Југославија-еднопартиски систем и животот во тоа време

Ти верувам, секакви ситуации и искуства има. И тогаш и сега.

 

тогаш помеко се гледаше на насилството врз децата, а и општо врз насилство и репресија на маргинализирани заедници.
Срамота беше да се разведиш, срамота беше да имаш психичка болест, срамота беше ова, срамота беше она.
Ама не беше срамота да те крши маж ти од ќотек и тебе, а и децата.
Не беше срамота наставник да плесни дете, макар и еднаш во кариерата.
Сега да е!?
Очите ќе му ги ископаат родителите.

 

Вајлд, тоа е до луѓето, не е до системот сам за себе. И ти велам, твоето искуство и твојот впечаток е тој, ама денеска што е сменето? И денеска е срамота да се прават/живеат/искусат сите овие работи, само твојата/нашата перцепција на работите и искуството се различни.

 

@WildMk е во право, јас од сите муабети имам баш така сфатено. Имам две баби што предавале па им било нормално да си ги мавнат учениците некогаш. Нормално било дома да се тепаат деца, не за џабе со носталгија огромен број луѓе се сеќаваат дека ќотекот бил излезен од рајот.
Ама реално такво било времето, верувам дека секаде било така, не само во Југославија, така што не би рекла дека било до системот туку тоа си била посебна карактеристика на тие времиња и оние пред нив.И затоа е скроз друга тема независно од оваа.

 

Данте отворено пишувал против папите, ако не си знаела. Сега се цензурира на државно ниво уметноста? Можеш да одиш затвор за дело со кое го исмеваш капитализмот?

 

И Данте бил цензуриран, тоа што ти не знаеш дека тоа се случувало, не значи дека навистина не се случувало. Уметноста била цензурирана, одувек.

 

Секако. Имаш оправдување за тоа што се дешавало во комунизмот? Или мислиш дека е добро што најдобрите режисери и писатели биле прогонувани од „најдобрата“ држава?

 

Не извлекувај заклучоци, особено не погрешни. Во ниту еден момент не спомнав дека бил идеален систем, особено што ептен малку сум била дел од него. И никаде не оправдувам репресија во било која сфера. Уметноста апсолутно била предмет на цензура, во сите системи, и тоа е факт. Но, тоа што минатиот систем/режим/држава бил репресивен, не значи дека овој е супер, ниту пак јас ги споредував.

 

Чекај, не беше сега скоро некој филм забранет, цензуриран нешто во РСМ? Или нешто повеќе од еден беа, стварно слабо памтам и брзо заборавам, ама сигурно имаше нешто такво...на пример,некој филм од Јани Бојаџи вика гугл архивата

Енивеј, исто е и сега и сегде. Све је исто, само њега нема...али ок, нова е опаковката

 

Не само во училиштата, туку секаде имало ред, почит и дисциплина.

 

Ии така...

 

За божемниот ред и дисциплина во трговијата и за несоодветната комуникација и менаџирање меѓу државните пазарни служби во 1975 година (Тито бил сè уште жив):

 

Auto-put Bratstvo i jedinstvo bio je glavna jugoslovenska putna saobraćajnica koja je povezivala, četiri od šest, republika i jednu pokrajinu bivše Jugoslavije. Prostirao se od Jesenica preko Ljubljane, Novog Mesta, Zagreba, Slavonskog Broda, Sremske Mitrovice, Beograda, Niša, Skoplja do makedonsko-grčke granice.

Izgradnja je započeta posle Drugog svetskog rata kako bi se Jugoslavija dobro saobraćajno povezala, jer je do tad imala samo lokalne i regionalne puteve slabog kvaliteta. U izgradnji auto-puta su učestvovale omladinske radne brigade, koje su sačinjavali jugoslovenski i inostrani omladinci i pripadnici Jugoslovenske narodne armije. Skoro 300.000 ljudi je učestvovalo u izgradnji. Prva izgrađena deonica je bila Zagreb-Beograd u dužini od 382 km, otvorena 27. jula 1950. godine.

U proleće 1959. godine započinje izgradnja deonice između Niša i Paraćina. Sledeće, 1960. godine grade se deonice Niš-Grdelica i Udovo-Đevđelija. Put u dužini od 113 km te godine je gradilo 48.557 omladinaca. Deonicu auto-puta Grdelica-Skoplje 1961. godine u ukupnoj dužini od 138 km gradilo je 46.699 omladinaca. Godine 1962. započinju poslednji radovi na auto-putu da bi sledeće 1963. godine mladi završili poslednju deonicu auto-puta između Osipaonice i Beograda. Tako je 251.737 brigadira za šest godina povezalo Ljubljanu s Đevđelijom.

