Дали е нормално првите неколку дена од циклусот, ноќе да се препотувам? Сабајлево ми се гади, глава ме боли, плус и бев настината и имам шлајм.
@GirlLove, не знам дали кај тебе е поврзано со циклусот, секој има различни знаци, симптоми и тегоби во врска со тоа. Ама мене вака ми се случуваше некое време, се будев во ниедно време од ноќта и морав да менувам постелнина зашто бев испотена Се загрижив, нормално. На крај испадна дека собата ми е премногу топла и престанав да ја загревам толку пред спиење. Се покривам само со една тенка прекривка. Значи пред да се плашиш, провери да не е некоја ваква банална причина. Мислам дека кај тебе е од настинката, се' тоа ти се собрабо, плус за време на циклус опаѓа имунитетот. Мене па ми е особено тешко во вакви тмурни и ладни денови Без сончева светлина сум за никаде.
Мислиш само ти си што ќе плачеш таму? Знаеш јас колку бев блокирана од анкс и не можев да плачам што кога се расплакав кај него човеков ми рече Е сега почнува лечењето. Не се плаши од тоа. Не е страшно да одиш да кажеш што ти е па и да плачеш. @GirlLove сипаници вадиш со толку облека на тебе па и плус јорган?? Јас ќе се шекнам.
Ти пишав лп. Уште пред некој ден. Инаку еве и сега се препотувам. Од настинот е. Да проверам дали и од АД ми е, од новиот.
Јас денеска се препотувам зашто хормоните ми се на макс треба да добијам. Ти плус си настината, врмево е влажно, не му ја мисли многу.
Јас се препотувам од самата анксиозност некогаш Пред некој ден, на секои три саати бев под туш Кога сум опуштена, кога не сум напната, скроз исчезнува овој проблем. И те како може да е непријатно, посебно зашто се случува пред излегување, важни средби итн. Нормална реакција на телото при стрес. Анксиозноста има мал милион начини да се манифестира и физички, добро си го знаеме тоа сите ние.
Бев кај матичната на контрола, добив иначе 2 ден, многу крварам. И чекав, чекав. Почнав, да се тресам, да ми паѓа шеќерот. Одма се напив пола Лорсилан. И и кажав, вака и вака, ме легнаа, ми дадоа алкохол на памук, благо и ми ги кренаа нозете. Добив боја. Поседив и малку си поплакав. Хаха смешка. И ништо страшно ми вели, ова ти е од шо имаш и многу крвариш, и потењето ти е од тоа. И и велам што да прам вака, ништо ми вели :благо, вода и ќе си велиш ништо не ми е. Зедов сеа сируп и одмарам Ко ќе ми се плаче, плачам, ко ќе ми се смее, се смеам и така. @prominent Женска, јас имам плачено пред колешки на работа, пред моите, пред сестра ми, и најинтересно пред психијатарката и мајка ми, во WC на работа и така. На докторите не му е ништо ново плачењето. То е акумулирани стрес.
За сите кои страдате од ова -АНКСИОЗНОСТА Е СОСТОЈБА НЕ Е БОЛЕСТ !!! Прво ова имајте го на ум.Значи ќе помине. Го поминав,знам тешко е во моментот,знам мислите дека нема излез дека ќе полудите се ќе пропадне во вода до сега што сте го граделе...Но не е така. Најважно од се е да се соочите со ситуацијата во која се наоѓате.Се обраќате на стручно лице-психолог и психијатар,ги спомнувате сите симтоми што ги имате,наведувате ситуации што сте ги прежиевале кои би можеле да влијаат,трауми во детството и започнувате со терапија. Терапија освен со лекови мора да се одвива и со разговор со психолог 4 пати месечно најмалку(според мене) секако они одредуваат како и во кој интензитет. Ваше е да смените некои навики.Едноставно мора да смените нешто кај себе. Физичката активност мене многу ми помогна.Вежбање јога.Пешачење.Гледање комични серии.Слушање убава музика. Престанав да се дружам со луѓе кои се токсични ,кои освен да се жалат и кукаат не прават ништо корисно за себе ниту сакаат да сменат нешто. Престанав да се замарам на работа кој што ќе каже и како ќе се однесува и гледав само како да си ја завршам работата и да си отидам дома. Престанав да пушам цигари. Почнав да легнувам да спијам во нормално време како би станала од спиење во нормално време. Се здебелив-бев премногу слаба 45-46 килограми а веќе 25 години-сега имам 56. Инаку сега откако заврши се поинаку гледам на работите.Среќна сум и задоволна со себе и со тоа што сум го постигнала.Ја засакав работата која ја работам моментално иако додека бев во најјаката анксиозност ја мразев и ми беше монотона и сакав да дадам отказ...не бев задоволна си замислував поинаков исход од мојот труд и макотрпно учење. Не сум повеќе гневна и нерасположена и некако луѓето со својата енергија повеќе не влијаат на мене. Почнав да правам работи за себе.Одам на фризер,Одам на депилација еднаш месечно.Секоја плата си купувам по нешто за себе.Си организирам ефтини екскурзии со сопругот најчесто преку Групер со попуст на купони.Шетам и се дружам само со позитивни луѓе. Си донесов маче да чувам-и животните многу помагаат во борбата со анксиозноста.Набргу ни стана дел од семесјтвото. Така да дечки ,главата горе,трпение и се ќе биде во ред.Ве уверувам во тоа.
