99 приказни за борбата за бебе

Mojata prikazna kako sto kazav zapocna pred 12 god prvo dobiv meguciklicno krvarenje koe neznaeja sto e doktorite dali bremenost neznaeja sto e ostavija taka posle toa mi dadea cikloproginova da se srede ciklusot i pocnavme so ispituvanja prvo maticniot ginekolog ne motase samo cela god ne vide oti prolaktinot e visok dvojno pokacen sreca otidov na privaten ginekolog i koga go vide rez odma ne prati na gak od tamu mene me pratija na magnetna rezonanca na hipofizata i se pokaza oti se sire i ne se znaese dali vidot ke mi opstane ili ne za sreka doktorite uspeaa da mi go spasat vidot posle otkrijaa oti imam i hipotireoza vo meguvreme na mm spermogramot izleze los od tamu on pocna da pie profertil a mene me pratija na laparoihisteroskopija zaradi slepuvanjata na desnata strana od operacijata na ispukano slepo crevo koja ja imav koga imav samo 4 i pol god togas ne se znaese dali ke preziveam sekundi bea vo prasanje otidov na histeroilaparoskopija mi padna pritisokot mnogu i ja prekinaa i vo meguvreme na mm spermogramot drasticno se podobri od profertilot i ne pratija na inseminacija prvata inseminacija mi ja pravese dr jadranka neuspesna vtorata inseminacija mi ja pravese dr trajkovski isto neuspesna i togas on mi dade preporaka za ivf oti spermogramot pak se vlosi mm gi prekina profertilot i od fondot ne vratija koga pocnavme da sobirame dokumenti za uste edna inseminacija sekako zavrsi neuspesno otidovme prvoto ivf go napravivme vo plodnost bitola zavrsi so spontan vo 6 nedela napraviv nekoj osnovni ispituvanja posle toa oti mi rekoa nema sansi da se povtore pak mali se sansite posle vtoroto ivf go napravivme kaj dr lazarevski zavrsi so biohemiska bremenost i sega zapocnaa so po siroki ispituvanja sleduvaa nova mr kariotip vrodena trombofilija se otkri oti imam pred vtoroto ivf go sredivme spermogramot ureden bese posle sega vo mart imav uste edna histeroskopija dr trajanova mi ja pravese oti ni taa sto mi ja pravese prvata histeroskopija ni tie sto mi pravea hsg ne videle oti imam septum a se gleda na snimkite i ajde go otstranija i nego i sega se spremam za treto ivf pak kaj lazarevski i sega molam boga da bide se vo red

 

