Пред да направиш чекор , размисли добро што е тоа што фали и што те прави несреќна ? Стави ги на хартија позитивните особини на една страна а негативните особини на друга страна . Искалкулирај што губиш а што добиваш . Потоа донеси одлука . Пред да ја соопштиш твојата конечна одлука , осигурај се дека најпрво ти самата ја имаш прифатено како таква ( не подоцна да се покаеш ) па потоа соопшти му ја и на дечкото . И биди искрена и со себе и со него , немој да се залажуваш себе си или него , бидејќи на крајот од денот само потешко ќе ви биде и на двајцата .
Да, и јас би те прашал: Зошто си несреќна? Велиш дека многу го сакаш, дека секогаш си била среќна и исполнета со него, но дека последниов месец си несреќна со него. Дали и како е тој причината за твојата несреќа?
Мислам дека секоја долга сериозна врска минува низ такви периоди. Фазата на "пеперутки во стомакот" кога сѐ е ново и интересно одамна е завршена и нормално е така да се осеќаш на моменти. И мене ми се случува да осеќам монотонија во мојата врска, но поминува. Јас би ти рекла да не избрзуваш и да не носиш одлуки кои се базираат на можеби моментални чувства.
Извини,ама за себе пишуваш во женски род,а под аватарот ти пишува машки пол. Ако ти е грешка тоа,исправи го. Седни,размисли убаво што те прави несреќна и дали го сакаш.Не избрзувај.
Реално се обидов ама не можам да го одбегнам понижувањето во зборот пи*ка што се употребува како слабост. Стварно е бедно сами да се вреѓате, до кога вака?
Moja greska, pred nekolku dena se zacleniv na forumot i izgleda pogresno sum stisnala pri pravenje. Inaku da, ja sum zensko. Blagodaram na informacijata, ne ni znaev deka se pokazuva od koj pol si ili deka toa se menuva voopsto ❤️
Vi blagoadaram na sovetite i pomosta ❤️ Na prasanjeto sto mi go postavivte zosto sum nesrekjna, iskreno ne bi mozela da vi dadam eden vistinski odgovor. Mozebi bidejki veke ne cuvstvuvam vnatresna srekja koa ke go vidam,iskocime ili zborime. Mozebi bidejki posle tolku vreme stanuva navika se sto se slucuva so nas. Navistina ne znam, no ne mozam da kazam deka on me pravi nesrekjna bidejki sekogas mi posvetuva vnimanie i i postojano pokazuva deka me saka i so dela i so zborovi. Vcera se napiv malku poveke pa go viknav da zborime, pa taka mnogu raboti sum mu kazala (nekoi gi pamtam nekoi ne )i sto mislam i sto cuvstvuvam, i me prasa:”sto treba da napravam za da bides srekjna. Kazi mi i ke napravam” . Mislam deka vo toj moment sfativ deka navistina sakam da sum so nego bidejki i posle se, saka da sme zaedno, srekjni i veruvaa vo nas. Sakam i veruvam vo ljubov, pa taka ke ni dadam vtora sansa i ako pak se cuvstvivak deka ne sum srekjna togas ke stavime kraj. Sepak srekjata e najbitna vo zivotot
@spingstart13 верувај и да смениш дечко, и со другиот после неколку години ќе ти поминат пеперутките и ќе дојдеш до истата состојба. Тоа е нормална фаза од врската и бракот. Затоа љубовта почнува со емоции, но опстојува со одлука, посветеност, лојалност. Обиди се и ти дд се инвестираш во него и во врската, прави и ти работи што ќе ја продлабочуваат врската, работи што ќе го прават него среќен. Колку повеќе се даваш за него, толку повеќе и емоциите ќе ти се зголемуваат за него. Таква е човечката психологија.
Вистинското прашање е дали ти го сакаш? Понекогаш не е доволно некој да те почитува и да те сака, може да ти биде и другар. Во ред е што сакаш да дадеш втора шанса, меѓутоа длабоко размисли колку си задоволна од врската, дали чувствуваш љубов према него, дали си замислуваш да бидеш со друг, дали уживаш во неговото присуство, дали воопшто даваш иницијатива да се видите. Одговорот на сите овие прашања, ќе ти даде јасна слика дали треба да продолжиш или не. Да бидеш со некој, каде љубовта е еднострана, за мене е себично. И твојот партнер заслужува љубов, внимание, почит. Ако не можеш да го дадеш сето тоа, подобро е за двајцата да чекорите по патот каде ќе го добиете она што го заслужувате.
