Ме тепаше татко ми. Имам 20 години и живеам во семејство кое е крајно среќно или крајно несреќно, зависно од моментот. Како сведок на неколку обиди за самоубиства на членови од најблиското семејство па се до закани дека ќе се самоубијат или ќе си заминат од дома уште од мои 7-8 години, денес длабоко во себе ги кријам и психичките и физичките последици кои полека но сигурно излегуваат на виделина... Опсесивно-компулсивно растројство поттикато од фобија за распад на семејството, немоќ да патувам и да се делам од нив бидејќи чувствувам дека нешто лошо ќе се случи а јас не можам да спречам, проблеми со срце на психичка база и чести напади на паника. Пред два часа, седевме и се водеше дискусија поврзана со мене, ми упати критика која тешко ми падна и така тивко се расплакав, ме виде и избувна, почна да ми вика и ме фати за врат, јас се бунтував, продолжи да ме удира и јас тргнав да си заминам од дома не знаејќи ни кон каде се упатувам, тргна по мене и ме турна по скали, уште ме тепаше а јас стоев и само му викав дека нема право да удира врела крв и живо месо.. Заробена сум во своето тело и душата, сакам да си заминам од дома но се плашам дека зад себе ќе оставам приказна со фатален крај, некој ќе се самоубие или ќе се распаднат, чувствувам должност да ги држам заедно... Помогнете ми, ве молам.....
Пријави,така не би требало да дојде до несакани работи,немаш зашто да се плашиш да го направиш тоа...Нормално можеби не сакаш поради тоа што ти е татко,но да заминуваш од дома е тешко,другите блиски ќе останат дома,ако не тебе,на друг ќе се нафрли....Ако овие се чести испади и ако со збор неможе да се реши проблемот на сила...Ниеден родител нормален да речам ни би кревал рака врз детето ако стварно нема некоја силна причина,а кај тебе за без врска те фатил за врат...Посакувам ова да го решиш што побрзо...
@Sesil @stejsi2005 Не ми се познава по телото, во текот на целиот живот трпев многу психичка тортура, секојдневна и некогаш физичка но во последно време зачестено... Најчесто јас ја окркувам работата зашто јас не се плашам од болка и ќотек, мајка ми е поповлечена и мирна и го трпи, ја има удрено еднаш, јас сум била бебе а сестра ми е мнигу толерантна и ретко влегува во конфликти, многу трпи... Јас не трпам, он е е бог и не може да биде како каже, го сакам многу и сум ептен искрена кога нешто не е океј, кажувам но он не прифаќа критики... Морам да заминам, не знам што да правам, јас сум хиперсензитивна, преемотивна особа и секогаш имав огромна поддршка од семејството но тоа никогаш не го добив... Инаку јас ги бранам сите а мене никој, дури и како да застануваат на негова страна само за да го смират, се плашат најверојатно.....
Незнам што да кажам,можеби не ќе биде лошо,да му дадете нешто за смирување...Можеби нешто псички проблем да има,со нервите...Пробувам да најдам решение за ова да заврши со убаво ,но некако тешко...Дали пие?Дали има други проблеми?
Тоа сакав да кажам, нема никакви пороци, не пие, не се коцка, ништо... Добро сме ситуирани... Да кажам на луѓе што не знаат што ни се случува зад затворени врати, никој не би поверувал... И јас знам дека нема начин ама викам ајде ќе ја каќам маката и за да ми олесни и може ќе има некаква помош, се надевав... Јас морам да си ставам во главата дека сум сама на овој свет, да зајакнам психички и да продолжам да се борам и да успевам сама, кај и да е ќе помине... Што не поминало... Или ќе се преселам, ќе се вработам, можеби ќе се омажам, еден ден сигурно ќе заврши. Мора...
Бегај девојче, бегај побрзо. Дури останало во тебе здрава психа. Да не биде касно за некоја година. Не си должна да држиш такво семејство, тој што е должен тоа да го прави го растурва. Барај работа, стан со цимерки нешто и бегај. Подобар совет од ова нема. Таков човек не се менува. На тебе си е да си го промениш сама својот живот.
