време има за се доколку се сака да се најде и се испланира убаво.., а за финансиската состојба ...тоа е тоа , кај многумина е така не сите единствени
нема никој по осамен од мене,ама за жал касно сванав јас се чуствувам како да сум сама на светот без никој да ме сака и смета за жива, јас сум само еден изгубен случај
Немојте да бидете осамени цури во душата тоа ќе ве советувам јас. Ја мислев дека на женските полесно им е да си најдат дечко отколку ние машките девојка. Ама факт е дека сите се соочуваме со осаменоста сакале да признаеме или не. Најтешка е онаа осаменост кога сте меѓу луѓе, а сепак сте сами. Знајте дека све тоа е една фаза која ќе помине. Додека трае ви се чини како вечност, ама кога ќе помине и ќе си го најдете партнерот од соништата, ќе забравите на сите моменти кога сте биле осамени и сте мислеле дека така ќе останете засекогаш. Бидете поведри и понасмеани. Не дозволувајте осаменоста да ве уништи. Работете на себе и на тоа да имате подобро утро. Вложувајте во себе како личност за да имате поголема вредност. И не ја барајте љубовта на сила, едноставно препуштете се на спонтаноста и знајте дека еден ден ќе го најдете тоа што го барате. Се надевам колку толку ви внесов позитивен бран размислување. Јас можам да усреќам било која женска и да ја исполнам до максимум (if you know what I mean). Се надевам има повеќе машки како мене. Шала на страна, don't lose faith girls. Еве јас да завршам со факултетот во јуни па ќе седам поактивно на форумов во обид да си ја најдам сродната душа преку интернет.
se naogam vo ista situacija i iskreno mn se plasam,nz so da pravam od negova strana se e prefektno jas sum taa so se nesto mi fali
Се чуствувам монотоно последниов период, како да не сум истата, се нешто ми фали но и јас незнам што, навистина незнам.. На моменти ми доаѓа да прекинам се, но се плашам од осаменост, моите чуства спрема него не се оладени но се плашам дека можеби ќе се оладат.. Тешко ми е да донесам одлука, како и секогаш.. несакам подоцна да се каам..
Која иронија на фб и во реалн живот познаници колку сакаш...но никаде вистински пријател. Имам 2 блиски другарки, но со тек на време, после средно како поминува времето, се поретко и поретко се гледаме. Да не речам на родендени, и чат пат некое кафе. Секој на различна страна, 3те сме на раз фах. И се се сведува на мсн скајп комуникација,не е тоа тоа...
Ех осаменоста е страшна работа...Но досега како за некое чудо не сум се осамено почуствувала Во друштво секогаш се имаме,најдеме некој начин како да се забавуваме и да ја победиме монотонијата,да ви кажам една реченица мајка ми секогаш ми велеше дека,,Дечко и другар можеш да најдеш и по пат и до пат,но не знаеш на како ве наидеш''.Па и верувајте дека е така,но страв ме фаќа од тоа што го слушам од неа,сте помислиле ли колку било порано поубаво,друштво,парови....Наместо да седат на фб и еве сега како јас на фемина ситеее надвор,сите заедни,едни до други,лето,зима,заедно а ниеее?????Што е со нас бре луѓе само ќе се пуштиме на ова чудото интернет ќе си пишуваме по 5-6 часа и ќе ни текне ај да излеземе на кафе 1 час Но тоа ни го дарува општеството..тоа е. А за сите девојки кои се пожалија дека се осамени,дека се плашат од осаменост нека го прочитаат ова да видат колку сме сите жални кога се има желба за друштво и забавен живот ќе се најде тоa,ако верувате,ќе најдете и дечко тоа е многу лесен проблем,но подобро уживајте во осаменост бирајќи си кој ви се допаѓа отколку да си го ,,збогатувате искуството'' со секакви типчиња. Не гледам причина за паника затоа што секој живот го гледам како причина за ЖИВОТ...а животот е голем збор другарувајте со себе но не ја чуствувајте осаменост,има време за тоа
имам една цура со која се мував само еднаш. но си се слушаме на телефон и доста добро ни оди муабетот.и дамата ми рече дека имала некоја врска до пред кратко време и дека и е измешано се низ глава не сакала да ме повреди....и такви ствари се уште и било тазе раскинувањето , исто така ми вика: зашто убавите работи ми се случуваат кога не сум јас како што треба со мислите ....и сега не знаела што да прави не сакала да ме повреди ...и се ми вика не знам , не знам... и јас на тоа и реков дека пд тоа не знам , сфаќам ни НЕ ниту пак ДА и она ќути... хелп што да правам како да постапам ? поздрав дами
Почекај уште малку, ако ти се чека. Не ја напнувај, не ја прашувај постојано што сака, што не сака. Свати ја не и е лесно и на неа, излегла енос од друга врска. Почекај ја уште малку, прави секој ден да се заљубува во тебе се повеќе и повеќе и кога мислиш дека ќе е вистинско време прашај ја и ако не знае пак, остави ја.