Здраво феминки,поздрав до оваа идеја.Никогаш не мислев дека ќе пишувам или кажам нешто за мојот живот,но ете некако почувствував потреба за тоа.Уште кога се запознавме со сопругот и двајцата имавме исти желби,големо семејство.Тој сакаше 4 деца,јас 3 и се смеевме,кога ќе дојдеме до третото ќе видиме понатаму.Но животот не сакаше така,сосема спротивното од нашите желби и мечти..Во брак 10 години уште првата година после свршувачката почнавме со испитувања.Прво разочарување беше слабиот спермограм кај сопругот а моите резултати добри.Почнавме со терапија,воедно се направи и операција и за некој период од година дена дојде спермограмот погоден за инвитро.Почнавме со подготовка на документите за инвитро,останаа накрај уште испитување на Хепатитис(Б и Ц).Но во животот секогаш има изненадувања никогаш не оди како ние планираме и сакаме.Ги зедов документите за Вирусните Хепатити и на нив што да видам со големи црни букви на местото за Хепатит Ц пишува -Реактивен.Знаев дека воопшто не е во ред и наредниот ден наместо во фонд да поднесам документи јас се упатив на уште едно тестирање кое се потврди и таму.Сега мојот пат води кон Инфектологија наместо Гинекологија.Бев во многу лоша состојба(психички),незнам од каде дошол тој вирус кај мене,јас која во животот внимавав толку многу,која водев еден здрав живот.Сигурно одејќи на доктор да се лечам за едно сум добила и гостин еден во мене како што кажа докторот.Но тоа веќе не беше битно,битно беше што опција имам јас понатаму.Ми предложија терапија но пред неа требаше да се направат еден куп испитувања,меѓу кои и биопсија на црн дроб.Најтешки две недели во животот ми беа чекањето резултати од биопсијата.Тој ден со мене дојде сестра ми,и реков оди ти земи ги од шалтер јас неможам.Јас седнав на скалите на инфектологија и во тој момент незнаев каде сум,што сум ,бев во бунило за да на крај сестра ми трчајќи кон мене се фрли,целата се тресеше од радост велејќи ми-Немаш оштетување уште чист ти е Црниот дроб,во ред е се Сестричко.Плачевме и се гушкавме тој ден на скалите на Инфектологија од среќа.Почнав со терапија,која траеше 11 месеци.Воопшто не беше лесна,сепак тоа беше еден вид агресивна терапија.После 11 месеци борба со Хепитот јас излегов победник.Го немаше во мојата крв и еве после 7 години не се и врати.После 6 месеци од терапијата ми рекоа докторите дека може да продолжам со инвитро.Поминаа и тие шест месеци додека се исчисти организмот од терапијата и почнавме подготовка за инвитро.Целата бев среќна бидејќи се вратив повторно на Гинекологија,но таму уште на првото ехо докторот вчудоневиден ми вели-Кај ти е левиот јајник,тој атрофирал(се намалил) многу????.Јас избезумена,уплашена прашувам како е тоа можно.Терапијата за Хепатитот си го направила своето вели докторот,но тука е десниот тој е во добра состојба.Помина прво,второ трето инвитро неуспешни.За тоа како се чувствував не пишувам бидејќи ке ми треба цел ден да пишувам а и не сакам да звучам патетично,сепак во мене нешто сака повеќе да се радува отколку да плаче.Не мирува водата така и желбата на жената да биде мајка,така и јас.Решивме четвртото да го направиме во странсто,но и таму разочарување.Не дојдовме таму ни до трансфер,моите јајце клетки не биле во ред,т.е. резервите мои многу се намалиле.Тогаш се соочив со мојот најголем страв-(Никогаш нема да можам да бидам мајка).Докторот даде опција донација,се согласив одма бидејќи очајно сакав дете,сепак веќе беа сите опции во игра само да станеме родители.Тешко ми помина тој период додека ја прифатам мојата ситуација но си реков помина и полошо,барем си здрава и жива.Почнавме со наредното се надевав и последно она со донација.Но и тоа неуспешно.Е тогаш мислев дека се срушив,ми беа потребни недели и месеци да се повратам во нормала.Едноставно имаш еден куп прашања,немаш одговор.Поминаа девет месеци од последното инвитро,си реков еден период ќе бидам далеку од доктори и болници,зашто во тие 10 години доволно беше.Сега се наогам како на некоја раскрсница,незнам по кој пат да тргнам,односно во која болница да одам,кој доктор да го изберам,да си поднесеме документи за посвојување.Едноставно знам дека никогаш нема да престанеме да се обидеме да дојдеме до дете.И чувствувам дека ќе дојде и тој ден некогаш.И на крај немаше да ги издржам сите тие неуспеси ако го немав најпрекрасниот ,најдобриот човек до мене-мојот сопруг.Жени-Лавици јас не се откажувам,немојте и Вие.

 

После 10 дена доцнење на циклусот со мм тогаш дечко решивме да купиме тест за бременост и дојдовме кај него дома и го направивме и покажа одма две цртки двајцата бевме збунети,но дека го отворивме одма тестот мислевме е грешка се симнав до доле и купив уште еден и тој испадна позитивен и му честитав на либето дека ќе стане Тато и после една недела отидовме на преглед и го слушнавме одма срценцето.
Сите бевме пресреќни особено ние двајца,спремавме свадба го галевме мешето му се радувавме на секое клоцање и пулсирање на стомакот.
На 4.9.2015 год имавме закажано скрининг во 22 недела,се разбудив сабајлето во 6 од возбуда дека убаво ќе го видиме бебето и да ни потврдат дека е момченце,се плашев многу дали бебето ќе биде добро многу голема паничарка бев но тој ден бев многу позитивна дури и сега си го читам постот пишан во Труднички моабети.
Во 8 и 30 влеговме кај докторката и легнав на столот мм до мене ме држеше за рака и почна да ме прегледува и викам докторке како е молчи и викам докторке може срцето да го слушнам вика чекај малце за тоа ли дојде тука чекај нешто ми е сумљиво неможа да видам од што прашуваш,на многу лош начин ми го соопошти тоа и на прашањето докторке момче е вика не девојче и јас девојче?Девојче е што е проблемот.
Ни соопшти дека дел од мозочето на нашето девојченце несе развило и да одиме пак за 1 недела да видиме до кај сме.
Како попарени искочивме од Клиника и одма отидовме во друга клиника,таму докторката ни потврди за што се работи но не знаеше да ни објасни убаво за дијагнозата па ни отвори енциклопедија и одма ми предложи за прекина на бременоста но која Мајка ќе прифати за свое дете многу солзи и така но се додека не се уверивме не го дававме нашето девојче на 28.9 со гоелма така одлучивме да ја прекинеме бременоста за доброто на нашата ќерка.
После три дена на 1.10 во 8 и 30 нашето девојче тешко 1.290 кг високо 42 cm не напушти.
Болката е голема и секогаш ќе боде голема,1 година се плашевме за следна бременост но сега кога се решивме двајцата се јавија мали пречки кои се надеваме дека наскоро ќе се решат и дека и ние еден ден ќе станеме горди родители на едно мало бебенце.

