@Anon , тоа е веќе лична филозофија и не може да се рече дека е универзално правило кое важи за повеќето. Некои одат по девизата врапче во рака, какво-такво, некои пак, одат според онаа боље сам него во лошо друштво. Проверување на плодност и потврдување на лепота на жена пред зимање ми е деградирачки. Јас многу би се навредила доколку утре ми речат дека убавото лице и вредните јајници биле единствен мотив за некој да реши да го помине остатокот од животот со мене. Дека сите останати вредности кои ги поседувам, какви-такви, останале неприметени и ирелевантни. Немаат мисловна матрица, мислат со материцата. Ај озбилно малце, не ги разбирам ни јас. Ни овие, ни оние кои решаваат да абортираат само зашто таткото не е спремен.
@Anon мило ми е што имаш брачна стратегија и се надевам дека ќе имаш успех, но исто така и се надевам дека нема да те читаме во темите: брачни неверства итн. Кога логично размислувам, имаш за некои работи право...ама само логично. Еве да кажеме сум нашла некој дечко, симпатичен, добар, паметен.. ама едноставно немам никакви емоции за него. Можеби и ќе пробам да бидам со него, затоа што сметам дека е добар потенцијален партнер, но и понатака не осеќам ништо за него (не спомнувам љубов, затоа што љубовта според тебе е за тинејџери). Јас не викам дека треба да паѓам во несвест и да ми летаат пеперутки во стомак, ама сепак треба да го сакам. Значи јас треба да го лажам него, а пред се да се лажам и себеси, дека ете подобро е да се омажам со него и да имам деца т.е. фамилија поради тоа што ми поминал уште малце возот? Како јас да си легнувам и будам покрај тој човек и да му кажам дека го сакам? Сето тоа ми е толку површно и лажно. А најмалце сакам да лажам и да се преправам. Искрено, да се омажам и да дознаам дека маж ми се венчал со мене само затоа што сакал да има деца, или не сака да биде сам (и слична причина), во истиот момент би си заминала. Не сакам да имам живот поминат во заблуда, лаги. Подобро ќе имам автентичен живот, па макар и да не најдам она што барам, отколку празна душа и човек до мене кој не го сакам. Ако толку сакам да имам деца, има и други начини за тоа. Маж не ми треба. Иначе да, има многу луѓе што стапуваат во брак од причини кои ти ги наброја. И искрено жал ми е за нив, затоа што знам дека секој од нив кога ќе биде сам со себе навечер знае колку е несреќен.
Тие што се развеле не биле храбри. Не го гледам како храброст. Има жени кои се мажат по 2-3 пати, ќе родат по неколку деца и ги уништуваат со тоа што не ги гледаат, не можат да ги издржат. Многу лошо. Пропаст. од тој аспект повеќе оправдувам жена која не се омажила отколку некоја што живее со насилник и траумтизира деца или родила едно племе деца и се однесува како тинејџерка. Во такво време живееме со искривени вредности и затоа е кул да си разведен. Погрешен избор на партнер може да направи катастрофа. Еве јас имам роднина кој е кууул нели разведен, а жената му се премажи и си има деца, а тој остана поради тој лош избор на зрели години и без жена, и без потомство, и без работа, и пари му собра, се. Го уништи. Исто и мажот може да ја уништи жената.
Тие што очајно сакаат да се омажат, работат на случајот и не бираат средства. Еве моја другарка од тој страв дека сама ќе остане, се омажи за 2-3 дена по што мажот ја тепаше, проблеми и правеше на работа, на крај абортираше и го остави за да конечно расчисти со него. Набрзо се омажи по втор пат, роди дете, му реновираше куќа на мажот, ама пак е џабе, ја цицаат за пари затоа што има работа во државно. Таа е свесна и од сите се оддалечи. Тоа не е среќа. Таа не била храбра според мене, туку од очај направила два погрешни избори. Сега до крај на живот ќе биде кредитна картичка на неработник.