Секој е осамен на моменти..едноставно има такви ситуации кога ти е потребен мир...едноставно простор и дури да си со луѓе опкружен ти молчиш...ми се дешава и ова мене понекогаш..Се разбира(барем на повеќето се дешава)...но сепак јас мразам луѓе кои траат..едноставно не можеш да допреш до нив...Се плашат да не ги повреди тоа...
Здраво..се зачленив на форумот со цел да се олеснам тука..да си кажам што ме мачи бидејќи немав каде на друго место да се изјаснам...едноставно немам никој.. сама сум на цел свет..студирам во друг град..таму немам ниту една другарка..на факултет со никој не се дружам .. едноставно чуствувам дека сите ме одбегунуваат..никој не ме сака..незнам зошто е тоа така..не ми се оди ни на факулетет заради тоа..сама одам.сама се враќам .. не можам да издржам повеќе...дури не ми се живее..знам ќе речите има и полоши работи .. но ова е многу тешко..имам голем недостиг на љубов..ни од моите родители не сум ја почуствувала..мн ми е тешко..сето ова го пишам со солзи во очите..незнам што да правам повеќе...20 години сум а немам ни дечко...се трудам да најдам некој кој ке ме сака да го задржам но неможам едноставно не ми успева...пред некој ден имав средба со еден што се запознав на фб .. но неговиот карактер беше никаков..јас се надевав на врска на нешто повеќе, но тој бил само за забава само за дружење не сакал да се врзува сеуште..изгубив надеж за се ..не ни се трудам да најдам повеќе дечко..знам дека нема никогаш..а толку многу ми е потребно да имам некој што ке ме сака и почитува...веќе долго време се трудам барам некого но не ми успева..и готово веќе се откажувам не ни барам повеќе.. незнам ни што ќе правам со факултетот..не ми се оде воопшто само заради тоа што многу лошо се чуствувам ко ќе сум на факултет..ги гледам сите се дружат..секој си има некој за дружење..а јас едноставно немам кај да одам немам со кој .. неможам да издржам повеќе..чуствувам дека не вреди да живеам кога никој не ме сака и забележува..никој не ми посветува внимание и љубов
Не се откажувај во животот од ништо,посебно не од факултетот.Со него ке си ја оствариш желбата која што си ја имала уште одамна за својата работа.Пријателите ќе ги стекнеш со време и јас сум може 1 година средна и неможам да те делам многу совети но знам како е кога ке отидеш со средина каде што не познаваш никој,така бев и јас првата ден.Мислев дека никој нема да ме дружи пошто сите од класот се знаеа меѓусебно со некој освен јас.ии да,решив ја да го направам првиот чекор и да прозборам со некој од соучениците па така така полека се зближив со нив и сега си живеам добро иако не е поминат уште 1 месец.Не чекај секогаш некој друг да го направи првиот чекор оди ти запознај се со некој и ќе видиш ке се спријателиш.Љубота од родителите...многу ја има што не можат да ја осетат па ни јас не ја осекам премногу но и тоа го поминувам,си викам дека јас ке се однесувам многу подобро кон моите деца,а и дека на родителите не им е лесно и они си имаат свои проблеми.Љубов,партнер и тоа ќе биде не се грижи се со времето.Можеби не денес не утре но ке видиш ке се појави некој во твојот живот и тоа кога нема да очекуваш.Понекогаш или пак секогаш кога ги сакаме работите премногу веднаш не ги добиваме а кога ке се откажеме од нив барем помалку и ќе оладиме од тоа е тогаш доаѓа тоа што сме го сакале долго време.Се ке се среди немој да се грижиш