 

Ве читам и срцето ми се кине, не можам да останам рамнодушна. @LadyMillion ме поттикна да пишам.
Еве ја и мојата приказна, повеќе од психолошки аспект.
Првпат останав бремена од прв обид. Викавме ако фати фати. И навистина фати. Воопшто не бев информирана за бебе правење. Незнаев нит што се плодни денови ни овулација. Секоја овулација јас сум си мислела дека операцијата од слепо црево ме боли. Јас не ни знаев дека сум трудна а ми течеше нешто кафеаво, бевме на викенд. Правам тест негативен. Си дојдовме дома, отидовме во приватна клиника на преглед и ми викаат трудна си и ми рече добрастон да пијам. Друго ништо, нит да одмарам, да не одам на работа,ништо. И така после неколку дена ме фатија јаки болки, крварење и пак во приватна клиника ме гледа докторката таква ладна и ми вика ти сигурна си дека си била трудна, ништо не гледам. Уффффф овие зборови никогаш нема да ги заборавам. Во сето тоа мм беше буквално никаков. Му викам трудна сум крварам тој се кара со мене, и кофи со вода кревав. Уффффф сега солзи на очи ми идат
па следуваше природно чистење, болки лелеееееее а мм на кафе, јас дома умирам што од болки што од болка на душата. Излегува нешто од тебе што требало дете да биде. Тоа се случи во 6- та недела од бременоста. Неколку месеци бев во шок. Не сакав нит да помислам на секс. Нит испитувања направив, нит ништо. Ни рекоа 6 месеци пауза за правење дете. И се подоправив, некако се помирив дека така требало да биде, не зависело од мене... Иако тотално не можеш да заборавиш.
Е се слулчи многу блиска личност да остане трудна и од тука почнува мојата депресија. ( не ми замерувајте, психата е лоша работа, сеуште мислам дека намерно остана трудна за да се омажи побрзо- сега гледано многу ми е гајле) ама тогаш. Таа никогаш ништо не ми рече за да ја истакне бременоста, или да ме навреди, ама мојата опседнатост со неа никогаш нема да си ја објаснам. Сега гледано она си ја терала својата работа и живот, а јас што сум потпаднала под влијание .....
Е тогаш баш требаше да почнеме втор обид за бебе. Толку паднав во депресија што не можам да ви опишам со зборови. Значи толку бев опседната како јас сум требала да останам трудна, а она е. Едноставно плачев ноќе, сабајле, се враќам од работа едвај чекам дома да влезам и да плачам. Само стрес и нервози , мислиш којзнае каква дијагноза ми нашле. Одев по улица ќе видам трудница и почнувам да плачам. Демек ете некоја трудна е, јас не. Дури ни пријателите со деца не сакав да ги дружам. Цел свет ми беше крив. Некако за се бев свесна, а со ништо не си помагав. Дури и мм се чудеше, тогаш ми беше дечко и викаше како сум моожела да бидам толку злобна. ( Кога почнав да читам по нет, сфатив дека и многу други жени биле во иста ситуација). И така неколку месеци ги мрднав мм( незнам како ме зема за жена после тоа), мајка ми и сестрами. Секој месец обиди и трауми со броење денови. Најтешко е она кога веќе се обидуваш и не ти е до секс, туку само помислата на дете правење. Опседнатост кога очекуваш циклус, на секое трчаш во тоалет. Оффффффф. И така неколку месеци трескање од земја, значи без никаква дијагноза јас се уништував и самата себе и околината. Без проблем, јас си правев проблем.После еден настан како да добив некоја сила и освестување. како да се разбудив од кошмар. Сеуште не бев тотално опоравена, ама се оправив.
Инаку многу верувам во сонови. Тој месец ( после 7 месеци обиди) сонував еден сон и бев убедена дека ќе останам трудна. Доаѓа денот за добивање поручек после работа седиме дома и ми протекува нешто кафеаво ( инаку имам редовен циклус). И така почнувам да плачам од 18часот, до ноќта до 23. И не зошто добив туку што и соновите ми откажаа љубов. Мм кутриот седи до мене и пушта по некоја солза.. нема зборови. Сабајлето се будам за на работа, немам ништо. Цел ден на работа го поминав во тоалет. Се исплашив дека имам некое пореметување, зошто циклусот никогаш не ми доцнел. и другиот ден немав ништо. Вечерта мм беше излезен а јас отидов и купив тест. Сабајлето уште во 6 станав , не можев да спијам и го направив тестот. Како да ви опишам - моментот што со месеци го замислував се оствари. Двете цртки. Трчам во спална легнувам до мм и се тресам и плачам. А зошто многу често тоа го правев- ми вика добро бе пак ли плачење, не можам веќе. Кога му кажав дека сум трудна .... аххххх аххххх.
Е тогаш мм навистина ме чуваше, не дека јас којзнае што барав ама ја имаше научено лекцијата од претходниот пат.. После 9 месеци се роди нашето дете. Мм ми вика кога ми го донесоа во болница одма по пораѓајот 15 мин. не можев да зборам од среќа и возбуда. Сега откако дете имаме и расте, се повеќе и повеќе сум свесна за среќата во мојот живот и постоењето.
Сега гледам реклама за зголемување на наталитетот - а ние немаме услови во болниците за основни испитувања, а не па за нешто покомплицирано.
Мислам дека нема пар во земјава кој не се соочил со некој проблем при зачнување, за жал. Стана нормално да имаш еден па и два спонтани во почетокот на бременоста, со објаснување од докторите дека е нормално и дека нема што да се прави освен пауза и основни испитувања, за жал.
Се лутам на коментарите на луѓето кои на 30 години ми кажуваат дека деца треба да правиме, ко да не знаеме ние. Се лутам на луѓето што немаат осет со коментарите ајде, што чекате и чекаат да се отвориш и да им ја кажеш маката.
Не верувам дека постои трудна жена која намерно сака да натажи друга жена истакнувајќи го мешето. Ако има таква Господ нека суди. Кога останав трудна не можев да и се јавам на пријателката која во исто време се обидуваше и уште не е трудна.Знам како ми беше мене кога ќе видев трудница. После случајно се видовме и беше пресреќна за мене.
И на крајот сега кога имам дете уште повеќе знам колку им е тешко на тие што немаат деца. Само ќе кажам на сите што си сакаат деца Господ да им даде.

