Член сум на групата и морам да забележам дека многу небулози се пишуваат. Сами дијагнози си даваат, прашуваат прашања вон тема... Не ми се допаѓа
Odlicna aktivnost. Vreme pominato pametno. Ubavo iskoristeno toploto vreme. Istovremeno ne mislis na drugi temni raboti i ne si ja macis dusickata. Ova e eden lek protiv stres i napnatost.
И јас не се согладувам дека сме најдобри психотерапевти на самите себе си. Замисли некој има тешка депресија и ти му кажеш стисни заби, избори се сам и утре се убие човекот. Дури ме нервира ова "секој си е сам најдобар терапевт".
Ни групи, ни книги , ни ништо. Се баталив. Колку повеќе читав и се опседнував толку повеќе ја хранев анксиозноста. Психијатар, терапија и си терам. Краток е животов.
Јас би вклучила тука + НИ МОТИВАЦИОНИ ВИДЕА! Психијатар, терапија и што повеќе обврски, дружење со луѓе и време поминато во природа (колку и да звучи клише).
Јас гледам видеа на Youtube, но не таканаречените мотивациони видеа, туку од луѓе со анксозност или пак, некои што ја победиле. Сосема отворено зборуваат за своите искуства. Тоа ми помага, гледам дека не сум сама и дека многу од симптомите ни се слични или исти. Оттаму си црпам и стратегии за справување. Секако дека човек не може сам на себе да си биде најдобар терапевт, затоа и постојат луѓе што се специјализирани за тоа. Но, секој мора да си го најде коренот на своите стравови и немири. Тогаш анксиозноста може да се пресече во корен, а не само да се третираат симптомите. Тоа секој си го знае за себе најдобро. И секако, целосна искреност при посетите кај психологот или психијатарот е неопходна.
Се сложувам со тебе ама со книгиве читај наука не тие психолошки книги што ги читате тие нема допирна точка со психологија ... читај медицина читај , моќ на афирмации , на потсвеста , brain power etc ...
Дали некој од анкс остил лежење во гради па накај грло? Ова втор пат ми се случува како жештина во бранови да ми иде и ме исплаши. Не знам дали е од тоа или е од друго потекло. После две години раат се чудам дали пак ми се враќа со нови симптоми. А ништо чудно оти ептен стресови и нервози имав последниов месец дена.
koga i da legnam navecer obavezno vo 05.00 h se budam..prakticno i ne mi treba alarm..no za vikend e uzasno loso...dali ovaa pojava e karakteristicna za anksioznosta i dali nekomu mu se slucuva istoto?
Како се чувстувате на прв ден добиено? Мене само ми се плачи, и пак истите мисли, на работа, сте колешки имаат дечко, ќе одам неосугурана цел месец, па потоа од пола ќе ме осигураат. Блиска другарка ќе се породи и ете си велам јас ни дечко, ни ништо, а луѓево каде заминаа со животите И така.. Многу сум чувствителна.
До периодот ти е. За време на циклус хормоните си го прават своето и чуствителноста е на високо ниво. А за тоа што немаш дечко не е ништо страшно. Кога најмалку ке го очекуваш ке се појави.
Пиев елицеа и ме среди. Еве поминаа 8 месеци може како ја оставив и од мн стресови мислам пак ќе ме дрма.
Исто Се чувствувам несигурно во себе, ама облекувам тренерки, слушалките, добра музика и пешачам или трчам, сама пробај и ти
Клучното е да знаете да си бидете доволни и самите на себе. Сфаќам дека се чувствувате сами, но не е баш така. Верувајте ми дека секогаш има некој што ќе сака навистина да ве ислуша. Макар и во виртуелниот свет. Важно е да знае човек да побара помош, поддршка или рамо за плачење. Луѓето околу вас не читаат мисли. Некогаш треба експлицитно да си кажеме дека не се чувствуваме добро. @emiliana, анксиозноста може да предизвика секакви симптоми. Дури и болка. Тоа се потиснатите чувства, лоши сеќавања и трауми, а телото бара начин да се справи со нив. Освен тоа, постојаната стегнатост придонесува. Јас имам секакви симптоми што веќе ги научив дека ми се од анксиозноста. На пример, тежина во нозете, буквално како тегови, како олово да носам на мене. Огромен багаж што го влечкам секаде со себе. Ладна пот во стресни ситуации. Грчеви во стомакот (ова ми е најстрашно некако), печење и стегање во грлото. Некогаш чувствувам како јас да не сум јас. Како да сум во некој лош филм.
