Како ме нервираат со тоа што ќе речат комшиите или што ќе мислат комшиите. Што ме боли мене што мислат тие, јас за мене си живеам.
Се исто како кај мене. Инаку да не беше тој, нашата врска немаше да успее, бидејќи тој се бореше постојано и се уште се бори, а јас бев измеѓу два огна. Од една страна да не одам против моите дома, а од друга страна да не го повредам дечко ми. Инаку пред 2 год. имав еден со кој се гледав еден месец и причината поради која прекинав - повторно моите родители...Не бил за мене. А кој е за мене? Им реков нека одат и нека бараат некој кој ќе е за мене. Од каде да знаат они кој ме прави мене среќен, кој ме прави да се осеќам сакано?
Кога некој ќе ми го рече тоа или моите дома косата ми се крева од тоа пола коса ми падна нервите ми се искинаа Еден ден дури ги отворив сите прозорци и викав сите комши да ме слушнат ЗА КОМШИТЕ ШТО ЗБОРАТ ЗА МЕНЕ ДА ЗНААТ ДЕКА ДОЛНАВА МЕ БОЛИ АКО МЕ ЗБОРЕЛЕ,НЕКА СИ ГИ ГЛЕДАТ ДОМА ДЕЦАТА ШТО ИМ ПРАВАТ И НЕКА СИ ГО ГЛЕДАТ СВОЈОТ ДВОР
Они секогаш може да викат дека овој оној не е за тебе се додека ти не одлучиш кој е за тебе. Еднаш ќе згрешиш за сл. ќе знаеш Разговарај со нив и кажи им дека сакаш сама да чекориш по патот кој ти е исцртан и да има провали ќе паднеш ама пак ке се искачиш
Имам другарка колку тебе и нејзините многу строго ја држат, претходно имаше дечко но толку многу ја притискаа што таа одлучила да му раскине. А многу си беа погодени, тој беше предобар со неа. Сега има друг со кој е во врска година ипол и дури во скоро време им кажа дома за него. Полека го прифаќале нејзиниот избор. Да си бидиш со него ако те прави толку среќна и ако се бори за тебе, ретко се наоѓаат такви љубови денес. Па што ќе кажеле комшиите е најмалку битно.
Се согласувам со тебе. Јас за малце ќе ја направев таа грешка како другаркати за да престане се неможев повеќе ќе раскинев и ке се кааев и ден денес . Ама он ме држеше кога паѓав и ми беше галје за сите Паметен совет од тебе биди со тој што ќе бидеш најдобар војник во се,ако се откажеш ти не си војник ти не си ништо. Многу ретко се наоѓа денес паметен човек,затоа чувај го ако не иде со него остави го ако се бори биди со него еден ден може ќе се кааеш ако си го оставила,ако е грешка ќе се види понатака и ќе ја научиш лекцијата за сл.пат
@Saraahh не гледам пρичина зошто твоите би се мешале κога ти си полнолетна девојκа. Теρај си по твое и не им попуштај аκо си сигуρна деκа тој е вистинсκиот за тебе.
Сакав да прашам,што послем 3 години гледање со некоја особа?а сме веќе во убави и сериозни години.Имаме поминато све и свашта,ама никогаш не сме се разделиле,нормално имало караници и све она што се има во нормална врска,ама сме ги поминале тие препреки.И сеа што понатаму?
Ништо. Терајте врска. Ако ти е за женење веруј ќе знаеш. немаше да прашуваш . Кога ќе е за тоа само ќе ти дојде.
Сaмo се гледaте или сте вo врскa? Акo јa сaкaш и знaеш декa и oнa гo чувствувa истoтo зa тебе и дoкoлку ги испoлнувa твoите критериуми зa сoпругa и мaјкa следниoт чекoр кoј требa дa гo нaпрaвиш е брaк. Акo сегa не си спремен зa брaк предлoжи и нa девoјкaтa дa пoчнете дa живеете зaеднo.