 

Лајковите се за поддршка, солзи пуштив читајќи.. Нашата борба беше релативно кратка, една година, ама сочувствувам со сите. Сите ќе сте мајки, сигурна сум во тоа, од срце посакувам што побрзо среќен крај на приказните.

 

Nasata prikazna pocnuva otkako se vencavme vece godina dena nema nisto od naseto bebe. Maskoto ego kako i na sekoj maz veli do tebe e odi proverise kaj mene se ok. I eden den slucajno vidov na gruper eden vaucer za dvajca vo newborn i se dog. Da odime da se proverivme. Odma jas na eho i doktorkata mi kazuva deka sum bremena nemate pojma kolku bev radosna se javiv odma doma da ima kazam na site a soprugot velese mene ne mi se veryva se dodeka ne vidav dve crtki na test. I sokot sledyvase utre denta koga mi se javija da mi kazat za sekoj slucaj da provaram preku mokraca dali sum bremena. I koga mi kazaa za toa znaev deka ne sum. Bev proveriv i vo pravo bev i koga mi go pratija rezultatot od soprugot se razocarav no ne mu kazav na nego za sto se rab. Otidovme vo newborn i ni kazaa AZOOSPERMIJA . Koga ni objasnija se mojot soprug ne mozese da izleze od bolnicata kako vlegovme vo avtomobil do doma i toj i jas ne prekinavme da placeme. Nz kade se naogavme. Toj imase varikocela i na toa pravevme operacija i mislevme deka ke se podobri no sega gi zemavme rezultatitr i pak isto. Toa se bese pred 2 g za ovie dve god samo edna ubava rab mi se sluci samo toa sto stanav teta . Toa e nesto ne opislivo ja drzam vo race i si mislam koga ednas jas ke drzam vakvo malo vo race da kazam deka e moe . Ja sakam kako da e moja nemozam da zamislam den da ne ja vidam iako mi izbega i taa od mk. Toa mi bese uste pogolem sok. E sega koga se porodi sestra mi site aj ti si postara sto cekas ne ste maldi i vie da drzite vo race, ti da ne si bremena zdebelena si , brej ti uste ne ostana bremena sto cekas i red dr rab. Da znaete samo kolku boli koga nekoj ke vi kaze takvi rab. Vo tie dve god. Se losi rab. Ni se slucuvaa da ne pisuvam mnogu ke zafati. E sega samo ni fali da pravime biopsija mi e strav da pravime od pusti strav sto ke ni kazat. Ako saka nekoj neka ni pise sto kako da pravime . Sega se mislime za biopsija kade da ja pravjme.pozz

 

inaku da napomenam na prvata histeroskopija dr jadranka sto mi ja pravese pritisokot mi bese odvaj 90 so 60 uste pred da pocne ne trebalo ni da pocnuvat so nea dodeka ne go pokacat a oni pocnaa i uste poveke pocna da paga sega otidov so pritisok 120 so 80 na histeroskopija iako pijam bromergon

 

Ме расплакаа првите 2,3 приказни, другите ги оставам за утре за читање. Не сум мајка, сеуште сум млада. Оваа е најтешка борба во животот, ниту болест не е поболна од вакво нешто, но НИКОГАШ не треба да се ГУБИ НАДЕЖ. Чичко ми и стрина ми дуро после 15 години добија детенце, НИКОГАШ НЕ СЕ ОТКАЖУВАЈТЕ. Гушки , сите во најбрзо време да си добиете бебенца, на секого дава бог, само што на некои порано на некои подоцна, НЕ ГУБЕТЕ НАДЕЖ.

