Добро, не е ок и другиот се да плаќа, но какви времиња дојдоа мажите заборавија на џентламентство. Плус, ако ти некое време си со некој, не може туку така да прекинеш контакт. Пример се гледаш со некој неколку месеци, гледаш дека е скржав и материјалист, и ќе му раскинеш без причина или ќе му кажеш в лице. Таквите луѓе не се лесни за откачување, како пијавици се, ако мислат дека нашле некоја на чиј грб ќе се шлепаат, не се разбораат од збор, ќе манипулираат емотивно со цел да останат со девојката. Друго што имам забележано коментар од машки „море добро е, барем си работиш, не чекаш од друг“. Значи и тоа што работиш, а не си невработена го гледа како потенцијален фактор плус оти знае вредна си, нема да чекаш од него. Некако се изгуби таа желба за заедничко создавање и стекнување во животот. Си тераат по принцип „твоето е мое, ама моето е само мое“.
За болдираното - не гледам што има лошо во муабетов, па да, позитивно е да си работиш и да не чекаш на друг. Да сакаш да те спонзорира некој не е убаво без разлика дали си машко или женско ама како што во други теми се изјаснуваат девојките многу често дека очекуваат машкото да е ситуирано - не од аспект на материјализам туку од аспект на амбициозност, способност, трудељубивост итн. не гледам зошто исто не би важело и за другата страна.
Треба да се воведе нова дијагноза цицијаш. Озбилно до толку ја имаат разработено таа шема и во секоја ситуација се спремни како да не дадат пари ни срам ни перде. Па одлучува најверојатно да ги фукне своите пари во стан кој да е многу битен но покрај тоа треба и многу други секојдневни трошоци. Има цврсто изграде став и за одмор. Јас немам потреба од одмор. Ќе седел во станот. Па ќе збудалиш бре од седење во стан и само одење пешки по градов.
Денес се тешки времиња и статусот вработен невработен лесно се менува. Веројатно може некое време да се живее на сметка на другиот посебно еве ако станува збор за брак. Не може бе да изгубиш работа и дечкото или мажот да ти рече ај чао тогаш.
Не значи дека не е џентламент ако не ти го плаќа твоето кафето. Заедничко создавање и стекнување во животот се постигнува ако двајцата работат, а не е еден само. Коментарот е сосем во ред. Нормално нема да чекам на партнерот. Мислам дека секој нареден коментар е сувишен на темава. Секој треба да тргне прво од себе и да се запраша кај греши па после да бара грешки кај други.
Извини само уште ова. Кај нас има многу невработени и пеколно тешко се наоѓа работа затоа и не треба толку да се дава значение на платата. Зарем тој што не работи не треба да има заедница со некој?
Сосема се согласувам, воопшто не мислев на твојот случај. Муабетот ми беше дека како што ние кога бираме потенцијален партнер, и на некои од нас меѓудругото ни е важно да е амбициозен, трудољубив и слично не треба да се чудиме ако и некои машки ги имаат истите критериуми. Не мислев на периодично останување без работа. Во твојот случај може и среќа е што ова се случило пред да основате фамилија заедно. Барем знаеш со каков си имала работа.
Има девојчиња жени кои се поосетливи па тешко им е да останат на работа на пример во продавница или воопшто не ни сакаат тоа да работат а кај нас по правилен пат само до тоа се доаѓа. Но и тие жени имаат право на заедница. Не заради тоа што не се успешни на професионално поле да бидат омаловажувани. Зборувам генерално не само за себе.За жал менталната матрица тешко се менува.
Не знам во кое општество живеете вие, но во моево нормално е една жена/девојка да не е вработена или да работи на некоја пониска позиција а да има партнер/сопруг. Додека за маж кој не е во работен однос шансите да најде некоја се минимални.
Треба. И сум пишала во друга тема.Никогаш не знаеш што ти носи животот, но се додека се има амбиција и желба и сакаш да го решиш тој проблем, ќе се бориш. Не е лесно, особено кај нас за работа, но и во таква ситуација со слога и компромис со партнерот сè се надминува. И секако, кога едниот партнер е во полоша состојба, другиот треба да е најголема поддршка. Ако си во врска а немаш доволни средства ќе си овозможиш онолку колку можеш. Барем јас не би чекала да ми плати партнер. Подобро состанокот дома или во парк ќе го организирам, филм ќе гледаме и сл. Секогаш има начин.
