дечки здраво пишував тука и пред некое време во многу лоша ситуација сум. Во врска сум 6 години со дечко ми студираме во ист град и живееме заедно е сега да напоменам он ми е прв дечко пред него не сум ни бакнала некој друг. Дечко ми е многу добро дете ме сака ме почитува,неговиот татко е многу строг ако он има 24 години со него се однесува како со дете на 12 години мора да побара дозвола за на искочи на кафе,на утакмица, не му дозволува да вози кола ако има возачка дозвола веќе 4 години,го тераат со нив да иде по одмори,зимувања и сл. немаме ни друштво цело време сме сами и ми стана многу монотоно не знам дали го сакам или со него сум од навика пробав да правам муабет со мајка ми она не сака ни да чуе многу го сака дечко ми и не може да ме замисли со друг,отворено и кажав сакам да пробам со некој друг таа ми вика ако фатиш друг дечко немаш моја поддршка нема ни да те финансирам и му звони на дечко ми цело време прашува шо е проблемот меѓу нас едноставно ми се меша. Како да живеам живот на 35 годишна жена не како за 22 колку шо имам така се чувствувам како да преминав преку ноќ од дете со жена.Не знам што да правам збунета сум не сакам да направам грешка ве молам некој совет оти се шекнав
Дечко ми кај мене не доаѓа. Живеам со моите и со брат ми, првенствено мене ми е срам а и на него. Јас кај него одам, ама тој живее сам во стан а неговите во куќа се. Искрено да беа на купче сите, незнам дали би одела. Инаку скоро 6 години одиме. Ова го зборам за во родниот град. А во Скопје сме двајцата, јас студирам тој работи, но не живееме заедно. Е во Скопје не се ограничуваме, бидејќи сме сами
Koga si so nekoj dolgo vreme se javuva monotonija. Pravete raboti koi ne ste gi pravele do sega. A zosto sami ste i ne se druzite so drugi? Sega vi se god. koga trebe da se druzite,zapoznavate novi luge,novi stavovi. Za da raskines nekomu treba da imas ozbilni pricini. Ete stavi si na list na edna strana pozitivnosti na decko ti na druga negativnosti i pisi si iskreno se,razgledaj,razmisli sto moze da podobrite vo vrska a sto ne i odluci vredi da go ostavis i prodolzis ponatamu ili ne. Jas od ova sto si pisala ne mozam tocno da ti kazam sto da napravis i toa da ti se pokaze kako ispavno.
Девојче има љубов и после 6 години, од искуство ти кажувам. И на периоди може да биде монотоно, ама поминува. Некогаш сум се прашувала и јас дали е навика веќе, на исто место излегуваме секогаш, исто јадеме кога излегуваме, не одиме на диско - на прсти се брои колку сме биле во овие 6 години, дечко ми пак не сака да вози а има дозвола (ама нема кола во Скопје, ама и дома кога сме не сака) и тн. Инаку овие работи меѓу татко му и дечкото треба тој сам да ги реши. Ти отворено ќе разговараш со него, ќе му кажеш што мислиш и чувствуваш. А мајка ти ќе се помири со што и да биде. Мајка ко мајка... Секогаш бурно реагираат на се прво, ама потоа гледаат нас да ни биде убаво. Ама верувај се дури е финансиски зависен од дома, нема да ги реши проблемите до крај... А и дечко ти игледа не знае да се спротивстави. Мора да почне. Како тоа го убедуват и оди на одмор со нив, искрено нз, не ми е јасно. И друго, како бре на овие години сакате живеете заедно? Еве јас студирам во Ск, дечко ми работи и од мене постар е 6 години. Ме моли да живееме заедно, ама не сакам. Сакам друштво, сакам да излегувам, сакам слобода уште. Не сакам да сум по цел ден смао со него, и уште од сеа шо се вели гаќите да му ги перам.