Потполно те разбирам во каква ситуација си затоа што пред многу години кога започнував и јас на факултет се наоѓав во истат ситуација,не бев прифатена од никој сите ме одбегнуваа и се чувствував отфрлена и осамена.Но по долги години отккао го променив градот на студирање фала му на Бога запознав прекрасни колешки и до ден денес комуницирам со нив иако сме од различни градови. Мој совет ти е не очајувај и не се предавај, не дозволувај ваквата ситуација која на тебе ти изгледа беизлезна да влијае на твоите резултати на факултет затоа што знам дека и тоа се случува кога не ти погодена околината ништо не ти е по волја туку напротив сконцентрирај се на факултетот,потруди се да се зближиш со некои колешки кои ти изгледаат поскромни, потопли и другарски настроени некои слични на тебе,доволно е да почнеш најобичен разговор околу потребни материјали,начин на испитување,па прашај акде излегуваат или биди похрабра и предложи да пиете кафе по завршување на предавањата сигурно некои колеги би прифатиле. Ако си сместена во студентски или живееш со цимерки започни разговор и ќе се зближите од нив сегоаш излегува најдобар пријател.Кога е дечко во прашање не грижи се ќе дојде и тоа во вистинско време со вистинска личностка за забава туку ќе те сака и ќе те почитува едноставно ќе биде горд на тоа што те има,само таков вреди да го имаш покрај себе .Ако се впуштиш во врски за забава ако се врзуваш емотивно со личности може ќе бидеш повредена кога чувствата ќе бидат еднострани,Но затоа започни зближувај со твоите колешки или другарки од средно училиште ,излегувај дружи се и ќе се најде вистинска личност за тебе. За добрите работи понекогаш вреди да се чека да се случат.Тоа што со родителите не си во добри односи не се грижи во иста ситуација сум и јас. Почитувај ги од што навистина мораш,избегнувај кавги,својот мир пронајди си го својата соба, со брат/сестра доколку ги имаш и најважно не се предавај на овој начин преку овие искушенија ќе станеш подобра,борбена личност ако успееш ова да го пребродиш па макар и сама. Не се предавај потсети се на твоите цели, читај книги кога ќе ти се завртат црни мисли на тој начин ќе ги оттргнеш и ќе се релаксираш, пушти си музика па дури јас би ти препорачала да си земеш домашно милениче куче/маче и верувај ќе се намали чувството на осаменост, барем тоа ќе ти се радува а и ти нему. Поздрав и секое добро се надевам успеав малку да ти дадам надеж преку советиве и да те разведрам.
Фала ви многу за советите..со солзи ги прочитав..увидов дека сеуште постојат луѓе кои можат да ти поделат по некој совет и да се обидат да ти помогнат, го ценам тоа..отсекогаш сум чекала да дојде вистинскиот дечко кој што ќе ме сака и почитува но никако да дојде...не можам повеќе да чекам..потребна ми е љубов и внимание...и пред тоа си викав дека ќе почекам па ќе се појави некој што ќе ме прави среќна но никако да дојде тоа и ете сеуште чекам чекам и никако да дочекам.. а за другарки на факултет..се трудам да се здружам некако да се упикнам ама и тоа тешко ми оди.. .. и моите дома цело време се караат...цело време има кавги..за внимание слабо ми го посветуваат..и затоа од секој агол се чуствувам отфрлена.. ...знам дека е лошо но многу пати сум помислувала и на самоубиство..помислувам дека не вреди да живеам .. не сум потребна на населението и така ништо не придонесувам и никој не ме забележува..