30+ и разведена , чек. Ме зачудува у време кога Норлево е бонбонче, а развод ѓомити добар јутар, колку е присутен тој осудувачки момент. Си се рачунам и за сингл искрено. По-сингл од една шо одеше со момче на одмор од седмо одделение, али битно непотписана е била дамата. Оваа ,,распуштеницава" 3,5-4 години се бореше да остане со прв и последен до крај на живот (кризните години се спомнати само). Не. Не бидна. Кога не бидува и најдоблесни работи, како побожност , се проблем. Не е проблем преценување. 1. Проблем е, преголеми жртви од една страна на сметка на ,,како ми одговара" пристап од друга страна. 2. Проблем е нашата расипаност. Една роднина видела оти на соц.мрежи имало група во стил ,,Како да ги нервираме жените на нашите дечковци." 3. Проблем е материјалистичка перцепција, навистина. Семејно сме што би се рекло средна класа, но секогаш ја кријам мојата тековна состојба за да видам колку им тежи умот. 4.- Проблем е што нема средина. Од кој аспект нема... Еве ги двете крајности: *фанатици, националисти, мразачи на сѐ. Со престроги пуристички критериуми и осудување девојчиња за премали "престапи", за да после го видиш како со украинско снавче се учи на убавините на животот, процес стопиран од поттиснување. * божем модерен, а доживотно се понаша како да не видел жена. Неизживеан хедонист, таков оксиморон жими кај нас што постои. Ако си била со еден ,,ааа сите викаат втор си ми" ако речеш ,,10" -'ааа шарена си, ако си невина преку 25-та аууу ти некој проблем имаш, Доктор Ј**аго ќе ти ја најде дијагнозата професиЈонално. 4. Проблем е што не се дружиме, не се запознаваме. По одреден период во странство, кога се вратив, се зачудив од нашата студеност, несакање да се помогне, затвореност. Ама за швалераи, и подвизи од кревет до радно место и слични ненормални дружења се више од расположени. Чест на исклучоците, ама ептен се ретки.
Срам ме фаќа за нашава генерација. Еве тука колку расправаме за пари, за материјални работи а не знаеме да се сакаме, да се почитуваме и да сме великодушни. Дедо ми и баба ми кога се земале немале ни кров над глава, ама љубов и со заеднички сили успеале. Немаа можности на нас внучињата да ни пружат многу - ама тоа што го имаа со цело срце ни го даваа. Не створија кој знае што од материјален аспект, ама створија хармонично семејство и ни всадија вистински вредности. Затоа секогаш ќе ми бидат роул модели. Бидете со големо срце, бидете несебични. Не е вистинската среќа во Х5-ка и Моет.
Ајде глупости. Материјалното разделува, не спојува. Иако не е веднаш видливо, на долг рок, така е. Spoiler: ... Дојде ден кога јас, личноста којашто со години помагала тој господинот да најде работа и тоа по ќеиф, канцелариска да била ваква да била, таква да била, до мотивациски писма на два јазика пишување, до трчање по препораки и сѐ. Па немало работно место на кое не сум помагала во некои нешта што требаа да се завршат дома. Резултат? Јас да слушам ,,како мислиш ти ние со една плата да тераме" кога се сврте тркалото. Па лутење кога одговорив ,,како што теравме првата година кога се плашеше од тешка физичка работа." А имаше повеќе од оправдана причина. Згора на таа причина, ни пари немаше толку време, па што мајка барам на таква работа? Па ладење, па цели вечери сама седи, тој со друштво. Ехее. Верност, почит, вера, немање поро ци... и карактерна компатибилност. Повеќе не треба. И како трпите материјалисти? Јас веднаш се ладам од тоа. Јас и на роднини сум им рекла. Последен залак да ми е, да треба ќе дадам. Последен денар, исто. Ама со мене за пари не се карајте. Не го сакам Мамона во домот да ми владее.
Имаше еден виц: 30 + и не си мажена? Па добро бе девојки, кога ќе имате време да се мажете па да се разведувате? Се извинувам само се нашалив