@thequeen95 Млада си, едностсвно имаш потреба за адреналин, авантура, тоа е сосема нормално за твои години. Нема исправно или погрешно, важно е одлуката да биде твоја, а не затоа што некој така мислел или рекол. Секогаш нешто добиваш а нешто губиш. Можеби никогаш во животот нема да запознаеш некој како него и еден ден ќе ти биде криво, а можеби и ќе запознаеш некој што ќе го сакаш целиот живот. Тоа никој не може да го знае. Тоа е животот. Но изборот е наш. Пред да одлучиш било што биди сигурна дека тоа го сакаш.
Абе ај не заебавај 24 годнини и секое лето да одиш со родителите на одмор наместо со друштво/партнер. Малку забеганко А да си се земете и посебно да си живеете тогаш нема да има право татко му да му се меша во животот и да му брани се и сешто. Тогаш ти ќе бидеш негова господарка и ќе му го покажеш правиот пат наместо да затупавува човекот.
Во Бугарија студираме кога се запишував не познавав никој таму освен дечко ми па мислевме поубаво е да делиме стан кога веќе и двајцата сме на исто место. Спомнав дека ми е прв и дека имам чувство како да пропуштам нешто
Идеме и заедно ама он обавезно уште 2 одмори си тепа со нив мене искрено не ми смета тоа шо иде со нив туку, ми смета тоа шо он не сака да иде ама не може да му каже не на татко му
Имате да зборувате и тоа многу, посебно пред брак Постави си се што ти смета кај него ако не го прифати како критика и ако не сфати дека не треба така батали го подобро сега немсто кога ќе биде касно
За тоа со неговиот однос со татко му се имаме расправано сто пати он вика “знам шо да му правам таков е човекот” а искрено ми смета мене мислам е рано уште од сега да се расправаме заради татко мајка. Јас се плашам од тоа дека секој друг би ме повредил а со дечко ми се чувствувам сигурно го познавам многу добро знам дека ме сака тешко ми е да верувам во луѓе ми требаа добри 2 години за да верувам и на сегашниов кога ќе ми текне ако му раскинам дека со некој ќе треба да почнам од нула, коса ми се крева
Се самоцитирам да кажам денес што ми се случи. Ми се јавува мајка му на дечко ми, загрижена. Ме прашуваше што се случува со него, зошто е толку незаинтересиран за факултетот. Дека стварно не знае што да прави и дека и тоа што она и татко му му го збореле не го допирало. Ако сум можела да пробам да правам муабет ама и реков дека и јас пробувам и дека и со мене одбегнува да збори за тоа. Луѓето стварно мислат се најдобро за него и дека не е проблем за др факс и се тоа само да не биде волку пасивен и дека сега се годините и моментот да учи. И ме замоли никако да не му кажам дека ми се јавила.. Жената стварно делуваше вознемирена и стварно ми е жал за него не знам како да допрам до него.. Сакав само и за ова да прашам, дали да пробувам уште, како да пристапам.
нека го притиснат од дома шо е проблемот, а ти пробај на смирен и убав начин пак да го прашаш во шо е проблемот. или пример речи му една моја братучедка/колешка итн...имаше слична аверзија кон факултетот и тежок период, но со помош на тој и тој ја поддржуваа и даваа мотив и успеа да дипломира. Почна со колеги да се дружи кои учат континуирано и и помогнаа во врска со испитите.
Исто, повеќе ради срам дека живееме со нашите..Како и да е нема никаков проблем во тоа според мене не е само дома место за гледање секаде можеме да се видиме.
Друштвото и однесувањето. Најбитно од се' е дали го сакаш и дали можеш со него да гледаш иднина? Сама ќе мораш да си одговориш на ова прашање. Никој не може да знае освен тебе.
Веќе ми се насобра се, од сите врски, од сите мажи во мојот живот, сите на крајот мене ми ја префрлаат вината. Немам сила да стиснам заби и да свртам грб на луѓето што ги сакам. Врската супер, требаше да одиме на одмор во Италија, тој ги откачи сите за да оди со мене, на крајот кога му кажав дека мора да одложиме на кратко, ми се налути за да на крај јас испаднам виновна зошто тој сите ги откачил за проклетиот одмор. Што им е на денешниве мажи?