@Rebele, јас малку касно реплицирам. Реакцијата на дечко ти во кафичот може била малку селска ама па и тој другиот се осмелил рака да стави врз тебе. Џабе #metoo, џабе зборење, џабе едукација за непосакуван физички контакт, некои мажи едноставно се примитивци. За жал, кај некои мора и заби да се покажат зошто во спротивно нема да те остави на мира. Како што бил пијан, можела и да ескалира ситуацијата. Е ама, мене ми е загрижувачки моментот што дечко ти, со цел памет!, барал број од ликот. WTF? Да е дечко ти недозреан тинејџер па ај некако да сватам ама 30 годишен (навидум возрасен зрел) маж? Најискрено вака, би си ја преиспитала целата врска ако такво нешто ми се случи на мене. Ова не е ни љубомора, ни посесивност, туку нешто уште помрачно. Налудничаво ми е. Имаш ли другари? Односно-смееш ли да имаш другари? Ако одиш на работа, како реагира на машките колеги? Инцидентно ли било ова или има историја на агресивно однесување? Ти се меша ли во облеката што ја носиш, шминката? Ти бира ли со кои другарки смееш да се дружиш? Немој да одговараш на прашањава тука ако не сакаш, ама биди искрена кон себе.
Imam golem problem sto ne bi sakal bas so site da go spodelam, ako nekoj bi sakal da porazgovara ili da me poslusa neka mi pise...
Џабе го избриша постот ти го прочитав. Прво ти треба сам себе да си помогнеш,да поработиш на самодовербата,егото а потоа да научиш за манирите и како да се однесуваш со едно девојче. Тоа со девојката (екс) заборави го, дај си време,излегувај,шетај,запознавај носи места со еден збор оди малку против она во душата што те мачи и изгради се во цврста карактерна личност. Кога ќе го надминеш сето ова, на крајот се ќе ти изгледа како една животна лекција.
@spingstart13 Дали си пробала да разговараш со дечко ти, и да му кажеш отворено што чувствуваш? Не можеш да очекуваш да биде се’ како на почеток кога било. И вие растите еден со друг, созревате, како минува времето се менуваат и потребите/навиките на човек, неговите активности преку ден и работни обврски, и едноставно, се’ тече и се’ се менува, и тоа е закон на природата. Јас можам од мој аспект да зборам, во врска сум со дм веќе 8 години скоро. На почеток првите 2 години беа наивни, со пеперутки, се’ е розево, пораки по цел ден, муабети до никое време на телефон, едвај чекаш да се видите, па срцето ти чука, па на клупа во некоја темнина седете по 6 саати. Сега веќе не е така, но тоа не значи дека помалку го сакам. Баш напротив. Сме имале моменти кога сме размислувале дека ништо различно не ни се случува, дека можеби е најдобро да се разделиме, дека нема возбуда како порано и сл. Но секогаш е било период, некоја криза поради х причини. Тој стрес од работа, јас од факултет, и др некои сплет на околности и едноставно некогаш избива каде што не треба. Секогаш кога не фаќа такво нешто, седнуваме и разговараме отворено. Мој совет би ти бил да размислете на пример што немате правено веќе некое време, а кое сте сакале и уживале да правите порано. Или пак може да е нешто што воопшто немате правено, а сакате и двајцата да го направите. На пример да одите на планина сами, на пикник, или и еден обичен ручек/вечера да направите чие приготвување ќе трае 2,3,4 часа, или филмски маратон да направите со вино и слично, на куглање, да купите од тие сложувалките со 1000 парчиња и да ја составувате... Исто може да разговарате и за интимност. Ако некој има некоја тајна желба, или некоја невообичаена поза, било што. Кај нас ова мн ни помага. Бидејќи порано имавме мн повеќе време за нас двајцата, и сега кога го немаме, повеќе ги цениме овие ситници и ни значат. Сега дури и ми е интересно кога одам до дм во Реплек Хубо, и гледаме разни алати по 2 саати Знам дека е среќен тогаш како мало дете, и мене ми е мило. Ехее, па кога ќе му купам некои ситници - штрафови, клешти, чуда, еднаш дури и бормашина, до таван скока од среќа
Можеби ти веќе си одлучила.. касно гледам. Ама сакам да напишам нешто околу ова. Никогаш немој да избрзуваш и да носиш моментални одлуки кои потоа можат да направат да се каеш. Кажа дека неколку години сте заедно и сега последниов месец си почувствувала дека не си среќна. Прво, што е тоа што те прави несреќна кога си покрај него? Дали таа причина постоела и порано или можеби минувате во таква фаза. Врската не може да биде иста како на почетокот. Ќе зборувам малку за мене за да ти дадам пример. На почеток сте секогаш лабави. Си се гледате, можеби сте биле средношколци па сте имале многу слободно време. Со текот на времето обврските се менуваат. Дм работи скоро по цел ден. И јас работам од дома. Можам да кажам дека само пред спиење се гледаме некои денови. Едноставно мора да се работи. Ама никогаш не сум се почувствувала дека сум несреќна. Ако моментално немаш што да правиш преку ден и не работиш/студираш, а твојот дечко работи.. најди си хоби кое ќе те прави среќна. Читај книги, вежбај.. се додека не дојде времето за да се видите. Ако сте долго време заедно.. зборувајте за тоа да живеете заедно. Јас и дм живееме скоро 3 години заедно. Јас од кога почнав да живеам со него денот и времето ми е по исполнето. Дома правам ручек, перам, пеглам.. сите обврски ги завршувам. Како што спомнаа членките погоре. Ако имате слободно време повеќе двајцата најдете си занимација... редете сложувалки, играјте игри за двајца...па дури и playstation можете да си земете, интересно е. Кога ни е досадно на двајцата одиме да ја переме колата.. па на тоа губиме по 3 часа... и времето не сме го сетиле како поминало. Еве ти дадов некои примери кои што можеш да ги примениш. Ако твојот дечко не те повредил и прави се за ти да бидеш среќна... можеби е ова моментално чувство од секоојдневна досада. Како и да е, размисли уште еднаш пред да донесеш одлука.
