Ако сака дечково да останете во контакт ќе ти пише самиот без ти да му дадеш потсетник (да се надоврзам на коментаров од горе што си го оставила). Плус не се потпирај многу на тоа со лајкови, тоа може да упали кај некој од тука, луѓето од странство си имаат свој вид на „потсетници“ така да може он и да не го гледа тоа така воопшто. Дај му уште малку време, ако не пише до тогаш, едноставно не го мисли веќе. Никогаш не се знае, можеби ќе ти пише понатака, ама не си прави филмови туку едноставно нека ти биде убав спомен и ништо повеќе
Не знам што да правам, ми се оствари една голема желба да се видам со еден дечко, но од друга страна некако не сум среќна, не знам дали воопшто треба да бидам среќна, се шетавме, јадевме, ми купи ружа, не е од тука, задутре си оди, вчера ми рече пак да се видиме, кога дојдов дома ми пиша фала за денес, и ме праша дали сум стигнала се засекирал...да бидам искрена се плашам од одбивање, мислите ли дека сум му оставила добар впечаток? Рече вчера за денес да се видиме, сабајле ми прати стикер со срце, ја му пишав само што прави ми одг како еве ти...и тоа , да му пишам ли дека ми е жал што си оди? Да не испаднам глупава?
Мојов проблем е малку глуп и детинест ама многу сум збунета и не знам што да мислам.... имам 23 год и ми се допаѓа момче што е помало од мене 4 години и плус работи со мене... си се пуштавме, пишувавме и се слушавме скоро 2 месеци, без ништо и веќе знаевме дека нешто ќе се случи меѓу нас само беше прашање на време.. бевме излезени на забава цело друштво и кога си одевме дома седнавме во еден парк на клупа. И двајцата малку запијани, тој буквално ми заспа на рамо. Јас останав така да седам, не сакав да го оставам сам иако бевме многу блиску до дома. Потоа кога се подотрезни, као "случајно" ме бакна, и тоа изгледаше како сосема свесно и испланирано направено.. останавме уште некое време така, се гушкавме и ме бакнуваше постојано и си заминавме. Не знаев што да очекувам, затоа почекав работите полека да си течат без да бидам напорна или да избрзувам. Сега сум малку разочарана бидејќи тој тврди дека бил пијан и на голем дел од вечерта не се сеќава. Не се сеќава дека си заминал со мене, а за другото не се осмелувам ни да прашам. А знам дека другар му знае за се бидејќи тој го испрати да си замини со мене... сега не знам како да се однесувам, лута сум и разочарана, тој ме сети дека сум лута ама не му е јасно зошто... а исто и тој се однесува малку различно, како посрамежлив е и помирен сега, а и не ни ми пишува. Знам дека сакал да се случи тоа, и двајцата сакавме, ама сега не ми е јасно ништо... Зошто се однесува вака и зошто тврди дека не памти.. ????
Ако двајцата сте сакале свесно да се случи тоа - немало во пијанство да се случи бакнежот. Ако ти не си срамежлива, и ако си малку похрабра и самоуверена викни го да излезете на шетање и доколку сакаш кажи му: Сакаш да те потсетам што се случи таа вечер? - и бакни го. Доколку го направиш ова очекувај и позитивна и негативна реакција - за да не се разочараш.
не знам дали ќе има следен пат.... многу далечно ми изгледа тоа сега. и предходно имало шанси тоа да се случи, ама немавме храброст... ни јаа, бидејќи се плашам од одбивање, а ни тој, иако имаше многу такви моменти... сега мислам дека има собрано храброст на пијанство, и сега е усрамен и не знае што мислам јас за тоа ни како би реагирала ако спомни нешто.. и се вади на тоа дека не се сеќава, а тоа мене ужасно ми смета..
@Chris0203 Можеби мисли дека ќе јаде корпа заради годините. Сигурно не бил дотолку пијан за да не се сеќава што направил.
помислив и на тоа.. сепак беше премногу свесно направено за пијан човек..секое движење му беше како...нормално. А знаеме дека си се допаѓаме, не знам зошто би мислел дека ќе јади корпа.. многу ветуваше со однесување и внимание и разговор и се... според мое искуство, лично и на мои пријатели, што трезен мисли-пијан кажува и прави, ама да не памти, ми асоцира на тоа дека не му е гајле.... мозоков каша.
Здраво дечки, сакав само да споделам еден проблем кој неколку дена ме мачи, со дечкоми сме во врска повеќе од еднс година, имавме доста проблеми, често се расправавме, не зборувавме со денови, но многу се сакавме, но пред одреден период дознав дека он има искочено со друга, ја бакнал во период пред повеќе од пола година кога ние не бевме во контакт 2 недели, го криеше многу вешто но јас инсистирав и дознав дека искочил со неа прво ми велеше дека било обично кафе се додека не ја призна целосната вистина. Да бидам искрена не го очекував ова, некако светот ми се сруши целосно, и незнам што е правично, не сум сигурна дека можам да замижам како ништо да не било, не сум сигурна ни дали можам понатаму без него..
