Да, ама исто така и на повеќе растројства како: Посттрауматски стрес (емоционална глувост) Психоза или Деменција
Здраво, извини што ти одговорам на постар пост ама ако не ти е проблем би сакала да ми пишеш бидејќи се наоѓам во многу слична ситуација па секој совет од некој што го има поминато ова премногу би ми значел. Фала ти однапред
Најдобриот начин да се излезе од депресија Без разлика дали е предизвикана од животни искуства, емоционални, психолошки или физички фактори.. патот кон излекување започнува со постепена промена на начинот на живот и размислување. Социјализацијата има огромна улога. Човек не треба да се изолира. Разговор со блиски луѓе, споделување на мисли и емоции, па дури и само присуство меѓу луѓе, може да донесе олеснување и потсетување дека не сме сами.Понекогаш може да помине поголем период со кого би споделиле нешто што не мачи,а во меѓувреме немаме па сме оставени сами на себе е тука мора да се ојача и подигне човек и да најде начин како. Ништо не е вечно ни депресијата, ни љубовта, ни тагата, ни лошото расположение, ни местото каде што се наоѓаме. Се е до време. Како што човек подлабоко навлегува во себе, така почнува да се разоткрива да ја разбира својата свесност, да препознава што сака и што не сака. Токму во тој процес се раѓа вистинската сила. Ние сме креатори на сопствената реалност. Имаме избор: дали ќе дозволиме да не проголта темнината или ќе избереме да се подигнеме над неа. Не сме дрво не сме врзани за едно место, ниту физички, ниту со мислите. Секогаш можеме да се поместиме, да направиме чекор, да тргнеме напред. Понекогаш токму малите движења нова мисла, ново дишење, нов ден се почетокот на голема промена
Све тоа убави мисли и се ,ама од вистинска депресија се излегува со лекови,психоерапија,и се разбира желба.Она гледај АНА Бучевик,и читај книги ,многу наивно и навредливо е за некој во тешка состојба,како депресија со дијагноза од лекар.
Се согласувам, има состојби каде што без терапија не оди. Ова што го напишав е повеќе за моментите кога човек е изгубен во мислите, а не за дијагностицирана депресија и секако, не би сакалo да звучи навредливо за некој што поминува низ тешка состојба со своето ментално здравје, бидејќи тоа е од клучна важност. Сите имаме различен пат и начин на исцелување. Посакувам секој што поминува низ тоа што побргу да го надмине.
Тогаш си ја утнал темата скроз,мислам не пишувај во оваа тема ,плус не си видел ни некој близок твој како изгледа ден со ВИСТИНСКА ДЕПРЕСИЈА.За мене е ова misleading ,и секој може да си го филма лошиот период како депресија и анксиозност.Инаку разбирам дека ти беше убава намерата ,ама верувај докторите помагаат ,и лековите помагаат ,и желбата да се стане помага.
Може тоа помага кај некој што има периоди на тага, нерасположение. А кај некој што легнал в кревет или му е страв да излези од дома, НЕ ПОМАГА.
Па тоа е и улогата на лекарот – психијатарот препишува лекови дијагностицира дијагноза, но постојат и други пристапи преку гешталт терапија, психотерапија, психолог или психотерапевт. Баба ми имаше психолошки растројства, и уште како дете се сеќавам на тоа, така што добро знам дека не е лесно прво на самиот човек и на луѓето односно најблиските околу таа личност во таа борба. Баш затоа и посакувам секој што се наоѓа во таква состојба да успее да се извлече – со помош на лекови, лекари, терапија, но и најмногу со поддршка и сила од самиот себе. Поздрав.
Od sto dolgo vreme veruvav deka ne postoi depresija i deka ja nemam voopsto, zapadnav premnogu sto duri mislam i deka nema da se izlecam. Mnogu raboti mi propadnaa vo zivotov sto mislam deka nikogas nema da gi izvadam... ve molam dokolku znaete nekoj dobar doktor i privaten neka e samo da e dobar da me izleci bidejki navistina do doprev dnoto... Nemam komu da kazam za mojava situacija, nemam nikoj, site mi velat deka ne mi e nisto a veke pocna i na teloto da mi se poznava deka ne sum dobro, vidno sum oslabnata i navistina ne znam sto pravam so zivotov... I ve molam nekoja ako saka da porazgovara so mene preku poraki bidejki mnogu poveke mi znaci mislenje od nekoj sto ne me znae koja sum i kako izgledam, otkolku nekoj sto mi e blizok i me ponizuva... Ve molam navistina mi e hitno...
Како си сега? Жал ми е што никој не ти одговорил. Јас не сум психолог но сум имала такви периоди кога сум мислела дека не може полошо. Она кое јас го практикувам и ми помага е "zooming out". Тоа значи, да ја смениш перспективата како гледаш на работите, тоа е прво. Погледни се себеси од поширок агол - што гледаш? Немој да се затвораш во себе и да бдееш во лоши чувства. Кога ќе почнеш да ги менуваш мислите со попозитивни емоциите и телото го следат тоа. Имаш тука тема за предлог психолог и психијатар - sирни ги и избери еден. Ако тие сметаат дека треба да си на терапија - ќе бидеш. Тоа не мора да значи дека до крај на живот ќе си на антидепресиви, следи како ќе се чувствуваш. И за крај, немој да губиш надеж , нит си прв нит последен со вакви проблеми.
