Никој нема да те разбере ако не отвориш уста и не зборуваш за она што ти е на ум. Никој нема да ти помогне ако прво не побараш помош. Никој нема да те забележи ако самиот не се забележиш. И никој нема да ги води вашите битки ако не можете да се одбраните. Ние луѓето се криеме понекогаш од страв, а понекогаш од срам. Не зборуваме за да не вознемируваме. Затоа што размислуваме што ќе мислат луѓето за нас. Зборуваме глупости, немојте погрешно да нè сфатите. И завршуваме во партали. Сами. Беспомошни. И на крајот се прашуваме: „Што тргна наопаку?“ Се прашуваме: „Каде отидоа сите?“ Зборувај гласно, побарај помош, грижи се за себе и бори се. Не чекајте работите сами да се поправат. Дури ни самиот Бог не се меша во твојот живот без ти да го побараш тоа... Елефтеријадис Елефтериос ППравославни Духовни поуки од Светите Старци
Имам едно прашање: Дали вртоглавица препратена со огромен внатрешен немир е на психичка база? И што може да биде причината за тоа?
Па обично е на психичка база, некој стрес или страв ако си доживеала, промена на време исто може да влијае.
Дали ти се врти цела соба или имаш чуство како да си во брод (се лулаш) ? Обично второто е поврзано со психички причини, а првото со проблеми со увото. Поврзана ли е вртоглавицата со некоја ситуација која предизвикува стравови ? Секогаш кога се јавува вртоглавица прво се исклучуваат органски причини за вртоглавицата: увото, проблеми со срцето, проблеми со 'рбетот во делот на вратот. Најдобро почни прво кај матичен па невролог( најдобро невропсихијатар). Ако се исклучи органска причина за вртоглавицата тогаш направи термин кај психотерапевт.
Како издржуваш? Ти се јавува на периоди, или константно те држи стравот? Дали често пати ја набљудуваш личноста за да најдеш одговор за и против она што го мислиш? Многу ме интересира дали претходно имаш доживеано смрт на блиска личност така да кажам, неочекувано, без да знаеш дека има некој здравствен проблем. Пробувам да сфатам дали шокот што ми се случи во минатото, сега е причина за да се опседнам за здравјето на другите најблиски.
Кога бев на 20 мг да, имав многу апетит и се здебелив. Ама мора да признам дека немав и никаква физичка активност и многу јадев брза храна. Сега сум на 10 мг и не осеќам зголемен апетит ама ниту па некаков бенефит, и сакам да пробам пак на 20 мг.
Јас намалив на 5мг, пред извесно време, среќа е се ок и вака, ама не сакам да зголемувам, многу ми се јаде, и многу потешко симнувам кг. значи и со вежбање и со пазење, ни 1 кг. некогаш не симнувам. Колку време ги пиеш?
јас го имам тој проблем. Вртоглавици како да се лулам некогаш уствари чувството е како некој да ме удира по глава па после тоа чувство на лулање. На Невролог сум одела 2 пати и "ништо не ми е" правев рентген и кт на глава. - ништо не ми е.
Само, вкупно 3 месеци ја пиеш? Охоооо, чекај ќе видиш, ќе збориме за 1 година колку отвара апетит, и колку ќе се здебелиш.
Не не, јас бев на 10, па на 20, па завршив терапија и 2 години бев Ок, ама силом прилике сега пак почнав
Пореално, кажано нема. Превземено од едно психолошко катче. Spoiler: Когниција Искуството ми потврдува дека луѓето полесно посегнуваат по лекови отколку што се решаваат да го променат својот животен стил. Типичен пример е личност со анксиозно пореметување. Чувствува постојана тензија, забрзана работа на срце, немир, несоница... Оди кај лекар и добива лек (ансиолитик) што веднаш ја смирува. По неколку дена се чувствува подобро. Но, не ја менува секојдневната рутина, иако знае дека анксиозноста е поврзана со претерана работа, недостиг на сон, изолација, прекумерно користење на телефон... Зошто избира лек, а не промена? Лекот делува како непосредна "награда", а промената во животниот стил бара денови, недели, месеци... Од друга страна, да се соочи со причините за анксиозност (нездрави односи, притисоци, незадоволство од работа...) е болно. Лекот ја „пригушува“ болката без да бара конфронтација. Тука е и општеството кое често праќа порака дека е „нормално“ да се зема нешто за да се смириш, но не и дека е нормално да се намали темпото или да се оди на терапија. Лицето знае дека анксиозноста има психолошка позадина, но земањето лек создава чувство дека прави нешто, со што се намалува внатрешниот конфликт. Што би било психолошки поздраво? Комбинација на лекови (ако е потребна), придружено со долгорочна работа на навиките: сон, физичка активност, престој во природа, социјална поврзаност, психотерапија... Овој пристап не само што ги ублажува симптомите, туку и ја отстранува причината, прекумерниот стрес, потиснатите емоции и нереалните очекувања.
Обично ОРЛ специјалист и невролог се консулитраат за вртоглавица. Снимка најдобро магнет на глава и вратна кичма. ЕКГ и крвна слика да се види шеќерот како е.Важно е и какви лекови земаш, да не е некој од нив причина за вртоглавицата. Ако се исклучи органска причина тогаш ти треба добар психотерапевт да се види кога доаѓа до вртоглавица всушност што е причината за неа. Треба да се види дали има панични напади, дали има пропратно депресија, психичко преоптоварување или нерешени конфликти.
Сите симптоми, и плус уште неколку други, ги имав пред 3 години кога ми открија анксиозност, се живо проверував, и ЕЕГ на глава, ехо на се можно што може да се направи, крв колку имам проверувано тој период не знам ни сама, хормони, па на трансфузиолог, да не набројувам, ама нема доктор што не го посетив. И на крај остана психијатар и психолог, долго време се трудев без терапија да ја победам анксиозноста ама не одеше едноставно, морав да земам терапија, како што ми препишаа, во меѓувреме одев на психолог, и пробував да се стабилизирам себеси, почнав да вежбам и да посветувам повеќе време на себе, да читам книги, да готвам и учам нови рецепти, итн.... Сакам да кажам дека, ако е дијагностицирана веќе анксиозност ова се типични нејзини симптоми, ако не, исклучете физички симптоми, па после психолог, па ако е потребно и психијатар. Тешка борба е ама се исплати ако се вложиш доволно, сега ми е намалена терапијата на пола, по ред па и ќе пробам да ја откажам сосема. Бидете добри.
