Здраво, Дали некој од вас се има соочено со анксиозни напади, т.е. црни сценарија за животот на некој свој близок, постојано да живее во страв дека тој е болен, а никој друг да не го гледа тоа така?
Никој нема да те разбере ако не отвориш уста и не зборуваш за она што ти е на ум. Никој нема да ти помогне ако прво не побараш помош. Никој нема да те забележи ако самиот не се забележиш. И никој нема да ги води вашите битки ако не можете да се одбраните. Ние луѓето се криеме понекогаш од страв, а понекогаш од срам. Не зборуваме за да не вознемируваме. Затоа што размислуваме што ќе мислат луѓето за нас. Зборуваме глупости, немојте погрешно да нè сфатите. И завршуваме во партали. Сами. Беспомошни. И на крајот се прашуваме: „Што тргна наопаку?“ Се прашуваме: „Каде отидоа сите?“ Зборувај гласно, побарај помош, грижи се за себе и бори се. Не чекајте работите сами да се поправат. Дури ни самиот Бог не се меша во твојот живот без ти да го побараш тоа... Елефтеријадис Елефтериос ППравославни Духовни поуки од Светите Старци
Имам едно прашање: Дали вртоглавица препратена со огромен внатрешен немир е на психичка база? И што може да биде причината за тоа?
Па обично е на психичка база, некој стрес или страв ако си доживеала, промена на време исто може да влијае.
