Терапијата нека ти биде како потпора дека еве си покриена ама никако да не зависиш од неа. Само работа на себе, изложување на она што ти е најтешко. Кога ќе треба да одиш некаде а почне да ти работи мозокот како холивудска продукција за што би било како било, седни, земи длабоко воздух додека да се смириш и изброј 5,4,3,2,1 и тргни. Не мисли. Само тргни. Не давај на мозокот да работи. Не иди со тоа Леле сега ќе излезам, ако паднам, ако ова ако она. Нема да се случи ништо. Речи си одам до маркет ми треба ова ова ова, одам земам се враќам, кога ќе се вратам ќе правам ова ова ова. Не оставај мозокот да биде без обврска. Тука е најголемата заебанција. Направи си план за денот. И на тоа концентрирај се. Можеме ние силни сме посилни од се.
Мене најчесто рака или нога ме боли и од анксиозноста ми е. Одма после тоа настапуваат панични напади. Кога ќе се опуштам, дефокусирам и игнорирам, болката поминува.