Ајде здраво Вака да си зборниме. И јас сум 20 годишна. И да имаш пријатели и другари можно е да се чувствуваш осамена! Јас имав 5-6 другарки и сите ми заминаа во други градови па и држави на факултет. Имам дечко да и имам други другарки и другари со кои одам на факултет и се дружам. Ама верувај има денови кога се чувствувам тотално осамено! И јас не сум имала љубов од родителите. Често мислам заради тоа осаменоста ми е дел од карактерот. Но, поентата ми е дека понекогаш и да си меѓу 1000 луѓе можно е пак да си осамен! Во тебе лежи одговорот. Незнам каде си во кој град ама оди излези сама. Прошетај, истражувај. Зачлени се во некакво здружение, црвен крст, во библиотека и биди позитивна!!! Самите нови места, и самиот позитивен став ќе резултираат со пријателства и можеби љубов. Не вреди толку рано да се откажуваш од животот... Ако требам слободно пиши Јас ќе ти бидам онлајн пријателка
Знам дека и да имаш пријатели пак може да се чуствуваш понекогаш осамена...ама сепак не е исто со пријатели и без..со дечко и без него..подруго е...ако имаш дечко и пријатели ќе се чуствуваш осамена само понекогаш..но ако немаш никој и ништо..ако никој не те забележува и цени е тогаш е веќе друго...цело твое поминато време ќе ти биде досадно, осамено и монотоно...постојано ке бидеш тажна и несреќна...е тоа е најтешкото...понекогаш излегувам со цел да се развеселам и поминам убаво..но незнам зошто секаде досега кај што сум излегувала сум поминувала неубаво..кога ке излезам со некои..тие не ми посветуваат воопшто внимание ..секој си гледа за себе...се чуствувам сама иако околу мене има и други...
Многу си млада за да очајуваш. Сите сме имале такви периоди кога сакаме друштво, сакаме партнер, ама ги нема и двете работи едноставно. Некогаш коцките сами се редат, а некогаш не. Убаво викаат, излези макар и сама, прошетај, седни некаде на кафе, слатки во некоја слаткарница. Знам дека е досадно да се седи сам, ама ке ги пуштиш мислите на пасење и ќе почувствуваш позитивен ефект.
Лошото е што тука во Македонија доколку излезеш сама ке те направат будала...едноставно такви се македонците одма ке те помислат дека си луда..а и ова не е период..никогаш сум немала љубов...некој кој би ме сакал..од кога се запишав на факултет сум и без другарки..тука немам ниту една другарка со која би можела да излезам.. :/...Благодарам уште еднаш на искрените совети
I jas spagam vo klubot na osameni bez dovolno rpditelska ljubov iako vikaat deka premnogu me Salwar ne go cuvstvuvam toa I tesko mi paga seto toa.... Drugarki imam ni pomalku ni poveke 2 od moja ednata jasno mi kaza ne me zamaraj koa ti e tesko... Decko imam si go sakam najmnogu I on mene ama speak I on nekogas znae da me pritisne so ljubomorata negova.... Tesko e nemozam da se sovzemam neam podrska od roditelite koj ne go sakaat decko mi nejkat ni da go zapoznaat site paarkinzi gi nauciv zaso na 20 godini ne mi dozvoluvaat da idam kaj nego ài nikako od da dojde jas se znam so négocvite ama on so moite ne tesko mi e seto toa koa mi treba sila i podrska za ponatamu jas sum butnata vo tesno mi... Imam bezbtoj zdravstveni problemi megutoa sum bila kako baba moja samo se zali i bara pricina samo da ide po lekari i da ne uci... Tesko mi e sea i so kondilomi si imam rabota ama nikoj toa ne go zasega :/