Потполно се согласувам со Сандра.Остави неможеш ти допрва да опоравуваш некого кој е цел живот таков..Навидум среќни а дома со психичко нарушување..Жално е премногу,толку млада а такви проблеми да имаш. И јас сум за тоа да одиш од дома,што не секогаш е добар излез но за тебе очигледно е. И НЕМА што да мислиш како ќе им е дома,кога тебе не те почитува тој што те створил ( у реду некогаш има недоразбирање ) немој да седиш дома и да се ДОКРАЈЧИШ бидејќи,колку и да сме имале лош ден..срам..страв..На крај очекуваме помош и потпора и храброст од своите Родители..Бидејќи ти го немаш сето тоа остави и имај став и одлучност..Биди успешна дали во школо,дали во брак..цепај не подлегнувај и не дозволувај да се уништиш..Биди горда со тоа што ќе го постигнеш,а минатото остави да избледи и гледај да не ти остави траги понатаму во Животот.Поздрав
леле да земиш веднаш да го пријавиш не чекај уште време да помини.Остани силна како што до сега си била.
Не сакаш да заминеш за да не се направи белја зад тебе, да не се самоубие некој? Свесна си дека тој тебе ќе те доведе до самоубиство ако останеш? Во животот и ти треба да се ставиш на прво место колку и да е себично. Другите можат и тие сами да си се спасат ако имаат храброст. Како рекле, среќата храбрите ги прати. Сепак мислам најпаметно ти е да го пријавите, сите заедно. Имала немала физички знаци, сведоци ќе имаш крај себе.
Од искуство на мои блиски со слични и многу посериозни проблеми односно фатални...за жал можам со сигурност да кажам дека полицијата во такви случаеви нито не превзема, за жал
Само ти знаеш како ти е и што можеш да направиш, а што не. Никој овде не може ни од блиску да замисли како ти е, освен ако не го поминал истото. Еден совет што можам да ти го дадам е, бидејќи рече дека и ти си бунтовна, да пробаш да се смириш малку, да не бидеш толку бунтовна, да премолчиш кога ќе настане конфликт. Колку да видиш дали тоа ќе смени нешто. Не велам дека ќе биде подобро, но можеби и тој нема да се нервира и ќе имате барем понормална атмосфера дома. Не е решение ако и покрај тоа продолжите да живеете во терор, но можеби малку треба за мир, ако го фатиш со убаво можеби и тој ќе увиди дека греши. Попаметниот попушта. Ајде полека.
Сега сфаќам дека јас цел живот одбирав да дејствувам онака како што он би посакал само за да нема карања и несакани последици, дури и за банални работи... Имам вкоренет страв, кога бев мала секогаш со сила останував будна до доцна за да видам дека сите се во ред, чекав сите да се вратат од работа, одев во соба да проверам дали спијат па дури тогаш ми се смируваше душата и заспивав и јас а кога беа будни за да не осетат што правам седег во мојата соба и слушав да не тропне врата и некој си заминува од дома или да не го чујам автомобилот и некој си оди, често заради страв се разболував, качував температура а некогаш и потсвесно се разболував вистински зашто тогаш сите беа покрај мене и како да не оставав простор за лоши работи... После сфатив дека колку и да потиснувам свои желби и чувства пак ќе се иживуваат, јас почнав да правам како мене ми одговара ама нему тоа не му одговара и ме удира... Ајде да неше шамар, два, пет ама луѓе ме фати за врат со двете раце... Најтешко е кога не можеш да побегнеш од себе, јас не живеам туку преживувам само обидувајќи се да ги држам сите во живот. А тоа што се случи вчера не беше заради бунт туку затоа што се расплакав и потоа јас почнав да се бинтувам откако почна да ме удира и да му викам дека имам право да си плачам кога ми е тешко и дека тој е слабак бидејќи ме удира наместо цивилизирано, како човек, разумно да зборува иако немаше некоја караница, едноставно стана и почна да ме тепа затоа што ми појде солза...