 

Знам дека еден ден ќе имам мое,биолошко дете толку цврсто знам колку што црвсто незнам кога ќе биде тоа дали кога ке имам 36, 40, 46 можеби крајот на менопаузата незнам. Незнам кога комплетно ќе се опуштам како што пишуваат сите долго што чекале и велат еј баш тој месец еден однос имавме не мислевме за дете правење и бидна,останавме трудни. Незнам кога психички ќе се опуштам до тој степен да ми е гајле за сите неправди кои ме вадат од колосек и да дозволам да не ме потресуваат до таа мера да моето тело мисли живее во нападна и стресна ситуација и не функционира како треба уствари не овулира.
А резерви на јајце клетки си имам многу,себично си ги чувам за не едно,две дал Господ три мили,мали да трчкаат и прават хаос по дома. Зошто што ми вреди се што ползувам кога немам на кој да му дозволувам да го ползува и уште повеќе да му се радува на тоа од мене. Инаку не сум некоја затрескана.шекната по деца. Но уште од тинејџ периодот забележав колку и срце да ми е скршено ако добијам пониска оцена од таа што ја заслужувам-неправда и кога и да ми направеле сплетки другарките или симпатијата/дечкото ми раскинал-пак неправда и ми се наоблачувало лицето магично ми се расположувала и уште ми се расположува душата на бебешка насмевка. А незнам каква мајка ќе бидам, ќе ме биде ли или не? Ќе знам да го наранам,повијам,избањам како треба или не? Но сакам да добијам прилика да научам.
Инаку поради немање овулација ме ставија на хормонална терапија кломифен со естрофем и ме следеа на Гак, Хсг ми правеше Д-р Владимир додека беше на Гак-одличен доктор. Потоа продолжив кај Д-р Тања Њуборн и рече вопшто не требало да се дава ваква терапија кај мене дека има други лекови со подобар ефект. Бев и кај Д-р Бранка како ендокринолог да ми каже добра терапија ми препорача главно да намалам вишок килажа и да пијам глукофаж и спиринолактон. Пијам лекови како бомбони онака иако потсвесно знам дека нит ми требаат нит некогаш ќе ми помогнат да станам мајка. Мојата опуштена психа и Божјата милост ќе ме доведат таму каде што треба да бидам.
Прочитав убави приказни, со длабоки емоции, не случајно. Ви се восхитувам и посакувам сите да се израдуваат со тоа што од се срце си го посакуваат.

 

Ista sudbina srcka.Na brat mi devojkata ostana bremena i sega si imam prekrasna vnukicka.Tetina princeza.Iako ista sudbina ko tvojata vo stranstvo se.Sega za praznicite dojdoa ja krstivme.Cuvstvoto e nezamenlivo.Tolku malo dušice tolku milo.Tolkava ljubov vo život nemam oseteno.I se mislev kako ke bide koga ke go imam moeto malo sonce?!Site bevme presrekni.10god se cekase bebe vo semejstvoto.Konecno moite stanaa baBa i dedo. Koga si zaminaa brat mi,ostanavme site skrseni.Mirisot na dusata moja mala uste go osekam i postojano placam.Pretesko e

 

Off ke bidam ama ... Bravo za ovaa inicijativa . Se nadevam deka ke ima na krajot uspeshno zavrsheni prikazni , so srekjen kraj
Izborete se zeni ! Tezok e toj pat , ama vie ste SILNI i ke se borite do posleden zdiv ! Gospod e na vasha strana !

 

Мал апдејт, собрав 20 приказни до сега. Тоа е супер за само неколку дена, но од друга страна, уште сме далеку од целта па навалете со приказни. Не знам дали повремено да споделувам од другите собрани за да ве мотивирам ама па не сакам да ги исчитате сега сите. Како и да е, имаме недостаток од позитивни, па ајде кој има приказна со среќен крај нека споделува. Чисто од оваа перспектива бидејќи ги собирам сите во еден документ, најмоќно звучат тие што се фокусирани на психолошките моменти. Не мора дури ни детално да се објаснува каде све сте биле што сте испитувале и така натаму, доволно е само за клучните настани и емоциите да се пишува.

Ајде еве сепак ќе ви споделам една Предупредување: тажна е.


