Mногу е тешко да се посветиш на некој со анксиозна состојба, а уште потешко е да го убедиш дека се што му се случува е само неговата анксиозност. Колку и да изгледа досадно, не престанувај му повторуваш дека ете, има испитано се и не се покажала никаква болест. Верувај ми, него нема да му биде досадно да го слуша тоа и по 100 пати, него му треба таа поддршка, некој да го потсетува дека се е океј со него. Нормално е да му е страв да не те замара зошто на сите луѓе од страна не би им изгледало нормално тоа што него му се случува, па се плаши и ти да не го гледаш поинаку. Дај ми малку пауза ако веќе толку сака, па побарај го пак и кажи му дека ќе бидеш покрај него како и да се чувствува.
Феминки ... Неколку дена со ред како чувствувам болка во левата града и тоа на горниот дел одма до цепот. Оваа болка е на моменти и во тие моменти како да ме боцка и тоа силно но само неколку секунди ...ми е страв да не е нешто во врска со срцето или нешто со градата. Пред 2-3 недели го снимав срцето ми рекоја дека е е во ред... а пред една година ги прегледував градите и немав ништо ....незнам што ми се случува ...ве молам помогнетеми стварно ми е страв :'(
Da prasam uste ednas dali nekoj znae dali ima nekoj sto raboti psihoterapija vo bitola ili dobar psiholog,,psihijatar?pozz
Јас си патам од ова... Веќе неколку месеци... Одам на психолог редовно ама последните 2 недели на одмор ми е и така малце си запаничив... Многу ми помага стварно и онака се чувствувам сама ко ќе не одам кај неа... Пред 2 месеци (веќе бев во ова состојба) си фатив дечко. Поголем е и многу го засакав. Никогаш никој немам сакано во животот не сум таква личност многу тешко сакам, ама ете него го засакав. И дознав пред некое време дека љубовта моја поминва низ точно ова јас шо поминвам. Денес така зборавме за то... И ете сум во немири седам неможам да спијам, 100 капки валеријан се напив... Лудило. Незнам шо да прајме... Од една страна онака ми е полесно оти знај како ми е оти јас знам како му е оти сме до негде заедно во ова и оти еден тој мене ме расположва еден ден јас него... А од друга страна се плашам и за мене и за него. Ми беше страв шо ќе мисли за мене а и тој кутриот истото си го живеел. Само шо тој подолго време баѓи. Сакам да му помогнам ептен, а сакам и сама да си помогнам.... Оффффффффффффффф.... ПУСТИ МАЧЕН ЖИВОТ. Ама шубав е понекогаш... Никако не е Сакав да кажам битно неколку техники кои помагаат во ова срањето (извинете на изразот ) 1. Презафатеност. Не со обврски туку со работи шо ве исполнуваат. Во денојте ко ке сум налошо не сум дома прибрана. Излегвам се дружам викам другарки кафиња одиме возиме со точаци онака цел ден ТИП ТОП испланиран. Да нема место мисла да прелета 2. Дефокурирање. Ова прај чуда. Многу имаме разговарано со психологот мој на ова тема и стварно помага. Гледајте го светот како да е прв пат. Онака во детаљи загледвате се мириснете ... Прошетајте. Оној фокус шо го имаме на нас внатре нека излези надвор на околината. ПОмага. 3.Алкохол. Знам знам не треба не чини бла бла. Ама идат деној ко ќе ми е преку гла од мачење од контролирање на мислите на телото на овај да не види онај да не сфати... Тешко е времето .... Тежок ни е животот, па еднаш соберете се и начукајте се. Утре знам дека пак исто ќе биди ама малце одмор на мозочето за пасење To e луѓе. Ако треба помош, совет, прашање повелете тука сме
Decki jas neli vi kazav deka peta nedela piham zapira i ne mi e dobro i doktorkata rece da nepijam 4 dena nisto pa ke mi dade asentra i sega treba da pocnam se od pocetok pak ke mi se losi ili ne imal li nekoj ikustvo
zdravo kako ste mi jas ovie tri dena katastrofa disenjeto me plsase ne mozam vozdux ubavo da si zemam tesko disam
Decki zdravo da vi kazam dokltorkata mi ja smeni terapijaa sega prv den pjam asentra a piev 6 nedeli zapira se pocnuva od pocetok li si prodolzuvam zna e nekoj da mi kaze
