Премногу боли, знам. Кога ми почина блиска личност, баш тогаш бев под терапија, пиев некакви лекови, на погребот на личноста таму ми дадоа лекови за да не колабирам или не знам точно зошто. Не знам ни јас самата како се смирив воопшто откако ми почина блиска личност... Сеуште чувствувам празнина и ми доаѓа тежина кога ќе се сетам на мигови поминати заедно... Животот си тече понатаму... Човек доаѓа и си оди... Ама празнината е секогаш празнина...
Se cusvuvam mnogu prazna, nemozam da razmisluvam, kako se sto imam pominato nikogas da ne sum pominala,ne sum svoja cudna sum,cudno se osekjam,se zamisluvam,nz kako da objasnam ako nekoj znae kako da ja nadminam ovaa situacija neka piss
И јас сум така. Не сум своја, не знам мислам ќе полудам. Тешко ми е веќе секој ден да се оптоварувам со мисли да не умрам, па од друга страна и паничните напади ми се зачестија. Денес требаше да одамнќ на лекар, вчера среќна бев, си викам е конечно ќе ми кажат дека ништо не ми е и ќе ми помине мислата, сабајле станав и не отидов. Е до толку веќе ни желба немам за ништо. Како изгубен случај сум.
Не. Еве повеќе ќе кажам за мене. Во август месец оваа година ми се појави топче на брадавицата, прочитав на интернет што може да е, секаде пишуваше рак, се штрекнав од тогаш во глава дека имам рак значи секој ден ми е вака. Во меѓувреме моја драга личност заврши во болница поради ковид вакцина. А исто така имав голема траума до мои 16 години. Сето ова изби поради тоа што прочитав дека е рак топченцето што го имав, бев на лекар, ми направија ехо, немав ништо, некоја жлезда ми се воспалила, крвна слика ми направија уредна. Ајде тогаш ми олесна тие 2 3 денови, и после почнав за секоја болка да мислам дека е рак, не знам, ама се нервирам вака.
Треба да одиш на психијатар да ти препишат терапија за да не се мачиш вака секоја ден, нема ништо лошо во тоа, ќе се средиш.
Фала ти за одговорот. Да не го најдев форумов, да не прочитав дека има многу како мене, ќе се штрекнев повеќе. Се нсдевам сите ќе сме добро еден ден.
@Zokiccc буквално истиот случај сум и јас ... Дури и кај мене исто така почна . Пијам 3 недели АД имаше подобрување но изминативе 3-4 дена пак по старо. Би требало да е рано уште за терапијава да делува. Обавезно иди на психијатар да не си направиш полошо .
Ostavigi mislite da si pominat niz tvojata glava i ne se voznemiruvaj za niv . Tie se samo misli i nisto povekje. Zatvorigi ocite disi dlaboko I analizirajgi mislite koi te voznemiruvaat. Prashajse zosto bash takvata misla te voznemiruva I kako pocna da mislis bash na toa. I povtorisi deka taa e samo misla I ke pomine a tebe nisto nema da ti nashteti.
tuka potsvesta ja nadvladuva svesta i zatoa mislis deka sve e ok i ne si voznemirena megutoa samite simptomi ti pocnuvaat,potsvesta e zafrkana rabota kaj lugeto,istoto i jas sum go minela i sum se zapraeuvala zosto bez da imam medicinski argument za toa
Koleskara imase demek stomacen virus, povrakanje pa posle treska.. pa bese doma tri dena i dojde na rabota.. sega ni kazuva oti nekoj domasen bil pozitiven.. jas cela vo panika.. misli me utepaa.. ona nema nikakvi simptomi.. ni pa mazot i, na dr sprat ziveat ama ke se testore.. mene psiha me utepa.. stomak me boli, osekam kako non stop da sum gladna , mi se jade ama imam gasovi i me boli zeludnik.. sega si pravam film, da ne ekorona ili nekoj dr stokacen virus?? Poluduvam.. zosto sme vakvi bre, zosto ne znaeme da si bideme sami podrska i sila
Денес сум буквално како воз да ме прегазил...цел ден во кревет не ми се разговара со никој и ништо не ми се прави...не можам да се соберам немам сила да станам...лудило ме фаќа само лоши сценарија во глава
stom si na dr sprat nema sansi da si inficirana so virusot,a seto toa dr ti e na nervna baza,ako imas virus tesko deka bi imala apetit za jadenje beruvaj,posebno ne kovid
Дали сте пробале со хомеопатија ? Мене искрено многу ми помогна. Кога веќе дигнав раце од доктори, само ме препраќаа еден на друг ,случајно дознав за хомеопатија. Не е трајно решение, ама па можеш да ги контролираш чувствата..Се работи за капки кои кога ги користиш те смируваат.
Луѓе, ве молам за помош, срцево ќе ми испадне од гради, па како што паничам уште толку чука, како да го смирам? Еве сега мерив на стоперка, за 1 минута 108пати.
Напиј се апче за смирување. 108 не е страшно. Нормално е во стрес да ти се убрза пулсот. И најди нешто што ќе ти одвлече внимание. Да не седиш цело време и да си го наслушуваш срцето, да си го следиш дишењето и секоја физиолошка реакција на организмот. Како дојде, така ќе помини. Нема да те убие! Имај на ум
108 e blago pokacen puls do 100e normalno,od 60-100se dvizi pulsot kaj covekot,toa ti e od anks ili panicen napad
Јас сум така секој ден. Паничам и за тоа што треба и за тоа што не треба ни малку... Пред некој ден така испаничив ептен за глупост. И раце и срце, а бе се ми се разигра од паника... Почнав да губам контрола над себе, правам работи како да немам ни малку разум... Од причина што не сакам да ја откријам јавно, премногу се растажив, таква тежина ми дојде на срцето и не можев да заплачам, а сакав за да ми олесни тежината. Како да ми пресекнаа солзите... Дали за пресекнати солзи помага психијатар?
Веројатно од тоа и си патиме...чуваме во себе некој ќе се исплаче па ќе му олесни...и јас тешко плачам ама кога плачам има мн голема причина...всушност плачам откако ке помине се