Драг синко

Не знам зошто ми требаше толку долго време, можеби од шокот, од болката, од скршеноста, од тагата... но во првиот месец откако насилно те извадија од мојата утроба затоа што твоето срценце не биеше, не размислував за ништо друго, освен тоа дека те немаше веќе. Очајно сакав да си уште во мене, да те носам во моето тело, да ти пуштам класична музика од малото Bluetooh звучниче што го купив специјално за тебе во првите недели од бременоста и го ставав до стомакот за да ја слушаш таа убава, смирувачка музика. Очајно сакав да живееш во мене следните девет месеци, а татко ти да продолжи да ме разгалува како што ме разгалуваше од моментот кога ги најде бебешките чорапчиња, бебешката Batman маичка и позитивниот тест што ги оставив на неговата перница. Очајно сакав да ти го чујам срценцето и девет недели живеев за тој момент, го броев секој ден, ги пречкртував на календар. Очајно сакав да можам да го избришам моментот кога се разбудив во болницата, знаејќи дека тие проклетници те зедоа од мене. Болката ме удираше силно и ненадејно во различни моменти од денот, ќе се свиткав во половината, држејќи го празниот стомак и ќе зарикав на глас, „Мамее, пиле мое, зошто ме остави?“

Ти одбрав и име. Уште беше премногу рано за да се одреди полот, уште ти го немавме слушнато ни срцебиењето, но јас знам дека беше машко – го чувствувам тоа во душата, ти беше моето синче. Ти беше мојот Исак, дар од Бога, како дарот на Авраам и Сара, кога веќе почнаа да губат секаква надеж. Ти беше мојот бејби Исак.

Но ја знаеме сите приказната за Исак. Господ дава, Господ зема. Му го даде Исак на Авраама, а потоа го стави на тест, да му ја провери вербата и посветеноста и лојалноста. Му рече Господ, Аврааме, ќе го земеш твојот единец и ќе го принесеш како жртва. И Авраам не се поколеба, со верба во Бога до последен момент, го однесе Исак на планината да го жртвува. Само што Господ во таа приказна му се смилува на Авраам и кога неговата верба излезе силна и испитана, Господ го поштеди неговото чедо Исак.

Мојот Исак, мојата жртва, моето јагне, не беше поштедено. Можеби мојата верба беше ставена на тест и се покажа како недоволно силна. Можеби погрешив некаде.

Како и да е, како што реков, не знам зошто, но во првиот месец немав помислено на ништо друго, освен на тоа дека те немаше веќе... И тогаш, одеднаш, ми дојде мисла во главата: А чекај, ако го нема тука, тогаш каде е сега? Дали тоа што немаше срцева акција значи дека моето бебе воопшто не постоеше? Или сепак замина горе на небото?

И одеднаш ме фати паника. Што ако моето бебе е горе, само, без мене, без мајка, без татко? Фала Му на Бога, сите други од нашето семејство се живи, освен една баба и еден дедо, со кого е моето дете горе?! Со кого е?? Дали е само? Мило, само ли си?

Овие мисли ме мачеа со денови. Не можев да земам душа.

На крајот сфатив, Моето синче не е само. Моето дете е горе, кај Нашиот татко, најмилостивиот од сите, најдобриот родител од сите. Само Тој знае зошто дозволи да биде вака и зошто моето пиле прерано отиде таму горе кај ангелите, но верувам во Неговата промисла и најдов малку мир во душата кога го сфатив ова. Моето чедо е со својот небесен татко. Тој ќе го чува, Тој ќе внимава на него додека ние не сме таму. И моето синче исто така не е само затоа што со него со стотици илјади други мали ангелчиња како него, прерано земени од утробите на нивните мајки.

Чувај ги Боже нашите англечиња! Не тагувај, мил синко, по мене; ќе дојде ден кога повторно ќе се сретнеме, а и покрај тоа што никогаш не успеав да те видам, јас ќе те познаам меѓу милиони оти ти ми беше првото, дел од мене, дел од моето срце, моето незаборавно.

 

Извинете што ќе бидам надвор од темата, но тука прочитав навстина тажни приказни. Моја многу блиска личност помина низ ова кое и вие го поминувате за жал. Поради одреден проблем не можеше да го износи плодот 9 месеци и изгуби 3 бебиња последното го роди во 6ти месец и наместо да се радува на своето дете си го испрати кај ангелите, Со силна волја, љубов и поддршка од сите последниот четврт пат на свет донесе живо и здраво дете кое сега никој не може да го скроти, Со оваа приказна сакам да ви порачам на сите да се борите како лавици и никогаш да на губите надеж. Ви посакувам господ на сите да ви го даде она што најмногу го посакувате и многу ве сакам

 

Ја добив и првата машка приказна на мејл! Прекрасна И со среќен крај

 