здраво веќе од вчера вечерта чуствувам некоја тежина во градите,срцето брзо ми чука,главата ме боли и ми се гади немам апетит,дури и едно време не го осеќав палецот на левата рака ко вкочанет да ми беше, а еве неколку дена сум настината и пијам апчиња на природна база, незнам кој ѓаол ме натера одма на интернет да проверам да побарам шо ми е, на некоја страна симптомите ми се исти ко за анксиозност, а на друга ко за срцев удар и одма уште толку почнав да паничам и уште толку лошо да ми е, а то едно гадно чуство цел ден го осеќав, таман ќе се смирев малце после пак ќе почнеше и така ми помина цел ден во паника и во страв, немам заспиено цела вечер, а страв ми е на доктор да одам си мислам дека ќе ми речат ништо не ти е ќе ти помини а очигледно нешто не е во ред, незнам страв ме фаќа да не е нешто сериозно стегањето во градите цел ден и цела вечер го осеќам, незнам како да си помогнам самата,да се смирам некако
Дали од паника,страв,вознемиреност подсвесно може да осеќам како да имам нешто во грлото, т.е во дишникот , како некоја кнедла , со секое подголтнување осеќам како да имам нешто, како да мњ гребе, стега, гуши...
@prominent женска, мене ми се корне и плаче сега и токму тоа правам. Прели ноќ останав без работа, немам дечко, другарки- која со дечкото, која има работа, која нема. Мајка ми, нешто не е добра со здравјето, цело време време ја носам под мишка за да оди. Јас сум 2 недели болна, кашлам ненормално, не смеам да многу да излегувам надвор. Хаос. И што правам? Плачам и не ми е галје. Се праам за да откажи мојата негатива. Иначе, си гледав вчера цртани, денес ќе читам, ќе вежбам, ќе глеам ракомет.
@GirlLove, кога плачам добивам само главоболки и ништо друго. Мене не ми помага многу плачењето, ако знам дека реалниот проблем останува. Ми помага умствена работа, пишување, сосема да се внесам во некоја задача и тогаш анксиозноста ме напушта на неколку часа. Инаку и јас ќе гледам ракомет после Не сум фан на спорт ама кога нашите играат ме понесува еуфоријата и се чувствувам супер
Се наоѓам во една банална ситуација каде не знам што да правам, ама овие 2 дена имам многу напади и константно се осеќам многу многу лошо. Потребен ми е совет, сериозно, немам од кој да барам, мајка ми ја прашав не знаела што да ми каже. А многу ме напаѓа анксиозноста. Не е за во темава, ептен е општа работа, па ве замолила доколку некоја би можела да ми даде еден мал совет нека ми пише порака.
Знам дека е глупо малку, но јас трчам по дома, има доста видеа на јутуб. Немам орбитрек или статичен велоспед. НЗ колку е здраво да практикувам
https://www.health.harvard.edu/blog...Ec-IzRHE-fqA4ceiWSjn7u0VX6HgLxW3aCE1XYaEbi2hU Почнете да верувате во биохемија ќе ви стане јасно , повеќе од ова што да биди .