Негова грешка, сте биле скарани но уште сте биле заедно. Тоа е неверство. Не се излегува со друга ако со едната прво не се расчисти. Грешка на двајцата што сте се ставиле на пауза на некој начин. Како толку време без контакт? Ако двајцата сакате да бидете заедно, ќе преминете преку тоа и ќе остане зад вас, вие ќе си продолжите ама посериозно малку. Ниеден проблем не се решил со молк.
Па тој е свесен за ситуацијата, вика било момент на бес бидејќи многу лоши зборови си кажавме последната вечер, не контактиравме 3недели, после 3 недели јас го побарав да зборуваме и тој дојде, се смиривме, но немав никаква идеа дека тој бакнал друга. Ми кажа дека мислел било крај дела вејќе никогаш нема да бидеме заедно, не знам многу ми е измешано и многу се чуствувам повредено..
Кај немате зборувано три недели, кај ти си го побарала па и се правда дека било во момент на бес бакнежот со другата. Ефтини изговори, јас не би му простила после тоа. Мене ќе ми биде гад да бакнам некој кој ме изневерил. Прво требало да расчисти со тебе па подоцна да крши глава ако сака.
Знаев дека е ова. Тој со неа бил само тогаш, после расчистил и сте продолжиле, значи не се плетка веќе со други, но ако не можеш да му веруваш, тогаш подобро ќе ти биде без него. Ти си знаеш како тој те третира и како ви е после тоа. Лесно е да видиш дали некој те сака или не.
Здраво на сите. Нова сум на форумот и би сакала да добијам неколку совети. Мојата ситуација е многи глупава, имам 21година студирам, имам дечко 22години. Може да се каже дека се познаваме скоро цел живот бидејќи заедно учевме и основно и средно, и сега во врска ме 4години. Моите заостанати родители никако неможат да го замислат него поради х причини не би тука за тоа, и дека тој ме почитува и ме сака и ми е многу убаво со него. Последната година ипол тие не знаат за нас, бидејќи последен пат кога дознаа имав 19години и имаше забрани за излегување, одзимање на лап топ, мобилен телефон, дека ако уште еднаш се повтори ке ме избркал татко ми од дома, абе кошмар. Се утепав од плачење. Но ние никако не попуштавме, сето тоа помина за месец време и пак ние си продолживме се по старо. Секаде си излегуваме и по други градови се шетаме но моите незнаат за тоа што веќе почна да ми прави се поголем стрес. Проблемот е во тоа што сега за виќенд сме договорени да испаднеме со пријатели, но таму каде што ќе одиме ќе е и вујко ми, веројатно тој така ми кажа. Е сега незнам што да правам, од една страна си велам многу ми е гајле што сака нека биде, а пак од друга страна не ми е сеедно, знам дека и тој ќе се изнервира знам дека и на него ќе му се упропасти вечерта. Можеби вујко ми нема да каже на моите, големи се шансите, но највеќе ми е за дечкото. Веќе и јас несакам да се кријам многу е грдо, не сме мали веќе. Многу пати сакав да им објаснам на моите особено на мајка ми, но никако да прифатат и да разберат. А дечкото е супер, вреден е многу, работи се и сешто, самиот си заработува, епа неможат сите со факултетско образование да бидат. И неговите се добри, немам слушнато нешто лошо да се зборува за нив. Ама ете моите сеуште живеат во минатото и никој ништо неможе да им докаже секогаш тие се во право. Ви благодарам однапред.
Зборувај со мајка ти објасни и, мајка е ке свати, па таа со полека нека му објасни на татко ти. Што знам бе, не сте мали На крај краеви ти фати си го дечкото за рака и право кај твоите.
Многу добро те разбирам. И јас бев во слична ситуација. Ја криев врската околу една година бидејќи се плашев дека моите толку лошо ќе се однесуваат, и дека не би издржала да останаме под ист кров. Некако собрав храброст, им кажав, прво малку лоша реакција, но еве фала му на Бога две недели поминаа и не е лошо, се издржува, ама на душава ми е полесно. Прво, мораш да бидеш спремна да се соочиш со нив, порано или подоцна, доколку дечкото навистина ти значи. Не си мала, и верувам работите се смениле од кога си имала 19 години, барем за тоа како твоите гледаат на тебе. Држи си се до тоа што мислиш дека е најдобро за тебе, не се карај многу со твоите обидувајќи се да објасниш, туку направи им искрен муабет дека ти не си веќе мала, дека е твоја одлука, дека што и да направат, на крајот пак ти одлучуваш. Конкретно за ситуацијава не знам што да те советувам, ако мислиш дека вујко ти не би те издал, тогаш кажи му, или замоли го да не спомнува ништо, за ти сама да им кажеш на твоите. Или пак не правете ништо пред вујко ти, не е страшно, нека мисли дека сте само другари. Ти посакувам да собереш храброст и да се соочиш. Секој има право да живее како мисли дека е добро за него, а поготово за бирање партнер. Се ќе биде во ред. Ако ти треба уште нешто, пиши ми лп слободно
Сум немала ваква ситуација но знам од една другарка. Верувај ми многу потешко и беше додека криеше од дома, кога кажа без разлика на реакцијата од нејзините и беше малце полесно. Затоа собери храброст и кажи им. Како што кажаа и другите, сама ќе си го избереш животниот партнер, нема твоите да ти го бираат. Ти ќе живееш со него, а не тие.
