Да не отвораме обратна тема, ама ме интересира-зошто? Мислам кој е резонот позади ставот? Имам пријатели, со деца, без брак. Живеат заедно, се нормално, само немаат папир и поише данок плаќаат. И тоа не ми е јасно, ама мислам нив од мрза им е ова
Сакам дете, го оставив мажот Шала на страна, ни ден денес не знам дефинитивно дали би имала дете, никогаш и не сум знаела, едноставно не ми дошла конкретна желба за имање. Со бившиот се разделивме од 97% други причини, имање дете нека е 3%. Ни тој ден денес инаку нема деца, ни јас, а поминаа неколку години. Идејата за дете ми е сега поблиска, но, пак не ми е нешто апсолутно пресудно за да бидам со некого.
Ај вака ќе пробам кратко, оти ќе треба на долго - ја сум прво за врска, брак, па деца, бабпското, затуцаното. Не ми е прво јасно зашто не брак, а па уште помалце не брак, али деца ај. Ако нема голку голема разлика и се е само папир, зашто тогаш не се венчаат? Се ми се тоа некои манипулативни тактики, сигурен план за бегство, без развод и обврски и последици, само чао пријатно. А децата највеќе ќе страдаат. Сите што ги знам што не сакаат да се венчаат, се е тоа од себични причини и од корист. Иначе јас не знам ни еден вонбрачен пар со деца...
Во право си, јас познавам таков пар и се секој втор месец скарани па си оди дома женава.. а детево има годинка.. и на сите страни е растргнато… и скар смир прават цело време… и коа се преставуваат се као, мајката на детето или таткото на детето као они да не си се ништо…
Нека прави кој што сака, никому не судам, донекаде и разбирам, иако ја лично не би ако се деца вклучени, не дај Боже вака па да ги мислат душебрижници (подолуспоменати) дека се од "вонбрачна заедница", не за друго. Ко што ни пола и врски кои се завршиле со брак, или само се завршиле, исто и бракови, и со деца и без, се репер на љубов, ни функционалност, (на бракот, утре и децата) ни трајност, за верност па да не зборуваме. А и темата е брак без деца, не деца без брак ама добро.
Не се земаат затоа што треба да се малтретираат по судови. А вака чао пријатно. Познавам такви парови. Брак без деца некако не ми иде
За брак без деца сум, ако е желба и договор на двајцата партнери да си живеат само тие сами. И мене повеќе не ми е сфатливо деца без брак. Нека сум старомодна ама никако не ми е. Тоа е недоверба, неодговорност, нестабилност. Зошто би правела деца со некој што не сака да ме жени или не сакам да го мажам?? Ми нема воопшто смисла. Ако е "само лист хартија" тогаш што е толку тешко да се потпишиш ако го сакаш навистина партнерот? Или полесно е вака да се премислиш, па скарај се смири се без одговорност, па драми, на крај само на децата трауми ќе се накалемат. Не велам дека во брак ако се нема да имаат трауми, во тој случај е подобро развод. Но во тогаш се знае, разведени сте и тоа е тоа.
Јас сум за деца без брак многу повеќе отколку деца да растат во расправии и стресови. А за деца вон брак никогаш нема да ми е сфатливо,ама тие некако ми стојат на фолови,бегање од одговорност итн.
Поддржувам брак без деца, но не и вонбрачна заедница во која ќе се родат и растат деца. Безвезна е. Лош пример на непотполна одговорност.
Јас познавам многу парови со деца кои не се во брак, меѓу кои и моја најдобра другарка. Лично јас не сакам брак, никогаш не сум сакала, не ја гледам смислата на истиот освен да си го искомплицирам животот дополнително. Единствено зошто би била во брак е само за да можеме меѓусебно да користиме здравствено и да се наследуваме еден со друг, апсолутно децата не ми се причина за истото. Бракот е договор со државата, ако немам имот за меѓусебно наследување и немам потреба од здравствено користење, не гледам ни потреба.
Мојот сопруг сака деца и сака свое дете, и јас сакам деца и сакам негово дете ама дали поради абортусот што го имав или заради самиот чин на породување кажав дека не сакам.
Полека се ќе си дојде на своето место ,ако така си кажала импулсивно е тоа,тоа што треба да биде ќе биде битно да имате разбирање и ќе биде се во ред...