Eve ja prikaznata na mojot soprug.go naterav da napise na parce hartija
Мила моја., ме тераш да напишам што очекувам од животот,какви планови и соништа имам,за што копнеам. Тешко е тоа на 60год да го сториш.Не знам имам ли воопшто право да го молам Бог да ме стори родител, неодамна ми те прати тебе, да не му барам премногу?! Кога се запознавме ти 38, јас 58, одма знаев дека тоа е тоа што чекав толку год.Од 20 год се спремав за тебе, за кога ке те сретнам да имаш СЕ. Завршив фак, почнав еден бизнис,па друг, па трет...направив и 2 куки и базен ти направив ДА ИМАШ СЕ кога ке дојдеш. Ноооо многу те чекав....ама дојде како гром од ведро небо. Не ми требаше повеке од 40 дена да знам дека ти си таа. Се зедовме, без свадба што никогаш нема да си опростам( ама ти не сакаше) нели?! За два месеци ти беше роденден и ти кажав да ми го побараш и невозможното би ти го купил. Ми побара СПЕРМОГРАМ. Ми рече сакам да ти родам син. Ми ја прободе душата.... Како да ти кажам дека се плашам, дека сум размислувал и јас на таа тема за СИНОТ,ама ми е страв... По 3 непроспиени ноќи отидовме на испитување. Ми го дадоа тоа шишенцето и влегов во таа собата. Знаеш дека не можев да оставам семе, дојде и ти ми помогна... Сега идат вековните 4 часа за резултат. дур чекавме пиев виски,едно две,три.... Ми рече: каков и да е резултатот заедно сме во ова до крај,не плаши се. Те читав оти си мислеше дека нема да е добар,ама те читав и оти тоа ништо нема да промени. Кога докторот го прочита резултатот рече :Па ти бре човече можеш да ја оплодиш цела твоја општина од 40.000ж. Еее ми падна камен од душа. Ти го дадов невозможниот подарок. ти не се прегледа зш беше на.крај од циклус и закажавме преглед за тебе следниот месец. Пресрекни си отидовне дома.Куферите и на пљтување.Оставив работата на брат ми и заминавме да ја прославиме "мојата машкост". По 15 дена си дојдивме полни со љубов,самодоверба,срекни,презаљубени. Кога ми идеш на работа дотерана во црвен фустан и со подарок ЧАСОВНИК. Ми рече за во колекцијата.Колку е внимателна жена ми- си реков.Пресрекен го отварам и што да видаммм ДВЕ ЦРТКИ. Почнав да дткам.Пола саат молчев и те гледав во тој прекрасен тесен фустан.Нема да те собира уште долго - си мислев... ми сипа виски и ми пееше. Плакав и се смеев..За 3 дена на доктор.Тоа бета ха ли како се вика 60. Не разбирам.др вика мало е да почекаме некој ден па пак преглед. После 4 дена вика не го гледам у матка, почна да се поти таа, ти се тресеш, јас плакам. Ни вика докторката одма скопје.Ми велиш -направи нешто,кажи и да го премести у матка,понуди и пари, кука и дади се што треба само да го стави на место. Ама и ти знаеше дека тука пари не се потребни....со брза помош те однесов систина.Не пратија Гак, не убедија дека со лекови е подобро.7 дена таму ми се видоа вечност.Не жалев за бебето искрено,не го ни сакав тогаш, те гледав и знаев колку те боли и физички и психички, а јас не можев ништо.Се ке дадев само да не ти ја гледам таа болка во очите. Тешко се исчисти,секој ден му благодарев на бога што си жива. 5 месеци пауза кажаа.и се пазевме. Ти во депресија,не секаш на никакив др да одиш,јас не те приморував.Само ти да си добра и да.ме сакаш...Кога по 6 месеца ми идеш на работа со зелен фустан, нова фризура и пак подарок,ама сега пенкало.Без да го отворам знаев..ама и знаев дека и овај пат нема да биде у матка...и затоа плачев од старт,ама не плачев по синот,пкачев за тебе, за моето СЕ, плачев за твоите болки и се молев сега јас да ги трпам..Може ке успееме овој пат-ми рече ти..Ама јас знаев дека нема.Ти зедов пижами и право Гак.Во право бев.Овој пат мина полесно ти (ако има полесно и понеболно во ова). За чудо овојпат од болница излезе поведра.Ми рече одиме следниот месеџ да се испитам. Ти реков- одиме,ама само за твоето здравје да видиме,не сакам дете по секоја цена,ти си ми најбитна.Ако даде бог вечно ке му благодарам,ама ти си најбитната....иИ така тргнавне со испитувања...Горе доле се во ред,ама јајници воспалени,сраснати,високо поставени, матка многу ниска...Би предложија Ивф... за 5 мес го направивме.Само еден фоликул од толкуу хормони.издржа пункција без анестезија машки,а јас и тогаш плачев...овој пат не се нешто надевавме и двајцата... тестот негативен..си рековме ке одиме пак.Се додека не успееме ке одиме.Ако треба ке го нацртам ама ке ти родам -ми рече.После тестот доби и се спремавме и заминавме на 5 дневно патување.Темата бебе не ја ни чепнавме.Водевме љубов ден по циклусот. Се пазев.Толку те сакам а веке се плашам да те љубам.Се вративме полни со позитива,со среќа, со надеж за подобро утре.. Замина на два дена кај тоите на гости..два дена,два века...по некој ден ми идеш у канцеларија ама овој пат облечена во црн фустан и без подарок.не идеш никогаш за џабе-се преплашив.ама немаше подарок - се подсмирив на миг..ама гледам носиш ташна,ама не од тие за во град-поголема..ме напушта-прво помислив.каде згрешив?! зар љубовта запре?!што ке мправам јас без неа?!милион???? во секунда. Чекав нешто да кажеш,а ти молчиш и ме гледаш со поглед полн љубов, очи полни солзи,а не паѓаат... Одиме пак Скопје,пак истата работа -ми рече...Епа не можев веке,господе земи ме, урлав, кршев,молев,плакав...Ми се слоши,паднав на под.дошла брза помош, притисокот 220 со 180. На болница веднаш.Сакаа да лежам,не прифакам,како ке оди моето СЕ без мене- си велам.А ти -лежи овде јас кје одам сама знам веќе се и за 6дена ке дојам.Немој и за тебе да се нервирам-ми велиш..Како да ја оставам,нема шанси-си викам.да ми се поарни малку само и ке одиме.Притисокот не паѓаше никако.Ми вклучија еден куп инфузии..Сум заспал.. Ти кутрата со брат ти за Скопје,а снаа ти си ја пратила кај мене во болница. Станав тенема.Снаа ти ме убедува дека ке бидеш добро,само да лежам,микажува оти си добра ама ке лежиш,да се чека можело овој пат да се симне плодот у матка,го немало у јајник, у тубата бил..и не можам љубов моја веке да ги пишувам тие 7 дена како пројдоа, де надеж,де разочарување... не сакав веќе никакво дете,те сакав тебе покрај мене во пижами и без фризура. на крстко- НЕ успеа и овај пат. Сега си дома покрај мене,те гушкам секое утро ти носсм појадок и кафе во кревет,те милувам и ти се радувам,ама ти не ме погледнуваш..Зарем не ме сакаш како порано,зарем може оваа љубов да замре,мислиш ли дека немањето дете ке ми ја намали љубовта према тебе..НИКОГАШ. Напротив -ПОЕКЕ ТЕ САКАМ,зошто ти си женаЛАВ. Ги искинав и црвениот и зелениот и црниот фустан.Сега ке станеш, ќе се спремаш, ќе одбереш држава каде сакаш да те однесам да ти купам подарок.ке ти купам БЕЛ ФУСТАН и сигурен сум дека еден ден ќе ми се појавиш со него у канцеларија, ама без подарок и ке ми речеш ЉУБОВ МОЈА УСПЕАВМЕ...Ајас до тој ден се повеќе и повеќе ќе те сакам