Млади девојки од 27, 28 години, згодни, лични, се бунтуваат против идеите што Анон ги има. Многу јасно, што се вашите години, ништо. Кога се збори за 30 јас повеќе помислувам околу 35 и тука веќе држи води муабетот. На тие години не верувам дека гледаш на врските на ист начин како порано. Освен ако не се искусил никогаш љубов, па упорно чекаш нешто филмски да те здрма. Тие што биле во повеќе врски во кои имало љубов како во бајки, знаат дека со тек на време нешто почнува да чкрипи, почнува да избледува, и уствари таа љубов голема страст била. Ако остане и само намали со интензитет, почит и допаѓање останува, плус навика. И тоа ќе го викаме љубов. Ако си несигурен и зависен од партнерот ќе велиш дека не можеш ден без него, и на тоа ќе ставиш етикета -љубов. А може си само осамен или опсесивен на карактер па ќе се залепиш за некој како пијавица и нема од ум да го вадиш, мислејќи нели...љубов. Се гледа што е после некое време, кај секој различно, но не верувам дека ќе е тоа што сте мислеле дека е, ако можете реално да погледнете и да си признаете. Па така на крај, ако двајца паметни зрели личности, развијат симпатии еден кон друг, благи, ништо спектакуларно, и отворено си кажат што сакаат еден од друг, не гледам проблем зошто не би пробале да живеат заедно, да растат дете заедно. Кој вели дека шансите да се несреќни во бракот се поголеми од оние кои се земале од љубов (една од љубовите спомнати погоре)? Да, може ќе го скокнат лудиот секс од преголема желба еден за друг, но можеби тоа веќе го искусиле порано, како што и оние што почнале со преголема желба еден за друг во брак, не им држи таа желба...да не речам за долго, ќе речам засекогаш.
Не прочитав баш се, но и јас на тие што пречекоруваат 35 би им препорачал да не го испуштат возот за дете. Еднаш кога ќе го фатат тоа чудо во рацете, макар татко му бил и најголемиот будала/пијаница, ќе си речат “Што чекав до сега, кај ми беше умот“. Во смисла, се ќе промени тоа во вашиот живот. Се разбира, доколку имате предиспозиции за мајка, не е секој родан и за тоа.
Bridget, јас имам 34 и не би можела да замислам да бидам со некој што не го сакам искрено, само за да имам фамилија. Нормално не чекам филмска љубов, ама очекувам да имам чувства за него. Што ќе правиме откако ќе имаме дете? Ќе живееме ко цимери? Без разлика што сум 34, ама не сум ни 60 годишна за да пијам чај со маж ми и да читаме весници. И точно дека љубовта може да избледе со време (иако според мене тоа не било љубов, туку страст), ама не во секоја врска се случува тоа и не кај сите луѓе престанува љубовта кога ќе престанат и пеперутките во стомак. Доколку еден брак има шанси и да не успее онаму каде што имало љубов, тогаш кои се шансите да успее таму каде што ја нема во тој интензитет? Да, би требало да може но, доколку и двајцата свесно се впуштаат во брак со цел да основаат семејство. Не знам, можеби имаме различна дефиниција за љубов..или различни желби и потреби.. Како и да е, не може да се генерализира на темава. Секој си знае што сака или што го прави среќен. Некој размислува како мене и бара нешто вистинско иако постои ризик да не го најде, а некој па се впушта во брак со првиот/та само за да си ја исполни потребата да има деца, и не размислува дали после 5 години ќе остане со таа личност..
@ell Никој не рече дека треба да се мажиш со некој без чувства, и јас зборам за чувства само изгледа во интензитетот се промашуваме, со тоа што јас мислам дека не е страшно ако љубовта во тие години се јави во една поблага форма, со оглед на тоа што со годините и самите веројатно добиваме на зрелост, блажина, порационални и попрактични сме. Не е исклучено дека може да доживеете љубов како во тинејџерските денови, но тоа не значи дека е тоа вистинското. За чувства на тие години треба малку повеќе да знаете. Можеш да се будиш покрај некој кој ти е мил, драг, симпатичен, добар партнер, другар. За некои е доволно, и може добро ќе си пројдат, за други не, па со среќа во потрагата.
