Не е лоша особина се додека си гледаш само за себе. Свекор ми е перфекционист ама онака болно дури, ноктите си ги сече отприлика 2 саата, во плакарот секоја облека му е подредена под конец и принцип, во куќата не смее ништо да се помести, се е онака до милиметар наместено како што го има наместено откако куќата е средена. На свекрва ми на секое јавување ја праша дали дошол мајстор да го намести малото делче од паркетот или дали ги наместиле жиците од кутијата како што треба. Остај неговиот плакар што е под конец, се лути ако и на другите не се, има зацртано некој ред како се треба да биде во однесување и изглед што не може да се порекнува. Јас ова не можам да го сварам и признавам ми смета.
А замисли перфекционистички хаос? Тоа тие кога нештото е расфрлано ама ти се навикнуваш нели на тој хаос. И секогаш гледаш исто да го „фрлиш“ зошто ако го „фрлиш“ нештото различно, е тогаш е валкано. Едино сум перфекционист кога чистам, кога размествам во соба работи и кога редам храна за сликање. За она шо се смеев со перфекционистички хаос, во таква состојба ми се книгите. Не ми се редени по боја, големина, азбучен ред, туку како шо сум ги купувала и сега јас ги имам навикнато да се така и секогаш ги враќам во ист ред. Јас одма знам која книга кај е, ама некој друг ако бара конкретна книга ќе мора сите со ред да ги чита за да најди зошто фали patterns, а сакам кога има шема во работите шо ги прам и шо ме опкружват.
Детерминистички хаос е тоа. Во принцип сѐ е подредено ама на начин на кој тебе најмногу ти одговара. Од страна изгледа хаотично, ама ако се "среди" веќе ништо не можеш да најдеш Јас така си ја чувам собата кај што спијам, 2 дена барав едно здолниште затоа што ги средував алиштата викендов За чистење - апсолутно се трудам сѐ да ми е чисто. Нечистотија ме нервира. За средување - гледам сѐ да ми е подредено на начин на кој најмногу ми одговара.
Не е убаво да се биде перфекционист, бидејќи најчесто носи незадоволство и колку и да се теши личноста дека тоа ја исполнува - не е баш така.
Да, сум. За 90% од работите. Обично многу планирам. Во состојба сум со денови да анализирам некоја идна ситуација, да правам план а, план б, дури и план ц, за секој случај. Сакам да се чувствувам сигурно, ако нешто не испадне по првиот пан, да можам да го употребам вториот. За нешта шти ми значат, сум огромен перфекционист. До состојба на опсесија. Свесна сум за ова, колку проблеми и непотребни грижи ми предизвикува, но не знам како да си помогнам. Си имам некој свој ред и сакам нештата да се одвиваат по мој начин и никако поинаку. Нефлексибилноста и неподготвеноста за промени ми се голем недостаток. Тешко се соочувам со фактот дека некои нешта можат и да ,,скршнат од патот'', дека и најдобриот план може да не успее, дека човек треба да знае да се носи и со хаосот, па некогаш и да ужива во него.
I jas sum perfekcionist, sakam se sto zapocnam da zavrsam i da bide kako sto treba do najsiten detal, ima slucaj koga sreduvam skafce ke izvadam se ke naredam ne mi se dopaga pa pak odnovo
Перфекционизмот си има свои предности и маани. Јас можам слободно да кажам дека сум преголем перфекционист. Секогаш сакам алиштата да ми се наредени во иста насока со закачалките. Пред да купам некој нов производ ќе поминам денови пребарувајќи на интернет за искуства за тој производ. Никогаш не барам помош или услуга од други бидејќи нема да ми помогнат како што сакам. Ми се случува да испланирам што ќе јадам за следната недела. Кога треба да извршам некоја работа ја правам многу бавно и обрнувам внимание на секоја ситница. Сакам шминките, телефонот, десктопот на компјутерот да ми е aesthetically pleasing - што мислам дека ми е најголема маана. Буквално барам секој поглед во животот да ми е организиран. А за предности - да, ги има. На пример се задоволувам кога ќе бидам пофалена за совршено извршена проектна задача.
Перфекционизам во граници на нормалата е предност, ама кога преминува во опсесија веќе е дијагноза. Не е пречка да уживаш во спонтаноста, и не носи стрес ако е фокусиран спрема самиот поединец. Пречка и стрес претставува кога е дијагноза. За неа има решение секако.
Јас сум перфекционист. Ако не ми е средено и убаво напишано во тетратката на пример, јас се нервирам и се јадам одвнатре. Дури неможам да учам ако не ми е се средено. Стресно е да се да ти е под конец. Ми викаат мене никој нема да ти ја гледа тетратката како ти е напишано и не губи време да препишуваш се од почеток, ама јас се нервирам и неможам да научам ако не ми е средено се.
Не можам да функционирам, се осеќам како да ми тежи нешто на душата ако не ми е се под конец. Секогаш се ми е по план за да биде како што треба. И за дома секогаш ми е се убаво наредено, исчистено, измиено инаку не можам така да седам и да гледам. Некогаш се нервирам што сум ваква, ама посилно е од мене
Не ми е се под конец и не ни сакам да ми биде. Секогаш кога чистам различно ги подредува работите ,а знам пример се да расфрлам и да ми стои така со денови. Уствари тоа беше порано ,сега имам бебе и гледам колку толку да е посредено иако дома е како изи мизи не знам дали се сеќавате. Лулашки...хранилки,дубаци ,свашта
Пааа овде сум 50/50 некогаш коа не ме мрзи можам секоја работа да ја направам цакум пакум. Но кога ме мрзиии....па и не баш..
Некогаш ако се запнам мора да биде сѐ рамно. А некогаш губам воља и оставам така да ми биде некое време "растурено". Ама кога го средувам нема цуци муци.
Јас сум ова дефинитивно. И многу ме нервира оваа особина некогаш. Ако не ми е се средено и под конец се нервирам, ако нешто не е перфектно како што сум очекувала пак се нервирам. Цепидлаки сме ние перфекционистите. Ич не е убава особинава ама тоа е, дури и на самата себе ми смета, не па на другите.
Nonstop mozokov mi raboti 2 4 .7 plan a plan b plan c ,neznsm so da kazam psihicki se opteretuvam ...
Ne daj boze. Samo opusteno. Perfekcionistiye se spored mene postresni ljuge so samoto toa so sekogas sakaat sve da e perfektno.
Ептен амбициозен перфекционист сум, имам превисоки критериуми, преголеми очекувања. Ова дефинитивно му го комплицира животот на поединец, т.е. сама си го усложнувам, де.