 

Ме расплака Како напишал...
Ќе ја средам и коригирам само, одлична ќе биде, сигурна сум дека ќе допре до многу луѓе.

 

I jas plakam veke 5 dena na sekoe citanje...Maz na 60 god poln so ljubov,neznost i razbiranje.Na nikoj ne mu ja posakuvam mojata sudbina na relacija -bebe, ama na Sekoj mu posakuvam maz kako mojot.ne veruvav deka tolkava razlika vo god moze da mi pruzi vakva sreka...kako i da e popravi sto mislis., pa se nadevam deka i mojava kje ima sreken kraj...utre zaminuvame na odmor i kje si go kupam najubaviot bel fustan....i nema da placam- TOA MU GO VETIV..

 

Vo pravo e maz ti,ti si zena lav !!Tesko e niz sto pominuvas,no tamu nekade ima nesto dobro i za vas.Gospod ednas ti pomognal da sretnes tolky dobar i vnimatelen maz,a i sega ke vi pomogne da se ostvarite kako roditeli.Gospod pomaga koga najmalku ocekuvate!! Od se srce vi posakuvam da uspeete i od odmor da se vratis so bel fustan i so 2 zar crveni linii koi po nekoe vreme ke prerasnat vo mil glas koj ke ve vika "mamo " i "tato".
A dotogas,uzivajte !!!

 

Gospod e golem,i jas dodeka da rodam na soprugot braceda nikogas ne ne pokani na rodenden za decata vo igroteka,pa koga ostanav bremena duri i mi rece e sega konecno ke mozite da dojdite,iskreno ne zasluzi ama ajde da ne se karam.