Ам така де . Не велам НЕ. И кога ќе ти вратат два ембриона, а едниот НЕ СЕ ФАТИ , не му е сеисто на никој . Но драматизирање , и пишување - го изгубив бебчето е стварно непотребно. Јас со три ектопични бремености , една биохемиска , три неуспешни ивф , што да речам - лелеее јас изгубив десет бебиња до сега . Така излегува работава
Ќе биде жени знам убедена сум,сите ќе станеме мајќи тоа што животот ни задал удар не значи дека навалени треба да се шетаме,напротив исправрно и цврсто затоа што тоа што изгубивме не значи дека нема да ја добиеме битката. Слаба сум само на моменти на датуми кои ме поврзуваат со изгубеното,но уште похрабро настапив со нетрпение за следното. Само убавини кај сите ви посакувам
Ги читам приказните и плачам... Пред 7 години имав еден спонтан, а пред година и пол дијагноза blighted ovum. Пред 3 месеци го родив моето синче. Би рекла дека мојата приказна не е толку тажна. Но, една од моите најдобри другарки се бори со овој проблем веќе 4 години. Сите други останавме трудни, родивме или се трудни во моментов, додека другаркава се соочи со неколку неуспешни инсеминации и неуспешно инвитро. А таа посакува бебче најмногу од сите нас, и почна да пробува пред сите нас. Кога ги читам приказниве како да читам што чувствува таа и ме боли што не можам да и помогнам. Само пробав да и дадам до знаење дека сум тука за неа, за муабет или што и да и треба. Поради нејзината приказна и сите други околу мене за кои не сум свесна дека ја водат истата борба, додека бев трудна не споделував слики на социјалните мрежи, ниту пак сум споделила слика откако се породив. Мојата среќа е моја, немам потреба да им на тријам пред очи на оние кои водат секојдневна битка. Не ги разбирам луѓето/жените што тоа го прават со умисла, а ги има многу... Другарка ми е силна личност, борбена, се што зависело од неа го исполнила. Иако ова не е во нејзина моќ, знам дека ќе успее, ќе забремени и ќе си роди детенце. Се надевам само дека ќе е за брзо време, доволно се измачија до сега.
