моми биле пред сто години, кога не учеле, не работеле, единствено што им било цел во животот било да се омажат. Не може една денешна жена да се нарече стара мома кога учела, студирала, сега има своја кариера и свој живот, свој човек е со свој став и свои потреби.