Се гледавме две ипол год,а пола год сме во врска.Ги исполнува сите критериуми за све буквално,иако 2 ипол год беа мн тешки за нас,имавме премногу проблеми и каша попара беше,али од кога почнавме врска све си е како што треба,иако сме мн различни карактери и имало доста несогласувања али,секогаш наоѓаме решение и заеднички јазик. Јас сум спремен секако за брак,затоа што не сум дете во години,и сум иживеал и искачања еден куп,и шетање со ноќи и лудувања,забави буквално све.Али не е само до мене нели.
Препреки секогаш има и ќе има, и во врска и во брак. Но, најважно е да се пронајде компромис и да се совладаат.Ако добро функционирате во секој поглед, продолжи ја врската и не брзај. Времето колку сте заедно е само број. Некој може да биде подготвен на 1 год. а некој после подолга врска. Секој има различни погледи, интереси и очекувања. Се уште не е создаден моментот за да се одлучиш за брак, па затоа и бараш совет. Можеби е подобро да размислиш за заеднички живот и да разговараш со партнерката за нејзино мислење.
Јасно ми е дека ке има препреки секогаш,секогаш искрено наоѓаме компромис за недоразбирањата.Секако дека добро функционираме,Јас имам зборено со нејзе,и на нејзе и е све иживеано,и размислува и сака нормално живот со мене.Затоа што искрено ние мн пати имаме пробувано да се оставиме онака скроз,но никогаш не успеало тоа.
Ако е така почнете заеднички живот, па ќе знаете дали тоа е вистинскиот избор.Верувај дека ништо нема да изгубиш, освен што ќе си дадеш време за сериозна одлука. Работите ќе ти бидат појасни. Поинаку е кога со партнерот поминуваш 24/7, а друго кога после една средба секој си заминува во свој правец.
Ако сметаш дека не си спремен за брак, (а и штом прашуваш што понатаму, претпоставувам не си) живеење заедно е одлична опција да видите како ќе ви иде. Со среќа
Секако дека знам што сакам,само сакав плус некој мислења за да ја видам приказната од друга страна. фала ви
Вака, сакам да слушнам одговори иако веќе знам кое е решението. Сигурно се сеќавате на мојот проблем дел од феминките за мојот веќе бивш дечко кој ме напушти заради глупави причини и никогаш не дознав дали бил вистинскиот изговор за прекинување на врската. Е сега, бидејќи јас не сум злопамтило и да му враќам со иста мера, одвреме на време знам да му напишам по некоја порака на инстаграм бидејќи на фб сум блокирана, да видам како е, што прави, дали му треба нешто да му помогнам бидејќи знам дека има тежок живот, се утепува од работа и искрено некогаш жал ме фаќа кога ќе слушнам дека му е тешко. Водам љубезен пријателски разговор, ама искрено се изморив од сето тоа претварање на пријателска база. Вистината е дека јас се уште го сакам, а искрено направив премногу напори да ги потиснам чувствата бидејќи сето тоа ме убива, ме тера да се изгубам сама себе и да правам работи кои ги немам направено до сега. При еден разговор со пријателка ми рече нешто што ме замисли, ми рече - Бори се ако сакаш, ја имаш мојата подршка но залудно е ако едниот сака а другиот не. Ме замисли и ме доведе во прашање - Што ако е во право и сите тие пораки во кои му зборувам да биде силен и да не се откажува се залудни? Што ако тоа нема ништо да промени. Секогаш кога ќе му напишам нешто, а ќе направи некоја постапка наместо да сум чекор напред, се враќам 3 назад. Оставен сам на себе е, без некоја подршка а гледам јас да му се најдам иако веќе надежта умира. Од една страна си велам ќе се борам бе, барем и да не се променат работите ќе знам дека имам направено нешто, од друга страна се изморив, зошто секогаш тој знае да игра тактички подобро од мене. Најчесто велам готово, ги вложив сите напори, тој ќе направи нешто што ќе ме допре длабоко, и повторно во круг. Искрено, сето ова ме промени како личност, сум преќинувала и други врски, лесно се имам изборено со преболувањето ама овој пат како личност повеќе не можам да бидам стабилна. Да најдам друг не сакам, не е дека не можам туку не сакам, бидејќи ја изгубив довербата во останатите а самодовербата ми е падната на најнизок можен левел. На другарки не можам да сметам, секогаш ќе најдат начин како да ме извисат, игнорират и јас се затворив во себе на некој начин.