Бардовци е хорор. Кога бев таму од факултет, навистина како хорор филм беше. Зборам за повеќе од 6 години. Може во меѓувреме се сменило нешто.
Не знаев дека 100 години ја реновираат психијатрија на клиника, во ходник не не пуштаа ама од скали изгледаше пристојно, 8ми септ не знам какво е. Како и да е не верувам дека ќе ја пратат во бардовци. Ако е подобра полесно ќе комуницира и ќе соработува, нема да тргне да си оди по секоја цена. За жал такви ни се повеќето здравствени установи, хорор, нормално да не сакаш да седиш таму, ама нема друго решение. Луѓе таму одат, лежат, се лекуваат и си одат и продолжуваат да функционираат нормално во животот. И мене би ми сметало тоа врзување да знам дека е мој близок, затоа ќе досаѓам кај доктор. Претпоставувам дека имаат и тимови со психолози, ќе разговараат со нејзе.
Пишував пред некое време за моја блиска личност која се соочи со ваква состојба, после една недела се врати во нормала, ја пуштија дома, ама пие многу лекарстава кои ја тераат на спиење и многу е успорена.Како да и помогнеме да се избори со ова,од лековите неможе да чита a порано многу читаше книги, се брзо ја замара, секоја недела оди на контрола, постепено и ги намалуваат лековите.Како да и помогнеме, сте имале ли некој слична ситуација?Се мислам да и купам антистрес боенка можеби ке ја релаксира.дали да одиме почесто кај неа или да и оставиме простор, не знам како да се однесувам.
Супер. Ќе се среди. Одете, ако не ви пречи вам. Не знам дијагноза, но кај мои блиски имало апс и доунс, да не се разочарувате и тоа ако се случи. Јас не би ја оптеретувала со боенки и книги сега. Можеби би зела омилен парфем или храна, да и се размрдаат сетилата. Повеќе дружба и шетање во природа, пешачење и сл. Не знам колкави ти се децата, јас сум била на нивното место, не правете драми и не ги вовлекувајте премногу, мене ми останало белег од некои ситуации. Носете ги, ама однесувајте се како во нормално секојдневие.
Што дијагноза пишува дали е психотично растројство како психоза? Сега со кого седи има дома родители или?
Дали си сериозен со прашањата? Претпоставувам ниту си психијатар ниту доктор за да делиш совети како што си тргнал на форумот. А прашањето воопшто не е долично.
Форумов за здравје и психологија не е кафана, моите прашања се на место и од искуство можам да споделам. Те замолувам немој повеќе да ме цитираш, ако немаш како да помогнеш воздржи се од билатерална провокација, ова не е политика.
Сестра ми беше хоспитализирана пред скоро 2 години во 8ми септември, околу месец дена. Читав нагоре, слична е и нашата приказна, но психозата настана поради веќе утврдена дијагноза (бпд). Знам дека во моментов ти е многу тешко, но со многу работа ќе биде подобра. Нормално е лековите да ја успиваат и да ја прават да биде slow motion, памтам сестра ми ми викаше се осеќам ко зомби. Но тоа беше за нејзино добро. Постепено и ги намалуваа, сега си пие само ад и хелекс. Според моето искуство, многу е битен разговор со психолог, редовно. А од ваша страна само поддршка, разговор и да сте тука за неа. Да знае дека ја сакате, дека може да се потпре на вас. Не форсирајте враќање во "нормала", треба време. И да повторам, разговор и максимална поддршка. Дали да одите почесто или не, отворено можеш да ја прашаш. Треба сама да си ги кажува потребите, т.е што и треба во моментот и од кого. Сепак тоа е променливо. Нема рецепт, секој индивидуално реагира. Поддршка и од мене, се надевам ќе го пребродите овој период.
Па баш дека не е кафана, ако не си психијатар значи НЕ СИ СТРУЧЕН да делиш совети, како што веќе правиш. Ти мислам беше кој тврдеше дека антидепресивите биле слични на антипсихотиците. Ако ова е твојата стручност, воздржи се од делење совети!
