Mila golem del od nas sto sme so hipotireoza imame anksiozno depresivni napadi neznam dali imas ispitano antitpo I antitg ako ne ispitaj gi I vit d isto
Gusenje i nemir vo gradite e od anksioznost ali i ako se uplasis od nesto se pojavuva gusenje ili steganje
Zdravo Sandra, jas dolgi godini sum anksiozna , I sega imam poremetuvanje vo ciklus, mi trae po 10 dena, a posledniov pat dobiv ciklus na 14 dena. Ziva se izedov, znam deka mi e od toa sto postojano sum napnata, ama non stop. Jas mislam deka antidepresivite ke pomognat da se smiris a so toa ke ti se stabiliziraat I hormonite. Bas me zacudi ova sto go pisa. Prasaj doktor na koj nacin da se sredat hormoni. Kade pravese ispituvanja za hormonalen status? Ehej kolku pati da znaes bilo taia
,тироидна жлезда.хормоните кои ги лачи тироидната жлезда.Тсх испитував јас пред гофини кога прв пат почувствував анксиозност.И ми беше скоро 6.тогаш пиев некои антидепресиви,не ми текнува кои,откога ми ги сменија ми се намали на 1,5.Така да луѓе не мора да значи дека тсх е причината за појава на анксиозност.Сите хормони се поврзани а погрешната терапија антидепресиви прави тотален хаос на сите хормони.Моментално пијам терапија антидепресиви кои не ми делуваат и ми прават хаос на хормоните.Морам да ги сменам.Сега да отидам да испитам тсх којзнае колкав ќе ми биде.Затоа пред да почнете било какви антидепресиви прво испитајте ја тироидната жлезда.Само тогаш може реално да се види дали анксиозноста е од тироидата. луѓенца, нешто слабо пишувате?!Дај Боже да сме сите добро па да пишуваме на други теми и да се смееме и зезаме.Би сакала некој да ми препорача добар психолог!?Немам пари повеќе,последните ги давам за некои безвезе психолози и едвај го преживувам месецот.
Јас долго време се соочувам со една состојба и пробам да ја ставам под контрола ама во последно време се помалку ми успева. Не знам дали е анксиозност, ама веројатно е па затоа сакам да се олеснам во темава. Ситуацијата најмногу ми се влошува пред добивање, кога сум во ПМС. Постојано имам мисли и страв дека нешто ќе им се случи на моите, на најблиските, а јас нема да сум тука, имам црни мисли дури и за кучето, мислам на тоа дека ќе умрат некој ден и тоа ме доведува до лудило. Плачам, се чувствувам тажно и безпомошно и само се молам да не им се случи нешто. Сега како знам дека ќе се селам во странство оваа ситуација се повеќе ескалира, зошто секако нема да сум тука ни за лошо ни за арно. Се случува да сум среќна сум, расположена и ништо не ми фали и наеднаш некоја мисла ќе ми се уврати во глава и готово. Дури мајка ми или мм да не ми се јават кога им ѕвонам, јас не помислувам дека не гледаат телефон туку дека нешто им се случило и почнувам да паничам. Знам дека е нормално да се грижиме за блиските и да ни е страв од нивна загуба, ама осеќам дека моево не е во граници на нормалата. Мислам дека ова е последица на загубата на луѓе кои ги знам и кои ми биле блиски, на млади години па и сега, загубив другарка, нејзината мајка, другар, и др познајници кои беа млади и полни со живот и ги снема за една секунда. Порано дали не сум била толку свесна не сум согледувала како може да заврши живот, се ми било далечно и нереално, а сега ми е толку опипливо и коренот на оваа моја состојба мислам дека е од таму. Знам дека вие имате состојби кои се многу пострашни и поалармантни, ама мене ова на моменти ме парализира и не знам како да се справам.
Купете си магнезиум со б6 и пијте го одредено време.Ќе ве опушти.Вие имате блага анксиозност поради претрпен стрес,ќе се среди со тек на време.
Zdravo, bi sakala da ve prasam okolu mojata momentalna sostojba I toa sto mi se slucuva. Postojano sum pod nekoi stravovi, strav deka ke umram deka ke mi se sluci nesto, pred izvesno vreme doma naednas mi se slosi, mi se presekoa nozete, pocnav da se gubam mislev bukvalno deka umiram. Napraviv krvna analiza, ekg, sve bese vo red, no eve uste imam vrtoglavici, nozete koga odam kako da ne se moi, muskulite od nozete mi se grcat, neznam sto mi se slucuva, dali e postojan strav I misla ili sosema drugo..
Ме немаше на форумов од декември. Ми се погоди терапијата и бев мирна скоро една година. Го осетив животот , убавината на секојдневито без паники и срцебиења. За се имав решение и ништо не ми беше тешко. Ама се си држев во една нормала. Ниту бев пресрекна ниту тажна. Едноставно смирена и стабилна. Последнава недела се чуствував посебно срекна. И си реков колку ми е убав животов. Со маж ми сме во супер односи , дома убава топла атмосфера со детето. И му реков - многу сум срекна. Откако го кажав тоа почнав да мислам што ако пак ми се врати анксиозноста ? И еве ја тропна на врата. Како се разбудив почна срцето да ми чука силно , ми се укочија рацете , пролив повраќање.... Сакав да прашам - Дали кај некој анксиозниста се јавува и од преголемо чувство на среќа ?
Не анализирај премногу тоа се само емоции осети ги и пушти ги, ако еднаш си поминала низ анкс веќе се ти е познато и знаеш дека после некое време се губи ако не му придаваш важност.
Вчера си седам и оддеднаш како празнина во гртланот да снемувам воздух, потоа тоа помина и почна да ми се повраќа. Дали некој има совет? Дали е ансиозност или некок друг проблем?