здраво дружино еве ме мене пак незнам како да се наречам анксиозна паничарка или нај голема глупача на светов Ме знаете да не се повторувам со проблемите еве пак ми се вратија пак имам 24/7 црни мисли во белест која недај боже да ја имам се нешто ке ме заболи и одма се губам еве завчера фатив стомачен вирус и ми помина ама еве сега стомакот ме боли и се си мислам дека е гинеколошки од што и највеке се плашам и се одам на лекар а никако да соберам храброст не сум била веке 2 год и не само тоа на се си мислам дека имам страшна болест на која ми е страв и името да и го пишам значи свесна сум дека треба да одам на лекар ама премногу сум испалашена од дијагнози и така си дремам ко неарна знам и дека не треба да мислам и се ама ете ах само кога би собрала храброст.а знам и дека до кога му е судено на човек до тогаш ке биде и свесна сум какви се проблеми и болести имаат луѓето а се полни со живот и позитивни а јас ми доага да пукнам не ми се верува во што се претворив а бев најпозитивна особа во друштво додуше и сега сум ама затоа кога ке сум сама со себе ни миг не оставам а да не забегам во боест и страв а сакам бре да живеам имам за кого.Него сакав да ве прашам дали вие одите на доктор или се плашите ко мене поз
Еве ме и мене ненушка, и јас истото го мозгам сега. Се погледнав во огледало и готово дијагноза - ми отекол вратот, се фаќам под вилицата и осеќам некакви топчиња, и одма пингвин паника, го прашувам маж ми, свекрва ми и ми викаат а бе дете оток боли, се подува ти немаш ништо. Сега се нервирам како само јас ги осеќам топчињата, маж ми ми вика дека се е тоа нормално и да се олабавам, ама ете не бива.
аве да си пукнеш од мака е работава бог да чува им се дивам на луѓето што се оптимисти и што во најлоша ситуација гледаат спас а не ние ко да молиме да бидеме болни
Nenuska ако е за утеха да ти кажам дека не си единствената која се чувствува така Долго не сум се јавила на форумов но не дека ми е супер туку си здосадив да се повторувам.Свесни сме сите дека треба нешто да промениме во себе дали во навики,размислување и сл. но тоа тешко се спроведува на дело Кога ми дојдат негативните мисли никој со ништо неможе да ми помогне.Има луге на кој животот им дал десетпати помалку од сите нас се борат со немаѓтија и многу поголеми проблеми но не се чувствуваат така празно и изгубено како нас Ги имам скоро сите предиспозиции за да бидам срекна но во душата се чувствувам празна,изгубена и секој сигнал на болка ме плаши и паничи Како да се живее срекно не научив Се плашам од се и сешто и за секој Се паничам без причина и за најмала ситница Ме нервира дури и прекрасното кученце пудлица што син ми го има а сите велат дека милениците треба да зрачат позитивна енергија но со мене не е така И колку да пишувам и колку да раскажувам не е доволно за да кажам колку ми е глупав животот
Треба на секоја тема што вознемирува да се најде некој став, информација, мисла што ќе направи да се смирите. Прво, тргајте се се од негативност што повеќе, избегавајте вести, весници, разни иннформации по интернетов за негативни ствари. И, свртете го интересот кон позитивни информации, нешто што може да ви е од корист или нешто што би направило да се осетите смирено. Пример, во однос на здравјето, наместо да си го полните умот со негативни информации и општо да се тргнете од негативни мисли во однос на таа тема, почнете да читате и барате позитивни ствари. Колку само има сајтови, видеа, фејсбук страни и слично каде се збори за здрав начин на живот, каде има информации за тоа како да се спречат болести или како да се реши некој здравствен проблем, за здрава исхрана, за тоа како да се подобри психичката состојба, да сте пооптимистични.....итн. Ете и да не знае некој англиски, има на македонски, српски, хрватски еден куп супер позитивни сајтови, едукативни видеа и на фејсбук има доста дискусии, па ќе прочитате информација за тоа како некој си решил некој здравствен проблем, па ќе почнете да размислувате дека ете има решение за се нешто, па така и ќе почнете да станувате посмирени во однос на здравјето. Па има тон информации за исхраната и колку таа помага за подобро здравје и за лекување, па може и од тоа да се применува, ама важно тие информации ќе ве смируваат. Мора да ги свртите мислите на позитивно, ете еден начин, верувајте има премногу позитивни информации, совети, сајтови за здрав живот, кога ќе помислите на некој здравствен момент, наместо страв и грижење во празно, свртете го на тоа да најдете некоја позитивна информација во однос на тоа што го мислите, некое решение, а има премногу информации низ интернетов, па посебно за здравје. Поентата е, кога и да ви дојде некоја таква мисла која ве плаши, тргнете го негативниот пристап, и свртете на позитивно, барајте позитивни информации, тоа ќе ве смири.