Jas mislam deka tatko ti e psihicki nestabilna licnost. Pa poradi svoite nekoi nezadovolstva vo zivotot dali sega ili vo minato pridonele da se odnesuva taka nasilno.I deka eden edinstven spas i za nego i za vas e da pie lekovi za smiruvanje no ako mu predlozis ti nesto takvo on ke zbesne. Dajdobro bi bilo skrisno da mu se davaat so predhodna konsultacija so lekar. A za napustanje na domot neznam sto da ti kazam. Jas imam 22.godini recisi sme generacija. Ama svetot e tolku surov i los i kako ke se snajdes vo tolku los svet sama neznam. Razmisli ke treba da najdes rabota, a rabota ne se naogja lesno. Potoa i da najdes rabota so ogledn deka nie sme mladi vednas nema da si platena kako sto treba. em ako plakjas stan pa potoa tuka vkluci gi smetkite. Ne e lesno da se izdrzuvas sama. A em ako studiras i rabotis. Ja bi ti kazala da izkuliras da ne mu se sprotivstavuvas pa i da ne se soglasuvas so toa on sto go zbori ti pravi se deka on e vo pravo.Barem dodeka ti ne si se obezbedis finansiski ,a posle se e polesno koga ti ke si imas svoja plata Em vikas neli deka glasite za mokjno i srekjno semejstvo pa izkoristi go toa da te vrabotat tvoite negde i posle napusti gi.drugo nz
Неможам да сватам ваква ситуација Кој е крив,кој е прав Карактерот на луѓето,или некаректорот на луѓето Мислам дека и двете страни се виновни Ни окривувам ни одбранувам Еден родител (без разлика мајка,татко) да дигне рака на свое дете е многу болно Дали децата претеруваат или родителите,треба да се преиспита ситуацијата
После ова,уште седиш дома? Имаш 20 год и имаш право на свој живот...ако имаш дечко заминувајте заедно или ако не,зимај куферите и право кај некоја другарка..можеш и од местово да се одалечиш...тој нема НИКАКВО право тоа тебе да ти го прави,колку и да ти е татко...се згрозив...многу ми е жал за тебе...ако неможеш да го пријавиш,нека...со тоа што ќе заминеш,тоа ќе му биде најголемата казна за ова
Се согласувам. @Leat ситуацијата изгледа толку лошо што само со манипулации можеш да се извлечеш. Македонијава наша нема да ти пружи поддршка како жртва, па мораш сама да си бараш излез. Биди силна, не дозволувај да те скрши психички, знам како ти е а и врснички сме. Размисли како можеш да се обезбедиш себеси прво, па после можеш да заминеш, иако јас не би ги оставила другите во негови раце. Поздрав
Душичке а да идеш на психијатар/психолог онака чисто муабет да си напраите? Сигурен сум дека многу повеќе помош ќе добиеш со стручно лице него тука на форум.
Лесно е таа да си оди, но што ли ќе биде со нејзините стравови... Добро ми е познат тој страв. И јас како дете секоја вечер демнев над мајка си, дури и се обидував дали видам дали дише. Ако си отидеш, можеби нервозите ќе останат. Мој совет е да ги седнеш сите од семејството на разговор и заедно да одлучите што понатаму. Можеби ќе ви биде потребна и стручна помош за да се опоравите од таквиот живот, но не премислувај се. Најдобро би било сите заедно да одлучите што да правите со татко ти. Во случај да не соработуваат, ќе мораш да се откажеш од таквата грижа за нив. Тоа ќе значи само дека тие ја одбиле твојата помош и иницијатива за подобар живот. Ако дојде до тоа, да си заминеш и не би било лоша идеја.
Каде е мајка ти во приказнава ??? Прво ништо во животот не се решава со бегање, второ ти не си таа што го држи семејството, трето од себе тргнувам и ти кажувам ако некој тргнал да се самоуништи ти можеш и животот да го дадеш ЏАБЕ Е. Да не ти се случи уште еднаш некој да те мава ти да стоиш простум !!!!!!!!!!!!! кој сака нека е !!!! или ќе се бориш или ќе бегаш, немој да стоиш. Заробена си додека ти сакаш да бидеш заробена, знам дека на др лесно е му е се да каже ама мора да се кренеш и да се бориш за себе, боли многу за фамилија ама па, и тебе да те скинат и тоа не оди. Кој сака да уценува друг со самоубиство нека изволи, нека се самоубие, бутни го ако нема гз за тоа, тешки манипулации. Тој сигурно се кае после ова и сега како ти да си му родител седни го и отчитај му една убава лекција и кажи му следен пат ако се случи такво нешто ... налет и пари и се дома ако немаш мир.
