Точно на 40 ти ден, прашавмр во црква. Еве ти и линк http://preminportal.com.mk/266-vesti/2741-golema-molitva-blagodarnost-kon-boga-za-daruvanata-rozhba
Кај нас скоро сите прават на крај на 5та, ама јас ќе чекам до 40та штом така треба. Мене ми е пошто ме тормозат да не вадам бебе до 40 т.е да не сум го носела по куќи, и јас ја оставам дома кога треба да излезам до кај мајка ми а сакам да си ја носам и неа со мене. А си ја вадам и на балкон,и со количка на улица... Ама уствари таа молитва е за мајката не за бебето нели? Значи бабините басни да ги фрлам во вода и да си го изнесам бебето веќе на шетање? Јас не гледам зајдисонца и такви глупости, се карам за тие работи ама уште ги слушам и не излегувам со количка и бебе на ова најубаво време... Да не го гледале, мислиш ќе ми ја украдат. Тоа не е од црква, туку од селски муабети е излезено нели?
Стaрински муaбети бе не зaмерaј туку дa гoлемaтa мoлитвa е зa мaјкaтa или тoa ти е всушнoст "блaгoдaрнoст кoн бoгa зa дaрувaнaтa рoжбa" a имa и мaлa мoлитвa oнa е oд сaмoтo рaѓaње нoсеш вoдa у црквa пoпoт јa пее гo кaжувaш иметo нa беечетo и јa миеш секoј ден дo 40ден пoтoa јa истурaш aкo имaш oстaнaтo тoa е oд религиски aспект a стaрински муaбети не слушaм Јaс се секaвaм кoгa бев вo 9месец при крaј си земaв и мoлитвa пред пoрaѓaј
@Chanell* те сфаќам ептен. Ја допрва ги чекам со муабетите. Јас многу се нервирам со муабети. Хормоните ми се хаос. Ужас сум. За 10 дена се испокарав со све што ми се доближи - не можам да ги трпам бабите. После плачам - мене тешко од се. Мм се секира за сите. За мене највеќе. Јас се секирам за бебето. А ништо не му е. Мислам дека ми ја осеќа нервозата. Никој не знае ништо убаво да ми каже - да ме сфати. Никогаш не сум била ваква. Се ми е претешко и сум цела во грч. Плачам често. Некогаш плачам и се смеам истовремено. Секој ден ново нешто ми прави стрес. Прво папочето, па окцето, денес ми е какањето. Ја не знам што ќе е утре. Не знаев кај да пишам, форумов ми е огрооомна утеха. Знам дека се хормони...
@TeddyGrey Иста бев, две недели седев во четирите ѕида на спална и со бебе во раце плачев. Зошто не цица, зошто не кака, зошто не качува тежина,зошто мора да седиме дома.. Мм ме осети и со негова поддршка го надминав тоа, или постпородилна депресија ме чекаше на ќош. Мене свекор ми ме утепа со муабети дека не не личи со мм да шетаме навечер, не сме биле ние дечко и девојка од 17год, што ќе рекле луѓето имаме мало детенце,а ние шетаме, срамота билот Ај со мои 23 да се затворам дома и жив свет да не видам. А “шетаме” по еден саат,колку воздух да ме фати. Сакам да ја изнесам веќе и неа, многу е мирна и спие по 2 часа во количка. Што ќе смени дали е во двор или на улица 3 пати ја носам на преглед,ама тоа не се важело оти таму не не познавале и не знаеле дека “не сме излезени од 40 дена”. Ќе треба да се испокарам бе не сфаќаат оти за мое бебе се работи, ме праат ко да нешто лошо би и сторила ако излезам со неа,они радо би со свекрвата да ја остаам. С неа ко ја видов како ја думка во раце, и ја гњави на жешково само во раце стисната ја држи,не би ја оставила на повеќе од 10мин. Најтрагично е што и мм ми вика да сум чекала до 40 .. ај биди паметен.
Јас се чувствувам дека не сум паметна... Околу 40те дена не сме паднале на муабет ама не верувам дека ќе чекаме. Јас не знам колку се осеќам способна да излезам сега. Што ќе правам ако заплаче, каде ќе ја пресоблечам... Милион прашања и стравови имам. Дома се чувствувам безбедно.
@TeddyGrey стравовите ти се нормални. Иста бев и јас, полудена од хормони и се плашев од се, да не нешто се деси и да не знам што да направам. Ќе се опуштиш со тек на време, верувај ми. Сега ти е се ново, во нова улога си, имаш преголема одговорност на твој грб и нормално е да се плашиш. Излези кога ти ќе се чувствуваш спремна, не кога ќе ти кажат другите. Почни со мали чекори, прво низ маало/во двор, кај и да е, пократко. Па после како ќе се осеќаш посигурна и подолго ќе го шеташ бебето. Оди кај луѓе со кои се осеќаш сигурно, или нека дојдат со тебе кога ќе шетате. Ама пак ќе кажам, направи го тоа кога ти ќе бидеш спремна. Мајчинството е тешко на почеток, мене ми беше многу страшно, само плачев, се притресував за се буквално, ама како поминуваше времето си го научив бебето какво ми е, што сака и што бара и станаа работите подобри. А и јас со нив. Запомни, само baby steps, ќе биде подобро, ти ветувам
Majka ako ti se seta zemaj bebus so tebe i setajte uzivajte, samo izbegnuvante guzvi radi virusi i sl. Inaku nema nisto od toa ne iznesuvaj bebe pred 40 dena pa i da ne go stemnelo.
Леле мајка ми кога ќе ми текне Во исто време се породи на блиска другарка сестра и, и она и кажувала на мајка ми дека навечер не се оставале алиштата да се сушат до 40 дена И она почна адети да ми тера, пред да си оди ги внесуваше алиштата или ќе ми се јавеше да ги соберам. А се случувало и насабајле ако дојде прво на тераса да излета да види дали сум ги собрала Мене ми беше смешна, и се смеев и ја зезав цело време
Ова е најголемата глупост измислена од старите. Како што на нас ни треба свеж воздух истото му треба и на бебето. Плус лето, пријатно време. Нас не пуштија на 4ти ден, а веќе на 6 бев излезена со неа до продавница и од тогаш секој ден, дури и на дожд, ја ставам мушамата на количка и одиме. Прошетките ни беа пократки бидејќи малку ми беше шубе за пресоблачање и доење надвор, ама сега се опуштив, ќе се покријам со марама и дете си цица. Ништо од бабини деветини не сум се замарала, си правиме како ни одговара, а обавезно пред спиење секоја вечер, околу 20-21h шетаме, од почеток, па се до сега.
Jas toa do den deneska si go praktikuvam ne za drugo nesakam da gi polazi nekoe bubace ili slicno a sekako posle toa obavezno se peglaat ama pak. A ne sum znaela deka e povrzano so 40 dena.
А мене свекрва кога се породив ми рече да не сум варела кафе на неа и на моите пред 40 дена зашто бебе ќе имало црни заби
Е ова не сум го чула ^^неврзано. На денот на веридбата си отидоа сите гости и останаа само сватовите и посакаа кафе да пијат. Јас мртва уморна, башка настината бев и со температура, а и сигурно 3ч било, па не знам од кај ми текна ама извадив адет дека снашка кафе не смее да прави да не ни била црна судбината На крај искочи дека и навистина имало вистина во тоа а мајка па ми вика, нели ти не сакаш адети, ааа реков овој го поштувам