Одлична епизода околу анкциозноста: https://open.spotify.com/episode/37...=Qdn7VcsQTiilyx2NntZSlA&utm_source=copy-link; можеби некому ќе му помогне.
Јас пијам депрозел веќе 7 години па жива сум и не не ствараат зависнот. Е сега ако се придржува кон терапијата а не си ги голта како тик так. Само да знаете дека Депрозелот сега и оној порано не е ист. Сега има paroxetine како Депрозел, Пароксетин и Сероксат. Ако има некои нус појави нека каже на лекарот може ќе треба да ги смени. Мене на пример сега Сероксатот ми одгвара. сменаа нешто во суровините Плива имаа некој проблем.
Иста терапија ако пиеш 7 години,мислам и не ти делува,освен ако не ти ја зголемуваат дозата, како со секој друг лек што ја одржува состојбата ама не ја лечи.За целосно заздравување треба напоредно и психолог и психијатар.Овие 2 групи како скарани да се,секој си верува дека-само хемија лечи,и секој си верува дека само збор лечи,на крај може да се биде заглавен со години на една или друга страна,ама болеста да си остане за навек.
Mili moi sopatnici ve zamoluvam da mi kazete dali custvuvate toplini cesto sklet scrvenuvanje od zestinite nemozam da funkcioniram mnogu mi e tesko samo koga lezam mi e poarno nekoi napadi imam
Лесно е да се осудува од страна, кога ќе се најдеш во таква состојба воопшто не ти е важно колку време и во која количина ќе ги пиеш сакаш само да ја надминеш ситуацијата. Во некои случаи е неопходна терапија и колку побрзо си ги сфатите некои работи и не осудувате подобро ќе биде за сите.
Анксиозноста е ментална болест за која учат доктори -психијатри и психолози,јас не ја измислив си стои така во книги по медицина..Што побрзо ја признаеш дека постои ,толку побрзо се соочуваш и ја лечиш како можеш и како ти кажуваат.Ако ја наречам состојба само му правам бајки на умот,и метам и фрлам под тепих.
Никаде не осудувам терапија со лекови,и навистина е потребно тоа,ама и психолог треба за побрзо и подобро оздравување.
@ani23 во психологијата анксиозноста се смета за состојба. И психолог и психијатар ми имаат кажано. Одамна ја имам признаено јас над 10 години ја имам и официјално со документ.
Објасни што значи тоа СОСТОЈБА,ако не можам нормално да функционирам како човек и ми дале лекови за оправање што не се витамини без рецепта да си купам???
@ani23 психичка состојба, психичко пореметување. За состојба на мозокот зборуваме, каква поинаква би била. Не е болест да се лечи, психичка состојба е што треба да се контролира цел живот, и многу често се враќа и по долг период без симптоми. Мене мал тригер и во најмирен период во сите овие години ми треба за да ми се врати, без разлика дали сум секој ден на психолог, дали сум под терапија или не.
Си се тешиме дека е состојба, тоа е болест, страшна болест, 10 години се борам, и сватив дека е болест, прифатете и земајте лекови, друго чаре нема.
Неколку месеци бев супер ги оставив антидепресивите и диазепамот, но останав бремена и сега во 4 ти месец анксиозноста се врати пак истите симптоми, лошо е што имам и вратна спондилоза и кога се менува времето сум хаос, ме тера само на онесвестување. Ќе може ли некој да ми каже како се справувал со анкс во бременост? Психијатарот ми вика лекови не.
Мене па психијатарката ми рече да не одам кај психолог оти ќе ме враќал со муабетите наназад. Не знам веќе шо да мислам
пред да патувам,а лесто патувам,многу често анксот ми е на високо ниво,панични добивам,нели клин со клин се сузбиваше али мене се такс ми е исто и исто,незнам до кога вака
Прво, основно и најбитно - Не е вистина тоа. Ако ти не успеваш да се изборуваш со анкциозноста, не шири страв и не ги обесхрабрувај луѓето. Се бориш 10 години со неа, но очигледно потребна ти е нова тактика штом си убедена дека нема чаре. Не те познавам, не знам какво ти е секојдневието. Не знам во какви услови живееш, со какви луѓе си опколена, каква храна конзумираш, колку спиеш, каква физичка активност имаш, што читаш, што слушаш, што гледаш... Многу фактори влијаат врз целовкупната психа (здравје) на човекот. Но знам дека за успешно да се изборуваш со анкциозноста треба да имаш позитивен став, цврста самодоверба, многу љубов и почит кон себе си и кон животот. Треба да бидеш самосвесна дека животот е привилегија, дека е многу краток и брзо ќе заврши - и поради тоа, треба секој момент да го уживаш најдобро што можеш. Треба да го прифатиш тој еден краток живот што го имаш со сите негови и убави и неубави нешта, вклучувајќи ја и анкциозноста. А не да и' го предаваш својот спокој и уживање како да е некакво чудовиште таа анкциозност. Треба конзистентно да одржуваш конекција со себе си, постојано да копаш внатре во себе си, редовно да се запознаваш пак и пак и пак, конзистентно да рефлектираш и откриваш од кои причини ти се јавува анкциозноста, и да работиш да ги решаваш тие причини, а воедно и да увидиш дали заедно со неа ти се јавуваат и други нешта како на пример депресија, паника, опсесија, фобија, итн. Зошто од нерешени проблеми, трауми, комплекси, итн, се јавува анкциозноста и доколку нив ги игнорираш, тешко дека ќе успееш да се изборуваш со неа.