И после тој пијаницата/ будала кога ќе дојде дома и ќе почне да крши се пред себе и да го трауматизира детето, пак ќе си речат „Кај ми беше умот?“
Колку безвезе муабети ! Да сме нашле права личност немало да бидеме сингл! Не дека никој не не сака , не дека сме стари моми , едноставно не сме го нашле она што сме го барале! И тој муабет до 30 се рагало деца сигурно бабите и комшиите го велат тоа ( бидејки мораат нешто да оговараат , тоа им е работа ) , лугето се качија на Месечина а овде уште тој муабет се прави ... шта речи! И тоа со брчките ... јас имам 27 години и немам ниту една брчка , денес сите се негуваат и одржаваат , затоа не подпагате под притисокот ... подобро сингл , отколку во дисфункционално семејство ( за тие што не го издржале притисокот и се омажиле за "било што " ) Уживајте во слободното време!
Секако не е исто да се раѓа на 25 или на 40. Секој си го тера животот како сака и може, и негова одлука е дали и кога ќе се жени/мажи и дали ќе има деца. Но, времето минува и некои работи не се враќаат.
Ок, сфаќам што сакаш да кажеш и се согласувам. Само што секогаш е полесно да се збори кога си на другата страна (колку што знам ти си во брак), сепак реалноста е многу поинаква... инаку не би имало толку многу сингл после 30.година.
Во врска со темата или тоа што се наметна како тема на последните неколку страни... Интервјуа со психотерапевт... Što ljubav doista jest, što ljubav nije Ljubav je zapravo vrlo jednostavna, ali smo je mi strašno zakomplicirali. U svom najširem smislu, ljubav je emocionalno vezivanje. Kada se netko emocionalno veže za nekoga ili za nešto, to ugraduje u svoj intimni svijet, razvija osjecaj pripadnosti i povezanosti. Cesto savjetujem ljudima da odgovor na pitanje što je ljubav potraže gledajuci dokumentarne filmove o primitivnim plemenima u kojima se ljubav pojavljuje u svojoj najcistijoj formi, bez ukrasa i kulturnih slojeva koje smo joj pripisali. Dakle, ljubav nije ništa spektakularno, to je nešto obicno, nešto na što svaki covjek ima pravo, kao što ima pravo na život i zdravlje. Danas cesto poistovjecujemo ljubav i zaljubljenost. No, zaljubljenost je proizvod kulture, u ljubavi nema toliko užitka koliko ga ima u zaljubljenosti. Zato ljudi trce za užitkom, tragaju za idealnom ljubavi, za stanjem vjecne zaljubljenosti. Problem je što zaljubljenost nije, kako se to cesto misli, ono najljepše na pocetku ljubavi, vec je negacija ljubavi. U zaljubljenosti druga osoba nam je važna samo zbog toga što se u njezinu prisustvu dobro osjecamo, ona je zapravo samo sredstvo kojim kod sebe izazivamo užitak. U tom smislu je zaljubljenost negacija ljubavi jer u ljubavi nam druga osoba ostaje važna i onda kad se pojave problemi i teškoce. Zašto patimo zbog neuzvracene ljubavi i ceznemo za pravom ljubavi Ljubav cesto mistificiramo, tretiramo je kao nešto sveto, a upravo to nas sprecava da o ljubavi mislimo i jasno je shvatimo. Sam osjecaj ljubavi sastavljen je od dva osjecaja – da volimo i da smo voljeni. Najljepše je kad istovremeno doživljavamo oba osjecaja, ali cesto to nije slucaj. Kada nam osoba koju volimo ili u koju smo zaljubljeni ne uzvraca ljubav, osjecamo neprihvacenost, nedovoljnu vrijednost i tugu. Dakle, javlja se patnja, ali svacija patnja ima specificne sastojke. Kada je rijec o „cežnji za ljubavlju“, jasno je da ljudi ceznu za necim što im je vrlo važno i u cemu vide ostvarenje svojih snova. I u tome je bit problema, u ljubav projiciramo mnoge stvari koje u ljubav ne spadaju. (...) Koje bi osobine trebalo tražiti kod partnera Mnogi propisuju vrline koje bi trebalo tražiti u drugoj osobi kako ne bi pogriješili. No, stvarnost je drugacija. Našim postupcima, osim racionalnih razloga, upravljaju i brojni razlozi kojih