Devojko, mora da ja znaesh prichinata zoshtk taka se chuvstvuvash Ne mozhe chuvstvata preku nokj da se smenat. Zaprashaj se zoshto vekje ne se chuvstvuvash isto vo vrska so nego Sigurno ima neshto vo pozadina
Здраво женски, потребен ми е совет. Имам скоро 30 години... во тинејџерските години и раните 20ти не сум имала сериозна врска така што никогаш не сум го запознавала моето семејство со дечко. Првата сериозна врска која сеуште трае почна пред две три години. Моите знаат дека имам дечко ама не многу детални информации околу тоа и со оглед дека не живееме во ист град со мојата фамилија никогаш не го запознале. Проблемот е што еве дури после толку време во врска не сум сигурна дека сакам да ги запознаам, да почнам да живеам со дечкото итн. Имам стравови дека нема да им се допаѓа иако нема некоја особена прочина за тоа. Всушност кога ке размислам дечко ми ги има карактеристиките што одсекогаш сум посакувала кај партнер - лојалност, стабилност, интелигенција и имаме доста слични размилувања и планови за иднината. Имаме и доста караници кои најчесто се за ептен небитни работи... Прашањето ми е - дали мојата несигурност е поврзана со мене, со мои лични несигурности и фактот што премногу анализирам или пак тоа што не сум сигурна е можеби знак дека не е тоа вистинското? Знам дека тешко е да се даде одговор на вакво прашање од само едно мислење на форум ама би сакала да слушнам мислење од ваша страна дали после одреден период во врска ако сеуште си во ситуација да не знаеш дали сакаш да ја доведеш врската на следно ниво е веке алармантен знак дека нешто не е во ред?
Каква врска има живеењето со него со запознавање на твоите родители? Не смееш да дозволиш мислење на твоите да ти влијае. А и не мора воопшто да ги запознаваш. А мислам дека никој тука не може да ти каже дали ти е страв или не си сигурна дека е вистинскиот, тоа сама треба да си го процениш.
Во право си дека не може да се одговори правилно само врз основа на напишаното, но од мое искуство секогаш сум се водела по тоа 'дали овој би го однела дома'? Сум ги запознала моите и со бивш дечко, не дека само маж ми сум го однела дома ама сум знаела дека не е правилно. Мислам дека интуицијата не те лаже. Очигледно дека избегнуваш да ги запознаеш и не е поради нивното евентуално мислење, зашто ако си ти сигурна за него нема да ти биде важно ниедно мислење.
Незнаев каде да го напишам проблемот.. Па се надевам е на соодветно место. Пробав да излегувам со едно момче/маж што вака ми изгледа онака во прифаза за да се случи нешто повеќе. И сега работава е што покрај толку многу мангупи сакав да му дадам шанса на човек што е џентламен и што има сериозни намери и не ги гледа девојките од старт за искористување. Е сега тој досега има водено многу поскромен живот од мојот. Нема врска дечкото сега заработува 3 пати повеќе од мене како личност и е многу интелигентен во својата област. И ајде некако почнувам да го премижувам фактот што имам едно 100 пати повеќе однего прошетано и во и надвор од рамките на МК и што имам 10 пати поголем круг на пријатели, што не обрнува внимание на стил. Но она што ме отргнува и што ми создава одбивност е што човек на 27 години вон тие ресторани нема каде да однесе девојка. Уште живее со неговите а нема ни споствена соба(3 во една соба ). И добивам некои глупи предлози како хотел или кола. И некако тоа ми создава одбиност и почнав да ја избегнувам личноста. Од моја гледна перспектива за човек на тие години треба да размисли каде би носел девојка особено кога може да си го дозволи тоа. Бидејќи овен интимноста постојат и други работи кои бараат локација еве на пример гледање филм. Јас му реков последниот пат дека мои 26 тие работи во автомобил ми се детски и немам намера за хотели .некако отогаш го ибегавам по ладна делувам. Не би сакал да напнувам на некои работи заради тоа што уште ништо нема се случено со човекот. Но според вас дали тоа е знак за незрелост ? Кога ќе се навратам ни на мои 16 години ваков проблем не сум имала ..