Iako se ovaj put zvao auto-put, imao je samo dve saobraćajne trake (svaka za po jedan smer). Raskrsnice sa lokalnim putevima su uglavnom bile van nivoa, mada je bilo i raskrsnica u nivou i serpentina. Put je bio predviđen za oko 9.000 automobila dnevno, a kasnije i do 40.000 vozila. Veći deo puta je bio izgrađen od betonskih ploča, a negde je bilo asfalta. Godine 1977. auto-put je izgrađen u punom profilu 2 trake + zaustavna u svakom smeru na sekcijama Kranj-Ljubljana (20 km), Zagreb-Slavonski Brod (207 km) i Sremska Mitrovica-Beograd-Niš (277 km).

 

Барем на македонски да го преведеше есејов

 

Стоковна куќа НАМА во Загреб (СР Хрватска) некаде во текот на 1970-те, сèуште во време на благосостојбата:

 

Многу интересен Втор Дневник на Телевизија Словенија од 14. септември 1990 година (ТВ Љубљана до април 1990) неполна година пред распадот на СФРЈ (летото 1991):





Од содржината:

- терористички напад врз милицијата во Косово

- Словенечките комунисти ја осудуваат желбата на Косово да стане република (Косово било сојузна автономна покраина - САП, во состав на СР Србија)

- новоформираните словенечки опозициони партии пак испраќаат честитки за прогласување на косовскиот устав и желбата да стане република наместо САП

- се даваат предлози за поинаква и нова реорганизирана Југославија а словенечкиот републички секретар (министер) за одбрана зборува за реорганизирање на територијалната одбрана

- Европската заедница (ЕЗ - претходница на ЕУ) одбива да дава финансиска помош на СФРЈ поради репресиите на Косово

- интервју со претседателот на претседателството на Југославија д-р Јанез Здрновшек

- во залевската војна (Ирак го нападнал Кувајт) блокадите на храна се користат како оружје

- протести во Иран против агресијата на Ирак врз Кувајт

- подршка за Ирак од арапскиот свет (Иран инаку е персиски, не арапски свет)

- секретарот за надворешни работи на САД во посета на Сирија и татко му на Асад

- турскиот претседател Тургут Озал во посета на Бангладеш, спомна нешто и спуштени југословени во Турција (не разбрав)

- источно германскиот (DDR) парламент изгласал спојување со западна Германија (BRD) но против биле неколку партии, вклучувајќи ги и зелените

- Советскиот парламент расправа за економската програма на Горбачов, а весникот „Московски новости„ предупредуваат за можност од воен удар

- масакр низ воз во Јоханесбург, Јужноафриканаска Република (ЈАР)

- барање на словенечкото малцинство за двојазично училиште во Целовец (Клагенфурт, Австрија) и да биде финансирано од државата, кон тоа писмо до тогашниот австриски претседател Валдхајм од словенечкиот претс. Милан Кучан да ги почитува темелните човекови права на луѓето кои сакаат децата да ги праќаат на двојазично образование таму.

- Штрајк на пристанишните работници во Копер, СР Словенија за топол оброк во ноќна смена и повисоки плати

- саем на занаетчии во Цеље, СР Словенија

- Во Љубљана промовирани магистри по меѓународен менаџмент од Југославија, Индија, Пакистан , Шри Ланка...

- Електродистрибуција на Словенија предупредува дека нема да толерира неплатени сметки за струја повеќе од 10 дена.

- Словенечката академија на науки слави некаков јубилеј а во Ново Место откриено археолошко наоѓалиште

- Во Токио, Јапонија се кандидираат можните домаќини за идната Олимијада во 1996 година, меѓу кои и Белград (во 1990 сè уште главен град на СФР Југославија) а завршува со коментарот на водителот:
„Би било спортски на Белграѓани да им посакаме среќа, но не дај боже среќа да имаат...„

Мислам дека последното беше врв во Дневникот!

 

Кога бил Данте цензуриран, жити очи?
Ние го работевме Чистилиштето.

 

Во Дантево време или брзо потоа
Денес тоа не се вика цензура се вика ,,проверка на факти,, или како веќе
Уф во какво време живееме, ќе ја бараме Југославија и нејзината цензура

 

Ти си учела веќе цензурирана верзија на неговото дело, значи цензурата постоела уште во минати векови.

 

kako da ne