Можно е после преживеан срцев удар да се појават халуцинации. Да се има халуцинации не значи автоматски дека се има и шизофренија. Заради срцевиот удар може да има и дезориентираност, недостиг на концентрација и фокус, конфузија, психо-моторна агитираност, промени во спиењето и сл. Некогаш поминуваат после некој период од недели, месеци, а некогаш остануваат подолго. Убаво е да се направи консултација со психијатар за овие проблеми.
Да така е шизофренијата е комбинација од халуцинација со делузија. Значи на пример мислиш дека кога ќе излезеш надвор ти се спрема нешто или кога ќе видиш некого што на пример секојдневно го гледаш веќе ти се кова некаков план или некој работи против тебе... Може и од телевизија да се појави делузијата од одредени вести. Делузијата е поопасна од халуцинација. Освен што ќе те затвори дома може да се појави паника од непостоечката закана и да дојде до инцидент и насилие или константен стрес и немир до степен да нема што да се прави со лицето па мора директно на психијатрија.
@Flier ме потсети на една другарка со која поминав добар дел од животот. *** Многу тешко се комуницира со ваквите луѓе. И да се има желба за помош, макар и терапија да се пие, често имаат и испади и знаат убаво да го повлечат и лицето кое се труди да им помогне. Никогаш не сфатив зошто одбиваат да побараат поголема стручна помош.
Токму вака на баба ми и почна деменцијата.. рани симптоми, си пиеше нормално асентра, не реагиравме на време и и зема залет. Односно за 3-4 месеци се влоши и сега жената не е веќе иста.(еве и после 3-4 години..) Што по скоро однесете ја кај добар доктор тоа по добро, ќе и се ублажи и успори ако ништо друго, а ако ја пие асентрата сама како лек влијае многу лошо - тоа на нас ни го кажаа, за дементни луѓе асентрата иде со повеќе лекови. Знам дека темата е друга но сакав да ти се обратам од исто искуство.
Каква шизофренија на 80 години што збориш. Најверојатно станува збор за деменциј, затоа и кажав претходно.
Не. Најверојатно станува збор за деменција. Шизофренија најчесто е карактеристична за 20тите и раните 30ти години.
Здраво на сите, Ви пишувам за секој што ќе може да ми даде совет, насока или помош како да се справам со ситуацијата. Ситуацијата е следна: Блиска личност од семејството на почетокот сметавме дека доживува панични напади. Ова беше пред 4-5 години кога личноста беше 16-17 години. Како што поминуваше време така паниката се претвори во параноја, каде постојано зборуваше дека го следат личности, дека не знае како да се справи, дека некој му мисли лошо и постојано повторуваше морам да се заштитам, морам да избегам, ме следат.. итн. Тоа беше околу 19 години кога наполни. Следно што се случи започна со насилни напади. Од никаде нигде знаеше да нападне физички и тоа блиски околу него со мисла дека нешто лошо му мислеле или “соработувале“ со тие што го следат. Се однесе лицето на психијатар каде се константира почеток на шизофренија. Се даде терапија каде личноста протестираше дека не сака да ја пие од помисла дека и психијатарот намерно го труе за луѓето “што го следат“ да го фатат итн... Се зборело, се одело на терапии, се разговарало со него.. на секаков начин е пробано.. Но во последниве неколку месеци се случија најголемите напади. Се случи пред новогодишните празници да добие повторно напад, каде физички ги нападна своите родители дека му мислеле лошо и „соработувале“ со лицата кои го следат. После нападот се случи да избега од дома и никој не можеше да го најде со денови. Сам дојде дома и беше ситуацијата како ништо да не се случило. Случајно во неговата соба се најдоа бомби,пиротехнички средства кои автоматски му беа одземени. Се случи повторно напад на семејството, што придонесе повторна посета на психијатар и со негова соработка да се препише поголема терапија каде он се согласи да ја пие. Се случи последниве три дена повторно да не ја пие терапијата и имаше повторно физички напад на лица, преголемо противење има за пиење на терапија, пријавено е во полиција за физички напад, и фамилијата негова се чувствува непомошна за следни чекори. Не прифаќа да се лечи, а не сакаат да го прифатат во психијатриска установа. Дали може да ми дадете насоки како може да се справат со него?
Мора да биде однесен во затворено психијатриско одделение. Во клиника или веднаш од таму да се консултира доктор може директно да се оди. Полицијата не смее да приведува лица што се психички растроени ако немаат извршено насилство. Ако има можна е пријава меѓутоа ако во моментот можеби не им е кажано дека е растроен и не знаат. Ако полицијата дојде и се запознаени од документацијата дека е психички растроен тогаш ќе се поднесе пријава зависно што има сторено но со амбуланто возило должни се да го носат во клиника за психијатрија или во болница Бардовци. Не избежно е психијатриско затворено лечење зашто ако стане полошо последиците се кривично да се одговара и пак за лица што сториле кривични дела и се констатирани психички растроени се затвараат на долго во Бардовци. Краткорочните лечење за шизофренија е до еден месец затворен и се пушта дома со долгорочна психијатриска терапија и контроли. Најдобро да се консултираш со доктор од клиника и веднаш да бараш помош.
Да додадам нешто битно за шизофренијата. Знаеме доживотна е Има една работа постојат и многу не дијагностицирани луѓе. Значи шизофренијата постои кај еден дел од популацијата што е заболена бесприметно. Вака звучи страшно и не дека не е. На пример кај параноидната шизофренија кај одредени луѓе нема халуцинации. Почетокот се класифицирана како паничен напад. Па минува време се поставува дијагноза психоза. И психозата по право ако трае подолго веќе се сомнева на шизофренија. Тука многумина што немаат халуцинации не може да имаат долгорочно минлива психоза па се испуштаат дијагнозите. Ќе речат до карактерот му е или лут а има недијагностицирсна шизофренија. Делузијата и не можноста да се функционира во подолг период веќе треба да се смета на шизофренија.
Дискутирај со некој што го поминал тоа извлекол поука и излегол посилен а не да набројуваме симтоми од психијатриската литература што секогаш додаваат нешто ново медикаментите се решение на краткотрајни стази а не да се пијат цел живот со спорт здрава исхрана ако се има можности нормално и добро друштво кје се извлече секој за кус временски период не примање на терапија цел живот и под неа спага (дебелење пушење повекје цигари буквално издрогиран)колку се добри толку се и лоши медикаментите луѓето се одалечија едни од други со медиумите и денешните нивни презентации цел свет оди кон колективно лудило ништо лично ова е мое мислење.
Ти сериозно мислиш шизофренија се 'лечи' со здрав живот??? Медикаментите за хронични психосоматски состојби/заболувања се НЕИЗБЕЖНИ за одржување во живот и функционирање. Здравиот живот и спорт може да се само плус, а решение никако не се.
Да сериозно мислам дека се лечи ако и се обрати доволно внимание на таквите луге што ги сметаат за "болни'' и ''неспособни" медикаменти обавезно но не за цел живот со умот дошол до таа болест со умот може и да се врати и шизофреничарите не се опасни за околината повекје од нормалните може да се очекува инцидент треба да имаат поддршка од блиски и од околината што е напротив за жал.
Ова е толку лошо мислење, што се мислам дали воопшто треба да стои. Во тема за шизофренија си, не за осаменост. Шизофренија нелекувана во "најдобар случај" личноста која е болна ќе живее мизерен живот, во "најлош случај" ќе посегне по својот или туѓ живот. Дај размислете што пишувате.