nismo svjesni. Svaki put kada volimo ili se zaljubimo, to znaci da smo vec vrlo pozitivno procijenili osobine koje smo pripisali drugoj osobi. Otkrivajuci koji ljudi nam se svidaju, otkrivamo svoje kriterije. Shvatiti što su naši raniji izbori imali zajednicko, nacin je da upoznamo sebe, a to je zlatno pravilo za one koji nisu zadovoljni svojim ranijim izborima i svojim ljubavnim životom. Ako tražite “mudar” savjet: želite li dugotrajnu vezu, izaberite osobu koja vas seksualno privlaci, a koja ima slicne poglede kao i vi na nekoliko osnovnih životnih vrijednosti. Takve veze su najtrajnije. Повеќе: Zbog kojih predodžbi o ljubavi najcešce patimo; Utjecu li godine života u braku na gašenje strasti; Zašto “princeze vole bitange”, zašto su ženama “dobri decki” dosadni ====== Zašto zaljubljenost a ne ljubav, ako već znamo da je ljubav "jača" emocija? – Mi smo kao zapadni mentalitet počeli da mešamo ta dva pojma i zbog toga imamo vrlo negativne posledice. Danas ljudi toliko traže ljubav, a nje ima sve manje, baš zato što je tražimo na pogrešnom mestu, a to pogrešno mesto je – zaljubljenost" – objašnjava Milivojević razliku između ove dve emocije. Ljubav se, kako on kaže, pojavljuje kod viših sisara kod kojih mladuncima treba mnogo vremena da odrastu. Tako se mama godinama brine o potomstvu i time je sprečena da punom parom privređuje, pa se i tata vezuje za mamu i porodicu i obezbeđuje im egzistenciju. Pitamo ga i koja je tačno razlika između ljubavi i zaljubljivanja: – Ljubav je stanje emocionalnog vezivanja za drugu osobu – taj neko nam je važan, osećamo ga kao svog, pripadamo jedno drugome i čvrsto smo povezani. Zaljubljenost je, sa druge strane, ideailizacija osobe. Zbog toga se ljudi skloni zaljubljivanju često razočaraju u vezi, kada upoznaju osobu kakva jeste, i shvate da to nije ni blizu onome što su oni zamišljali. Zaljubljenost ne prelazi po difoltu u ljubav, iako smo mi naučeni da verujemo u to – kaže nam dr Milivojević. Njegova poslednja rečenica se nikako neće dopasti romantičarima, pa rešavamo da to isteramo na čistac: Zar nije zaljubljenost prethodnica ljubavi? Učeni smo da se prvo moramo zaljubiti kako bismo voleli. – Zaljubljenost nije prethodnica ljubavi, već prva faza veze. Zaljubimo se pa se nadamo da će doći ljubav. Ali, pogledajte koliko ste puta bili zaljubljeni a koliko je to puta rezultovalo vezom do kraja života. Broj zaljubljivanja je jako veliki i završava razočaranjem, zar ne? – razoružava nas Milivojević, navodeći usput i praktične primere za svoju tvrdnju. Повеќе ============================= И уште две интересни интервјуа, не може да се копираат делови... Za stabilnu vezu ljubav nije dovoljna Kako je zaljubjenost pojela ljubav? Zasto smo razocarani i sami
Napred devojcinja. Jas pred 20god se omaziv na 30, a vie nesto tuka kuku lele. Mladite treba da gi nadminat postarite generacii na site polinja, pa i na toa pole.
Јас имам 27 години и сум сингл скоро 2 месеци, и искрено подобро ми е вака отколку да си го губам времето со погрешната личност. Со бившиот раскинав бидејќи не одеше , а да се омажев за него знам дека за брзо време ќе се разведев...
Таму во средно, кога почнав да излегувам, кај дом на арм, на крукче, кај црква, кај сф, низ парк, кај фонтана... Тогаш многу луѓе одеа таму, и баш можеше за ич пари супер да си поминеш. Само бамбус, пивце, некој ќе донесе гитара и така... Во тек на една вечер седнуваш со пет-шест различни друштва, и постојано запознаваш нови луѓе. Децава денес појма немаат колку беше убаво. За жал, имат снемано и паркови во последно време, и да сакаш нема кај да се дружиш така. Од кафиќите, Lady Blue. И кецот, и двојката. Маракана. Сф. Балет. Браво. Ван Гог. Круг. Имало и други, ама не ми текнува сега.
